Ο Σταύρος Μαυρίδης μοιράζεται μια προσωπική εξομολόγηση για τον αγώνα του με τον αλκοολισμό και την εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν και τον Ανδρέα Θεοδώρου.
Ο εθισμός στο αλκοόλ και οι συνέπειες
Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε ανοιχτά στον εθισμό του στο αλκοόλ, μιλώντας για τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση:
«Μου άρεσε το αλκοόλ και έχασα τον έλεγχο. Τρεις είναι οι μέγιστοι κίνδυνοι στη ζωή μας. Το αλκοόλ, ο τζόγος και τα ναρκωτικά. Ήταν και λίγο κληρονομικός, λόγω DNA, ο εθισμός μου στο αλκοόλ».
Η απεξάρτηση με τη βοήθεια της πίστης
Μιλώντας για την προσπάθεια απεξάρτησης, ο Σταύρος Μαυρίδης ανέφερε πως κατάφερε να απομακρυνθεί οριστικά από το αλκοόλ με τη βοήθεια της πίστης και της υποστήριξης ανθρώπων που στέκονταν δίπλα του:
«Με τη δύναμη του Θεού κυριολεκτικά. Τώρα πια δεν πίνω ούτε σταγόνα. Το αλκοόλ δεν ελέγχεται και όποιος το λέει, είναι ψεύτης. Έχω μια πολύ καλή και σπουδαία ψυχίατρο και τον πνευματικό μου, τον πατέρα Χρήστο από τον Φοίνικα Σαλαμίνας και μου δίνουν δύναμη».
Η εμπειρία του θαύματος και η πίστη
Ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι η πίστη του ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο μέσα από μια ιδιαίτερη εμπειρία που ο ίδιος θεωρεί θαυματουργή:
«Ο Θεός με έσωσε από όλες τις δυσκολίες. Πρόσφατα είδα την Αγία Φωτεινή μπροστά μου και μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Μου έδωσε δύναμη γι’ αυτό και ξαναμπαίνω πολύ δυναμικά στον χώρο».
Η επαφή με τον θάνατο
Τέλος, ο Σταύρος Μαυρίδης δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι σε κάποια φάση της ζωής του ένιωσε την απειλή του θανάτου:
«Όλοι φτάνουν κάποια στιγμή. Εγώ λοιπόν έβλεπα ότι με πλησιάζει».
Μέγα θαύμα: «Ήρθε η Παναγία και έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο, είχε ιδιαίτερη γεύση και άρωμα που δεν είχα ξανασυναντήσει»
Η συγκλονιστική αφήγηση ενός θαύματος από τον γέροντα Χριστόδουλο, ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, καταγράφεται στο βιβλίο «Η παρουσία του Μοναχισμού στον σύγχρονο κόσμο», περιγράφοντας μια μοναδική εμπειρία με την Παναγία.
Η απουσία που προκάλεσε ανησυχία
«Ο γέροντας συνήθιζε να συμμετέχει στις αγρυπνίες της Μονής μας», αναφέρει η μαρτυρία, «και καθόταν πάντα στο στασίδι απέναντι από την εφέστια εικόνα μας, τη Φοβερά Προστασία. Τον επισκέπτονταν και οι αδελφοί, αλλά και πολλοί προσκυνητές που φιλοξενούνταν στη Μονή».
Ωστόσο, μια χρονιά –όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα του καρκίνου– ο γέροντας εξαφανίστηκε για σαράντα ημέρες. Δεν άνοιγε την πόρτα της καλύβης του, ούτε έδινε κανένα σημείο ζωής. Η σιωπή αυτή προκάλεσε έντονη ανησυχία στους μοναχούς.
Η συνάντηση στην καλύβα
Μπροστά στην ανησυχία, ένας από τους μοναχούς πήρε την απόφαση να πάει μόνος του στην καλύβα του γέροντα. «Χτύπησα την πόρτα, αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Τελικά την παραβίασα. Παρ’ όλο που ήμουν ταραγμένος, μόλις μπήκα μέσα με κατέλαβε μια παράξενη, ανεξήγητη γαλήνη».
Μέσα στο μικρό δωμάτιο, ο γέροντας καθόταν πάνω σε ένα μαξιλάρι στο πάτωμα, ακουμπισμένος στο σοφρά. Το πρόσωπό του μαρτυρούσε την εξάντληση. Μπροστά του υπήρχαν ένα τσαμπί σταφύλι και ένα αρτίδιο. Ο χώρος ήταν πλημμυρισμένος από μια άγνωστη, ευωδιαστή μυρωδιά και μια βαθιά αίσθηση ειρήνης.
«Ήρθε η Παναγία και μου τα έδωσε»
Ο μοναχός τού μίλησε πρώτος, ζήτησε συγγνώμη και του εξήγησε την αγωνία που προκάλεσε η απουσία του. Ο γέροντας απάντησε με αδύναμη αλλά γαλήνια φωνή:
«–Έκανα όλες αυτές τις μέρες νηστεία και προσευχή για τον κόσμο και για τα επερχόμενα δεινά… Εξαντλήθηκα… Η Παναγία ήρθε και μου έδωσε αυτό το σταφύλι και τον άρτο… Δοκίμασε!»
Ο μοναχός δοκίμασε λίγο από το σταφύλι. Είχε το χρώμα του ροδίτη και η γεύση του ήταν μοναδική, με άρωμα που δεν είχε ξαναζήσει ποτέ ξανά.
Η εικόνα της Παναγίας
Τότε τον ρώτησε:
«–Πώς ήταν γέροντα η Παναγία;»
Ο γέροντας, με κόπο, σηκώθηκε και του έδειξε μια μικρή εικόνα σε κορνίζα. Ήταν η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα.
«–Πάντοτε παρουσιάζεται σαν την Ιεροσολυμίτισσα», του είπε.
Μίλησαν για λίγο ακόμη και στη συνέχεια ο μοναχός αποχώρησε σιωπηλά, σεβόμενος την ιερότητα της στιγμής. «Έκρινα πως σε τέτοιες στιγμές δεν πρέπει να είναι κανείς αδιάκριτος».
Πηγή: athensmagazine.gr