Μια μητέρα που συγκινεί…
Λίγο πριν παντρευτεί τον αγαπημένο της, η Dianne Akurangi ήρθε αντιμέτωπη με ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που άλλαξε όλη της τη ζωή. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας πόνος στον ώμο την οδήγησε στον γιατρό. Αρχικά δεν βρέθηκε τίποτα, αλλά μετά από πολλαπλές εξετάσεις οι γιατροί εντόπισαν την ανάγκη για τριπλό bypass. Η Dianne, αν και τρομοκρατήθηκε, αποφάσισε να προχωρήσει στο χειρουργείο.
Δυστυχώς, όμως, στο χειρουργείο τα πράγματα δεν πήγαν όπως αναμένονταν. Το τριπλό bypass δεν διόρθωσε την κατάσταση και οι επιπλοκές απειλούσαν πλέον τη ζωή της άτυχης γυναίκας. Σύμφωνα με όσα είπαν οι γιατροί στην Dianne αργότερα, η καρδιά της αντέδρασε πολύ άσχημα και έπαθε 3 καρδιακές προσβολές την ώρα του χειρουργείου.
Το χειρουργείο
Ο σύντροφός της και τα δύο παιδιά τους συντετριμμένα από την απρόσμενη εξέλιξη του χειρουργείου, περίμεναν με αγωνία την εξέλιξη της κατάστασης. Οι γιατροί αποφάσισαν τη διακομιδή της γυναίκας σε μεγαλύτερο νοσοκομείο μέσω ελικοπτέρου. Εκεί, έκανε ακόμα τρεις εγχειρήσεις και μπήκε σε τεχνητό κώμα. Στον άντρα και τα παιδιά της είπαν ότι αν τελικά ξυπνούσε, ήταν πιθανό να μη θυμάται τίποτα και να μη μπορεί να περπατήσει ή να μιλήσει.
“Ήταν λες και έβλεπα τηλεόραση με διακοπές”, θυμάται η Dianne. “Κάποια στιγμή είδα την κηδεία μου. Είχαν μαζευτεί πολλοί, αλλά το φέρετρο δεν ερχόταν… τότε ήταν που ένιωσα ότι ίσως είχα ελπίδες”, δηλώνει η ίδια και προσθέτει: “Αργότερα, άρχισα να ακούω τα αγοράκια μου να με εμψυχώνουν. Να μου λένε ‘σ’ αγαπάμε’ και ‘συνέχισε να παλεύεις, μην μας αφήνεις’. Και το πάλεψα. Έδωσα τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής μου για χάρη τους”.
Η λανθασμένη διάγνωση
Τελικά, η Dianne ξύπνησε και έπρεπε να μάθει τα πάντα από την αρχή: πώς να περπατάει, να τρώει, να μιλάει, να κάνει ένα απλό ντους. Ένα μήνα μετά την περιπέτειά της, επέστρεψε στο σπίτι της. Δυόμιση μήνες μετά, άνοιξε πάλι το γυμναστήριό της και λίγο αργότερα, κατάφερε να χορέψει σε φιλανθρωπική εκδήλωση.
Σήμερα, 16 μήνες μετά, έπαθε ένα μεγάλο σοκ, όταν έμαθε πως η εγχείρηση που απείλησε τη ζωή της θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί με τη λήψη συγκεκριμένης φαρμακευτικής αγωγής την οποία θα παίρνει αδιάκοπα από εδώ και στο εξής.
Η Dianne επισκέφθηκε τον γιατρό της το 2020 για έναν πόνο στον ώμο. Δύο χρόνια και πολλαπλές επισκέψεις αργότερα, δεν είχε ακόμη απαντήσεις και στάλθηκε για αγγειογραφία. «Με έβγαλαν στην ανάρρωση και σκέφτηκα ότι μάλλον δεν βρήκαν τίποτα. Τότε ήρθε ένας γιατρός και μου είπε ότι χρειάζομαι τριπλό bypass. Σοκαρίστηκα», λέει η Dianne.
Η Dianne, αν και αμφισβήτησε την ανάγκη της επέμβασης, τελικά προχώρησε. Η οικογένειά της είπε αντίο πριν το χειρουργείο. Η επέμβαση κράτησε πάνω από 12 ώρες και στις 2:30 το πρωί, το τηλέφωνο χτύπησε. «Ξέραμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», λέει η Dianne.
Οι γιατροί διαπίστωσαν επιπλοκές που απείλησαν τη ζωή της. «Όταν άνοιξαν το στήθος μου και άγγιξαν την καρδιά μου, αυτή σταμάτησε. Έπαθα τρεις καρδιακές προσβολές στο χειρουργείο. Έπρεπε να κάνουν χειροκίνητη ανάνηψη για να με κρατήσουν στη ζωή», θυμάται η Dianne.
Τα παιδιά της, στάθηκαν στο πλάι της
Η οικογένειά της είπε ότι αν επιβίωνε, δεν θα μπορούσε να μιλήσει, να περπατήσει ή να θυμάται τίποτα. Οι γιατροί τους έδωσαν μία ώρα για να πουν το τελευταίο αντίο. Οι γιοι της, 10 και 6 ετών, ήταν δίπλα της. «Ο ένας έλεγε συνέχεια ‘σ’ αγαπάμε μαμά’, ενώ ο άλλος δεν έφευγε από το πλευρό της», λέει η οικογένεια.
Κατά τη διάρκεια του κώματος, η Dianne είχε παραίσθηση ότι ήταν νεκρή. «Είδα τον εαυτό μου σε ένα φέρετρο και σκέφτηκα ότι ίσως έχω ελπίδες να επιβιώσω», θυμάται. Αργότερα, άρχισε να ακούει τις φωνές των παιδιών της να την εμψυχώνουν. «Πάλεψα τη μεγαλύτερη μάχη για χάρη τους», λέει.
Η Dianne ξύπνησε και άρχισε η διαδικασία της ανάρρωσης. Έπρεπε να μάθει ξανά να περπατάει, να μιλάει και να τρώει. Όταν είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη μετά το πρώτο ντους, δεν ήξερε αν έπρεπε να γελάσει ή να κλάψει. «Ήμουν γεμάτη ουλές και τρύπες. Ήταν σοκαριστικό», λέει.
Καθώς η είδηση της κατάστασής της διαδόθηκε, η στήριξη από τους φίλους και την οικογένεια ήταν τεράστια. «Έλαβα τόσα πολλά μηνύματα στήριξης, ακόμα και από άτομα που δεν γνώριζα», λέει. «Όλοι έλεγαν το ίδιο: ‘Αν κάποιος μπορεί να το κάνει, είσαι εσύ’».
Κάθε μέρα είναι μία ευλογία
Δεκαέξι μήνες μετά, η Dianne και η οικογένειά της μετρούν κάθε μέρα ως ευλογία. «Είμαι περήφανη που κατάφερα να ξεπεράσω αυτή την τραυματική εμπειρία και να είμαι εδώ σήμερα με την οικογένειά μου», λέει η Dianne. «Έχω δύο γιους που με χρειάζονται και δεν ήμουν έτοιμη να φύγω».
Τον Ιανουάριο, η Dianne και ο αγαπημένος της τελικά παντρεύτηκαν, περιτριγυρισμένοι από φίλους και οικογένεια.