Ήταν Ιούλιος του 2005 όταν τον είδα πρώτη φορά. Έχετε ακούσει ποτέ για έρωτα κεραυνοβόλο; Ε, αυτό έπαθα κι εγώ όταν άνοιξε την πόρτα του γραφείου του και μπήκα.
Είχα πάει για μια δουλειά που με έστειλε η αφεντικίνα μου. Δεν θυμάμαι τι έγινε εκείνο το απόγευμα, τι μου είπε, τι του είπα, θυμάμαι όμως πεντακάθαρα ότι αναρωτήθηκα “ρε συ, τι γίνεται εδώ; Γιατί τρέμουν τα χέρια μου όταν με κοιτάει;”
Πήγα ακόμη δύο φορές για κάτι έγγραφα και ήρθε η μέρα που δεν θα τον ξαναέβλεπα. Τον είχα ερωτευτεί.. άυπνες νύχτες, πεταλούδες στο στομάχι, ταχυκαρδία ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που τον σκεφτόμουν και έχανα τα λόγια μου κάθε φορά που τον αντίκριζα, είχα σταματήσει μέχρι και να τρώω! Ρώτησα κι έμαθα πως ήταν χωρισμένος με ένα γιο.
Μόλις ολοκληρώσαμε το ραντεβού στο γραφείο του, με οδήγησε ως την εξώπορτα για να μου ανοίξει να φύγω. Και τότε τα έπαιξα όλα για όλα!
“ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ” του είπα σχεδόν με μια ανάσα.
Έμεινε να με κοιτάζει παγωμένος για λίγο, μετά χαμογέλασε και μου άνοιξε την πόρτα.
“Καλή σου μέρα!”
Όπως φαντάζεστε, έπεσα να πεθάνω. Από στεναχώρια, από ντροπή, από την απόρριψη. Έκλαιγα μέρες, δε μπορούσα να καταλάβω τι σκατά με είχε πιάσει και είπα στον άνθρωπο τέτοια πράγματα! Δηλαδή, σαν τι περίμενα να κάνει; Κωλοτούμπες γιατί (ήθελα να) νιώθει το ίδιο;
Πάμε μια εβδομάδα μετά. Είχε ωραία μέρα, ήθελα να περπατήσω, βγήκα από το σπίτι να βγάλω βόλτα τον σκύλο.
Μετά απο 10 λεπτά περπάτημα, γύρισα το κεφάλι…και τον είδα μπροστά μου! ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ! Πάγωσα στη θεση μου και παρακαλούσα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Αντιθέτως, εκείνος μου χαμογέλασε και μου έκανε νόημα να πλησιάσω. “Και εγώ ήθελα να σε ξαναδώ” μου είπε και πραγματικά δεν πίστευα στ’ αυτιά μου!
Με φίλησε. Εκει. Στην άκρη του πεζοδρομίου, με αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται, και με τον κίνδυνο να μας δει ο οποιοσδήποτε!Θα μου πεις “ε, και τι σε ένοιαζε ποιός θα σας δει;” ….ναι, σωστό κι αυτό.. Ήμουν 25 και ήταν 52…
Πέρασα μαζί του σχεδόν 5 χρόνια γεμάτα έρωτα, πάθος, απίστευτη χημεία! Ήμουν ερωτευμένη! Δε μου ειχε ξανατυχει!! Τον ήθελα, ελιωνα γι αυτόν! Ήμασταν παντα διακριτικοι όμως, είχαμε πρόβλημα στο να το μάθει κανείς, ιδιαίτερα οι δικοί μου. Τι θα ελεγα;
“Έλα μπαμπά, να σου γνωρίσω το γαμπρό, θα τα βρείτε, είναι 5 χρόνια πιο μεγάλος από σένα! Ναι, ναι, δεν είναι συναρπαστικό; Έχει κι ένα γιο, ναι, μόνο 2 χρόνια πιο μεγάλη είμαι, ναι, μια χαρά τα πάμε, δόξα τον Ύψιστο!” …και 5 χρόνια μετά, του έρχεται πρόταση για δουλειά στο εξωτερικό, πρόταση που ΔΕ ΓΙΝΟΤΑΝ να αρνηθεί!
Δώσαμε ραντεβού στο Παγκράτι στις 8 το πρωί. Θα ερχόταν με το γιο του να με πάρει, εμένα και τις βαλίτσες μου, να φύγουμε!
Είχε κρύο, έφτασα λίγο νωρίτερα, πήρα ένα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο και περίμενα.
Δεν ήρθε ποτέ.
Έστειλε ένα SMS ” συγγνώμη λάθος, ξέχασέ με” κι αυτό ήταν.
Δεν τον ξαναείδα ποτέ, δεν εμαθα ποτε νεα του, δε ξέρω που ζει, αν ζει.
Δεν ξαναερωτευτηκα ποτέ.
Δεν κοίταξα ποτε τη διαφορα ηλικίας, δε νοιαστηκα αν είχαμε 30 ή 40 χρονια διαφορά. Εγω ερωτεύτηκα αυτον,τον ανθρωπο. Δεν εδωσα σημασία ποτέ στις ρυτιδες του,γελουσα με το κομπλεξ που ειχε που τα χρόνια περνούσαν, εγω γινόμουν “γυναίκα ” ,κι αυτος “πορνόγερος” οπως μονος του χαρακτηριζόταν! Κολακευομουν που φοβοταν μη γνωρισω κανενα ” μικρο” και τον παρατήσω, ζουσα για τις στιγμές που αγκαλιασμένοι στον καναπέ, τον “επιανα” με την ακρη του ματιού μου να με χαζευει και να χαμογελάει. Οταν χαμογελουσε ομορφαινε ο κοσμος μου όλος, φουσκωνε η καρδια μου απο έρωτα. Με εμαθε πολλά, αναμεσα σ αυτα και τη μαγεια του ερωτα,σαν πραξη,σαν συναισθημα.
Κι οταν καποια στιγμη αρρωστησε και τον φροντισα, μου είπε οτι ημουν οτι πολυτιμοτερο ειχε στη ζωη του μετα το παιδι του και οτι νιώθει ο πιο τυχερός αντρας του κόσμου. Και το βραδυ πριν “φύγουμε “, μου ειπε στο τηλέφωνο οτι οταν φτασουμε, θα πάμε αμεσως για τις αδειες του γάμου τον οποιο ειχαμε ονειρευτει βημα βημα ΜΑΖΙ. Και με ρωτησε 3 φορες αν εχω ολα μου τα χαρτια μαζι, για να μη γινει κανενα λαθος και δε φύγουμε.
ΑΝ ολα ειχαν γινει αλλιως ΑΥΤΟ θα ηταν το χαπι Εντ. …αλλα ηταν μονο end..end of story…
Ναυσικά