Μια από τις πιο ανατριχιαστικές ιστορίες που ακούγονται ακόμα στην Κέρκυρα αφορά την τραγική επίθεση ενός λευκού καρχαρία που κόστισε τη ζωή στην 16χρονη Βάντα Πιέρρη, το καλοκαίρι του 1951.
Μια σπάνια επίθεση που άφησε εποχή
Τέτοια περιστατικά θεωρούνται εξαιρετικά σπάνια για τα ελληνικά δεδομένα. Οι επιθέσεις λευκών καρχαριών παραπέμπουν συνήθως σε ακτές της Αυστραλίας ή των Ηνωμένων Πολιτειών και όχι σε ελληνικές παραλίες. Παρ’ όλα αυτά, το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς στην Κέρκυρα, συνέβη κάτι αδιανόητο: ένας λευκός καρχαρίας εμφανίστηκε σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από την ακτή και κατασπάραξε ένα κορίτσι, μπροστά στα μάτια του φίλου της.
Από τότε, η ιστορία μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, με μικρές διαφορές στις λεπτομέρειες, αλλά με το ίδιο βασικό γεγονός: στις 17 Αυγούστου 1951, η θάλασσα στα Mon Repos βάφτηκε με αίμα.
Ποια ήταν η Βάντα Πιέρρη
Η Βάντα δεν ήταν ένα τυχαίο κορίτσι. Καταγόταν από ιστορική οικογένεια του νησιού, κόρη του τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας και μαθήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Ανήκε στην αστική τάξη της Κέρκυρας και οι άνθρωποι τη θυμούνται ως ένα κορίτσι με ήθος και παιδεία.
Δίπλα της εκείνη τη μέρα βρισκόταν ο 18χρονος φίλος της, Γιώργος Αθανάσαινας, από το Γαστούρι. Φοιτητής τότε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή, είχε αποφασίσει να περάσει την αυγουστιάτικη μέρα στην παραλία με τη Βάντα, επιλέγοντας την ήδη γνωστή για την ομορφιά της παραλία Mon Repos.
Η στιγμή της φρίκης
Το νεαρό ζευγάρι απομακρύνθηκε αρκετά από την ακτή — απόσταση 250 ως 400 μέτρα σύμφωνα με μαρτυρίες — σε νερά που δεν ξεπερνούσαν τα 6-7 μέτρα βάθος. Ξαφνικά, ο Αθανάσαινας ένιωσε τον τρόμο. «Τι έχεις;» τον ρώτησε η Βάντα. «Δεν είναι τίποτα, απλά ένα δελφίνι…», της απάντησε προσπαθώντας να την καθησυχάσει.
Όμως αυτό που είχε δει δεν ήταν δελφίνι. Ήταν ένας τεράστιος λευκός καρχαρίας, μήκους περίπου 8 μέτρων. Το επιβεβαίωσαν μαρτυρίες και εφημερίδες της εποχής.
Ο Αθανάσαινας περιέγραψε με τραγική ακρίβεια τα γεγονότα:
«Ενώ ηρχίσαμεν να επιστρέφωμεν προς την ακτήν, σαν να προησθάνθημεν το δράμα, ελιποφυγήσαμεν. Είδα το κήτος να “ζυγίζεται” δια να μας επιτεθή. Πριν προφθάσω να παρακολουθήσω τας κινήσεις του, επετέθη κατά της Βάντας, την άρπαξε με το ρύγχος του και είδα τα πόδια της μόνον εις την επιφάνειας. Την στιγμήν εκείνην την εκομμάτιασε προφανώς. Επέρασεν έπειτα κοντά μου. Με έσπρωξε με το ρύγχος του εις απόστασιν 3-4 μέτρων. Επέστρεψε κατόπιν εις το σημείον όπου ήσαν τα υπόλοιπα της Βάντας και τα κατεβρόχθισε»…
Ο Αθανάσαινας γλίτωσε από θαύμα
Ο νεαρός τραυματίστηκε ελαφρά στο στήθος, αλλά κατάφερε να επιβιώσει. Τον περισυνέλεξαν ψαράδες και, παρά το σοκ, κατάφερε να συνεχίσει τη ζωή του. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έγινε ψυχίατρος και αργότερα ιστορικός και συγγραφέας. Λέγεται πως μιλούσε σπάνια — αν ποτέ — για εκείνη την τραυματική εμπειρία.
Πανικός στην Κέρκυρα μετά την επίθεση
Η είδηση διαδόθηκε ακαριαία. Αν και λίγοι γνώριζαν τις λεπτομέρειες, μια λέξη κυριαρχούσε παντού: «Καρχαρίας». Γονείς έσπευδαν να απομακρύνουν τα παιδιά από τις παραλίες, κόσμος συνέρρεε με την ελπίδα να δει το θηρίο, ενώ καΐκια και ψαρόβαρκες περιπολούσαν στα ανοιχτά, αναζητώντας τον δράστη.
Ο καρχαρίας δεν βρέθηκε ποτέ
Παρά τις προσπάθειες, ο καρχαρίας δεν εντοπίστηκε ξανά. Μόνο μία αναφορά υπήρξε αργότερα, για ένα κήτος 15 μέτρων (!) κοντά στη Λευκάδα, το οποίο «υποτίθεται ότι κατεβρόχθισεν εις Κέρκυραν την νεάνιδα Βάντα Πιέρρη», σύμφωνα με τις εφημερίδες.
Κάποιοι παλιοί Κερκυραίοι ισχυρίζονται πως ο θρυλικός καπετάν-Μπονέτης τον εξόντωσε, χρησιμοποιώντας ένα αγκίστρι δεμένο σε βαρέλι με κρέας. Όμως αυτό παραμένει φολκλορική αφήγηση, αμφισβητούμενη από πολλούς.
Το μοναδικό της απομεινάρι
Το μόνο στοιχείο που ανακτήθηκε από την άτυχη κοπέλα ήταν μια κοτσίδα των μαλλιών της, καθώς είχε κουρευτεί πρόσφατα. Αυτή και μόνο τοποθετήθηκε στο κενοτάφιό της στο καθολικό νεκροταφείο της Κέρκυρας, ως το τελευταίο σημάδι της ύπαρξής της.
Η ιστορία της Βάντας Πιέρρη συγκλονίζει ακόμα, ως μία από τις πιο σπάνιες και τραγικές συναντήσεις ανθρώπου με καρχαρία στην Ελλάδα.
Πηγή: menshouse.gr