Από τα περιοδικά των δεκαετιών του ’50 και του ’60, δύο ήταν αυτά που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη αίσθηση στο αναγνωστικό κοινό, λόγω της ριζοσπαστικής θεματολογίας τους. Εκτός από τη «ροζ» απόχρωση τους, είχαν άλλο ένα κοινό, καθώς ήταν σαφές ότι το δεύτερο «πάτησε» πάνω στο όνομα του πρώτου, αλλάζοντας απλώς σειρά στις δύο συνθετικές λέξεις.
Ο λόγος για το «Χτυποκάρδι» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1957 και το «Καρδιοχτύπι», που βγήκε στα περίπτερα το 1965!
Ως το πρώτο περιοδικό με αισθηματικό και ερωτικό περιεχόμενο το «Χτυποκάρδι» ήταν και το πιο καινοτόμο.
«Τον Έρωτα θα τον υπηρετήσει, χωρίς την προσποιητή σεμνοτυφία των αρσακειάδων της παλιάς εποχής. Η ύλη του διαλέγεται από τα αριστουργήματα της παγκοσμίου ερωτικής φιλολογίας και ελέγχεται με σύγχρονο πνεύμα», έγραφε το εισαγωγικό σημείωμα του πρώτου τεύχους.
Εξώφυλλα (με ημίγυμνα μοντέλα), οπισθόφυλλα, φωτογραφίες, γελοιογραφίες, κείμενα, όλα είχαν περιεχόμενο ερωτικό. Τα κείμενα του ωστόσο ήταν πολύ προσεγμένα και καλογραμμένα, όπως μαρτυρούν και οι «εκλεκτές» υπογραφές που είχε το περιοδικό.
Συνεργάτες του ήταν μεταξύ άλλων ο Μ. Καραγάτσης και ο Νίκος Τσιφόρος, που έγραφε σε συνέχειες για τη ζωή του Τζιάκομο Καζανόβα, καθώς και άλλα κείμενα.
Ομοίως και ο Νίκος Μαράκης, αστυνομικός συντάκτης στα «ΝΕΑ» και «Το Βήμα», που έγραφε σε συνέχειες για τα «Κωλ γκερλς» της Αθήνας.
Ο Αρχέλαος και ο Βασίλης Χριστοδούλου ήταν οι γελοιογράφοι του περιοδικού. Μεγάλο σουξέ είχε η σελίδα συμβουλών της «Σιβύλλας», που έδινε συμβουλές σε ερωτικά ζητήματα που απασχολούσαν τους αναγνώστες.
Μπορεί τα εξώφυλλα, οι πιπεράτες γελοιογραφίες, οι φωτογραφίες και τα κείμενα να αποτελούσαν μαγνήτη για τη νεολαία, αλλά για την τότε υπερσυντηρητική κοινωνία και τους… μεσαιωνικούς κύκλους της Εκκλησίας, συνιστούσαν πρόκληση.
Οι παρεκκλησιαστικές οργανώσεις το αποκάλεσαν «αισχρούργημα» και, επικαλούμενες το σχετικό νόμο που απαγόρευε την κυκλοφορία «ασέμνων» αναγνωσμάτων, άρχισαν να βομβαρδίζουν τον εκδότη με μηνύσεις!
Έτσι, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, το «Χτυποκάρδι» αναγκάστηκε να διακόψει την έκδοσή του.
Πρόλαβε, ωστόσο, να ανοίξει το δρόμο σε άλλα περιοδικά όπως το «Καρδιοχτύπι».
Το περιοδικό κυκλοφόρησε από την εκδοτική Δραγούνη και στις σελίδες του φιλοξενήθηκαν μερικές από τις ωραιότερες γυναίκες της εποχής, όπως η Έλενα Ναθαναήλ και η Ρίκα Διαλυνά.
Τα δύο συγκεκριμένα τεύχη σημείωσαν πολύ ικανοποιητικές πωλήσεις και γι’ αυτό οι δύο ηθοποιοί φωτογραφήθηκαν και δεύτερη φορά.
Το περιοδικό είχε 84 σελίδες ποικίλης ύλης και κόστιζε… 5 δραχμές, αλλά ούτε αυτό μακροημέρευσε.
Κράτησε μόνο ένα χρόνο και τα λίγα από τα 52 τεύχη που έχουν διασωθεί θεωρούνται σήμερα συλλεκτικά.
