Έχει 418 σπίτια, σχολείο, παιδικό σταθμό, βιβλιοθήκη, λαϊκό μέγαρο, ιατρείο και δημαρχείο
Η πόλη της Βουδαπέστης είναι μία από τις μεγαλύτερες τουριστικές attraction της ανατολικής Ευρώπης. Ειδικά για έναν Έλληνα τα σημεία SOS που πρέπει να επισκεφτεί φτάνοντας μέχρι, εκεί είναι όλα αυτά που αναφέρουν οι οδηγοί συν… ένα παραπάνω.
Ο λόγος είναι ότι σε απόσταση 47 χλμ. από την πρωτεύουσα βρίσκεται ένα ελληνικό χωριό, με ονομασία που κάποιος… ανυποψίαστος, είτε Ούγγρος, είτε Έλληνας θα ήταν σχεδόν αδύνατο να κατανοήσει αν δεν υπήρχε και η ελληνική επιγραφή.
Θα έπρεπε με λίγα λόγια να γνωρίζει ότι το «Beloiannisz» σημαίνει Μπελογιάννης.
Το χωριό κτίστηκε από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες του Εμφυλίου Πολέμου, όταν εκείνοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα με προορισμό χώρες της ανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ουγγαρίας.
Το χωριό είναι από τα νεότερα της Ουγγαρίας και η ανοικοδόμησή του ξεκίνησε τον Μάιο του 1950, με εργάτες αποκλειστικά εθελοντές.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα ανεγέρθηκαν 418 σπίτια, σχολείο, παιδικός σταθμός, βιβλιοθήκη, λαϊκό μέγαρο, ιατρείο και δημαρχείο.
Αρχικά ο οικισμός ονομάστηκε Γκερεγκφάλβα (Görögfalva), δηλαδή Ελληνοχώρι, αφού τη γη είχε παραχωρήσει η ουγγρική κυβέρνηση για να φιλοξενήσει 1.800 εξόριστους Έλληνες, ηττημένους αριστερούς του Εμφυλίου.
Στις 3 Απριλίου 1952 μετονομάστηκε σε Μπελογιάννης προς τιμήν του αγωνιστή της αντίστασης και ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος εκτελέστηκε τέσσερις ημέρες πριν στην Ελλάδα με την κατηγορία της «κατασκοπείας».
Μετά το 1974 και κυρίως μετά το 1982 αρκετοί κάτοικοι επέστρεψαν στην Ελλάδα, όταν με το νόμο του ΠΑΣΟΚ για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, επιτράπηκε ο επαναπατρισμός των πολιτικών προσφύγων. Όμως αρκετοί, ιδίως οι νεότεροι, έμειναν στην Ουγγαρία.
Σήμερα η πλειονότητα των κατοίκων εργάζεται στις κοντινές πόλεις Σαζχαλομμπάτα και Ντουναουιβάρος.
Πολλοί διατηρούν ακόμα την ελληνική ταυτότητα και στην απογραφή του 2011 το 27,4% του πληθυσμού δήλωσαν Έλληνες (ενώ το 14,5% Ελληνορθόδοξοι).
Οι δήμαρχοι από το 1990 (που το χωριό ανεξαρτητοποιήθηκε αυτοδιοικητικά) είναι οι Ζήσης Βλαχόπουλος, Κώστας Ριζογιάννης και Κώστας Παπαλέξης, που το 2019 εξελέγη για τρίτη συναπτή θητεία.
Στο χωριό λειτουργεί σχολείο όπου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα από ένα Έλληνα δάσκαλο, που δουλεύει αποσπασμένος απ’ το Υπουργείο παιδείας της Ελλάδας και μια ομογενή δασκάλα.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 τα παιδιά που παρακολουθούσαν τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας ήταν περίπου 70.
Οι εθνικές εορτές και των δύο κρατών, Ελλάδος και Ουγγαρίας, εορτάζονται από κοινού απ’ όλους τους μαθητές, καθώς η ελληνική μειονότητα διατηρεί τα ήθη και τα έθιμα.
Στο χωριό λειτουργεί ελληνικός σύλλογος χορού, αλλά και ορχήστρα.
Στις 20 Αυγούστου κάθε χρόνου, γιορτάζεται από καταβολής του χωριού, η ίδρυσή του. Το 1996 κτίστηκε ελληνορθόδοξη εκκλησία και τέσσερα χρόνια αργότερα έκανε εκεί λειτουργία ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στην επέτειο 50 ετών απ’ την ίδρυση του οικισμού.
Το 1998 ο Ούγγρος πρόεδρος Άρπαντ Γκεντς και ο Κωστής Στεφανόπουλος επισκέφτηκαν μαζί το «Μπελογιάννης».
Tο ίδιο συνέβη το 2015 με αντιπροσωπεία της Βουλής των Ελλήνων και τον Έλληνα πρέσβη στην Ουγγαρία, Δημήτρη Γιαννακάκη.
Πέραν βέβαια όλων των άλλων, το χωριό έχει έντονο το στοιχείου του πράσινου, είναι εξαιρετικά καλαίσθητο, με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, ιδανική ρυμοτομία και όμορφη κεντρική πλατεία.
Για αυτό, αν βγεις στον πηγαιμό για Βουδαπέστη, ξέρεις de facto που να πας για να συνδυάσεις τουρισμό και… συνεννόηση σε άπταιστα ελληνικά.
Πηγές: menshouse.gr