Δέσποινα Μοίρου: «Δεν άντεξαν πια οι δικοί μου γιατί η αδελφή μου έχει…» – Τσακίζει κόκαλα με την εξομολόγηση για τον προσωπικό της Γολγοθά
«Συντηρώ την οικογένεια μου και την αυτιστική μου αδελφή από τα 18 μου»
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η ηθοποιός Δέσποινα Μοίρου, το πρωινό της Παρασκευής, στην κάμερα της εκπομπής «Πρωινό ΣουΣου» και καθήλωσε, αποκαλύπτοντας τον γογλοθά που περνάει σε προσωπικό επίπεδο και που όπως είπε δεν τον ξέρει κανείς.
Πιο συγκεκριμένα, η Δέσποινα Μοίρου εξομολογήθηκε πως «περνάω έναν Γολγοθά σε προσωπικό επίπεδο που δεν τον ξέρει κανείς σας. Χρόνια είναι αυτό. Δεν το έλεγα. Συντηρώ την οικογένεια μου και την αυτιστική μου αδελφή από τα 18 μου. Το όνειρο μου είναι, με όλο αυτό που βλέπετε να κάνω, να χτίσω για αυτιστικά παιδιά και το ζητούμενο μου είναι πως να εκπαιδεύονται γονείς για να μεγαλώνουν παιδιά με αυτισμό. Δεν άντεξαν πια οι δικοί μου γιατί η αδελφή μου έχει πολλά σύνδρομα ταυτόχρονα με τον αυτισμό».
«Την πήρα στην Αθήνα και της έδειξα έναν καινούργιο κόσμο. Την είχα συνέχεια μαζί μου, γιατί αυτά τα παιδιά δεν τα αφήνουμε μόνα τους. Τότε έκανα γύρισμα με τον Γιάννη Μπέζο, τα βράδια πήγαινα στο θέατρο και την είχα μαζί μου. Κάποια στιγμή το αυτιστικό παιδί μού ζήτησε να κάνει έρωτα.
Τυχαία από συνάντηση, με φίλο που είχε ανιψιό με πρόβλημα αυτισμού, θυμάμαι πως βγήκαμε έξω για φαγητό και μετά ερωτεύτηκαν. Ήρθε και μου την ζήτησε και αρραβωνιάστηκαν. Έμειναν μαζί για 4- 5 χρόνια, χώρισαν λίγο πριν φύγω για Αμερική και μετά ανέβασα το παιδί επάνω και εγώ έφυγα για τα ξένα».
«Σήμερα οι σχέσεις μας είναι εξαιρετικές και το παιδί αυτό είναι σαν παιδί μου. Δηλαδή ενώ δεν έχω κάνει παιδιά, δεν μου έδωσε ο Θεός παιδιά, έχω την ευθύνη ενός παιδιού που είναι σαν να έχω δέκα παιδιά» συμπλήρωσε, επίσης, η Δέσποινα Μοίρου στην τηλεοπτική της εξομολόγηση στην κάμερα του OPEN.
Τι είναι ο αυτισμός
Ο Αυτισμός είναι αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφoρα. Στη διαταραχή του αυτισμού εμπλέκονται διάφορες εγκεφαλικές δομές με τρόπο που δεν έχει διασαφηνιστεί επαρκώς. Οι δύο άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού (ASD) είναι το σύνδρομο Άσπεργκερ, στο οποίο δεν παρατηρείται καθυστέρηση στη γνωστική ανάπτυξη και τη γλώσσα, και η Εκτεταμένη διαταραχή της ανάπτυξης – Μη προσδιοριζόμενη αλλιώς (PDD-NOS), όπου διαγνώσκεται όταν δεν πληρούνται επαρκώς τα κριτήρια για τις άλλες δύο διαταραχές.
Ο αυτισμός αποτελεί μία σοβαρή νευροψυχολογική διαταραχή, που διαρκεί μία ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρούσα από τη γέννηση του παιδιού. Ο αυτισμός δεν είναι ψυχιατρική νόσος, αλλά εντάσσεται στην κατηγορία των Διάχυτων Αναπτυξιακών Διαταραχών. Αυτές οι διαταραχές χαρακτηρίζονται από σοβαρά ελλείμματα σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης, για αυτό το λόγο ονομάζονται «διάχυτες». Πρόκειται για μια αναπτυξιακή διαταραχή του ατόμου, μια διαταραχή της ψυχολογικής του ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων, που είναι ζωτικές για την ψυχο-κοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου.
Οι δεξιότητες αυτές σχετίζονται με την κοινωνική συναλλαγή και αμοιβαιότητα, την επικοινωνία και την οργάνωση πρόσφορης και σκόπιμης δραστηριότητας. Στις περιοχές αυτές, τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν σημαντικές δυσκολίες και χαρακτηριστικές αποκλίσεις. Ένα ακόμα στοιχείο που επιδεικνύει τη σημαντικότητα του θέματος είναι ότι πέρα από τη ζωή του παιδιού που επηρεάζεται άμεσα, αλλάζει και αυτή των οικογενειών τους, δηλαδή του ευρύτερου κοινωνικού πλαισίου.
Ο αυτισμός έχει μια ισχυρή γενετική βάση, αν και η γενετική του αυτισμού είναι πολύπλοκη και είναι ασαφές κατά πόσον το ASD εξηγείται περισσότερο από σπάνιες μεταλλάξεις ή από σπάνιους συνδυασμούς των κοινών γενετικών παραλλαγών. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο αυτισμός συνδέεται στενά με παράγοντες που προκαλούν εκ γενετής ανωμαλίες. Οι γνώμες διίστανται σχετικά με τα άλλα προτεινόμενα περιβαλλοντικά αίτια. Οι υποθέσεις σχετικά με τα εμβόλια θεωρούνται ευρέως βιολογικά μη εξηγήσιμες και στερούνται πειστικών επιστημονικών αποδείξεων. Όσον αφορά τα στατιστικά στοιχεία, η αναλογία του αυτισμού είναι περίπου 1 ή 2 ανά 1.000 άτομα. Η αναλογία των ASD είναι περίπου 6 ανά 1000, ενώ η αναλογία ανδρών-γυναικών είναι 4 προς 1.
Δυστυχώς, ο αυτισμός προς το παρόν δε θεραπεύεται και είναι μια ισόβια κατάσταση. Η επιστημονική έρευνα σήμερα εστιάζει στη δημιουργία ανταγωνιστών των ενδορφινών, σε μία προσπάθεια να μειωθεί το πλεόνασμα που εμφανίζεται στα αυτιστικά παιδιά. Παρόμοιες θεραπείες φαίνεται, ότι έχουν επιδράσει θετικά στη μείωση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς. Η κατάλληλη αντιμετώπιση, παρ’όλα αυτά βεβαίως είναι αποδεδειγμένα η ειδική αγωγή, ειδικά όταν αυτή συνδυάζεται με πρώιμη παρέμβαση, δηλαδή κατά την προσχολική ηλικία.
Πηγή: Βικιπαίδεια