Μπορεί η ίδια να έχει βοηθήσει εκατοντάδες καλεσμένους της μέσα στα χρόνια να ανοίξουν το πακέτο τους, σήμα κατατεθέν της εκπομπής της, όμως δεν άντεξε το περιεχόμενο που πακέτου που της είχε ετοιμάσει η Ναταλία Γερμανού.
Η Βίκυ Χατζηβασιλείου βρέθηκε στο «Καλύτερα δε γίνεται» με αφορμή την πρεμιέρα της εκπομπής της στις 27 Οκτωβρίου και η Ναταλία Γερμανού έβγαλε από το κουτί της εκπομπής διάφορα αντικείμενα που μπορεί να θυμίζουν κάτι στους καλεσμένους τους.
Το πρώτο για τη Βίκυ Χατζηβασιλείου ήταν μια κάρτα, η οποία είχε το όνομα Ευρυδίκη, όπως είναι το το βαφτιστικό της. Ευρυδίκη όπως λέγεται το ξενοδοχείο της οικογένειας της και που αποτέλεσε όπως εκμυστηρεύτηκε το προσωπικό της ησυχαστήριο.
«Ευρυδίκη με φώναζε ο πατέρας μου. Ήταν και για χάρη της γιαγιάς, κυρίως για εκείνη, που ήταν η θετή του μητέρα.
Ο μπαμπάς μου δεν είχε τους βιολογικούς του γονείς, ήταν ένα παιδί υιοθετημένο.
Δες πως κλείνουν οι κύκλοι και ξανανοίγουν. Κι εγώ τώρα ψάχνω τους βιολογικούς γονείς κάποιων υιοθετημένων παιδιών.
Ο πατέρας μου λάτρευε τη θετή του μαμά και αυτήν αναγνώριζε ως μητέρα. Ο πατέρας μου δεν είχε κανένα απωθημένο, παρόλο που στα 17 του έχασε και τους θετούς του γονείς», εκμυστηρεύτηκε η Βίκυ Χατζηβασιλείου.
Όταν η Ναταλία Γερμανού τη ρώτησε αν πηγαίνει ακόμα, η Βίκυ Χατζηβασιλείου έφερε στο μυαλό της όλες εκείνες τις στιγμές και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
«Φυσικά και πηγαίνω, αφού δίπλα είναι το πατρικό μου που μεγάλωσα. Έχω δώσει κλειδιά, έχω κάνει καφέδες, έχω στρώσει κρεβάτια, έχω καθαρίσει δωμάτια, είναι όλη μου η παιδική ηλικία.
Και θα σου πω και τι άλλο έκανα εκεί. Στις εξετάσεις στο Λύκειο και στις Πανελλήνιες και όσο ήμουν και στο Πανεπιστήμιο φοιτήτρια, για να έχω ησυχία, γιατί η μαμά μου είναι πολύ εξωστρεφής άνθρωπος και μιλάει στο τηλέφωνο με τις φίλες της δυνατά, έβαζε και τις μουσικές της, της άρεσε η Τσανακλίδου και την έβαζε δυνατά, έλεγα ότι κάτι πρέπει να κάνω.
Και λέω: «Μπαμπά θέλω ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο να έρθω να διαβάζω». Και πήρα όλα τα βιβλία και πήγα εκεί και έμενα εκεί. Κατέβαινα σπίτι μόνο το μεσημέρι και έτρωγα και ξανά εκεί μετά διάβασμα και ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένη. Εκεί ήταν το καταφύγιο μου. Ήταν ο μικρόκοσμός μου. Και έτσι πήγαν όλα καλά.
Και οι Πανελλήνιες και πέρασα και στη Νομική με υποτροφία και όλα εκεί τα έκανα, και τις εξετάσεις κάθε έτους εκεί, και το πτυχίο εκεί. Όλα».
