Η ακρίβεια που ταλαιπωρεί την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών αλλά συστηματικής αισχροκέρδειας, όπως υποστηρίζει ο Τάσος Δούσης. Ο ίδιος αποκαλύπτει τι κρύβεται πίσω από τις υψηλές τιμές που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και προτείνει λύσεις για την αναχαίτιση της κρίσης.
Η αγορά εκτός ελέγχου και τα υπερκέρδη των πολυεθνικών
«Περί ακρίβειας και απληστίας!», ξεκινά ο Τάσος Δούσης. Όπως εξηγεί, τα υπερκέρδη των πολυεθνικών στην Ελλάδα έχουν γίνει πλέον κανόνας. Οι τιμές δεν μειώνονται γιατί απλώς δεν υπάρχει πίεση να μειωθούν. Αντίθετα, η έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου έχει δημιουργήσει πρόσφορο έδαφος για ανεξέλεγκτες αυξήσεις σε προϊόντα ευρείας κατανάλωσης.
«Με ρώτησε ένας φίλος… “Γιατί οι τιμές δεν πέφτουν στα σούπερ μάρκετ;” Του απάντησα απλά… Διότι οι πολυεθνικές στην Ελλάδα έχουν καλομάθει σε υπερκέρδη και νέα ρεκόρ κάθε χρονιά με αποτέλεσμα την λεηλασία του καταναλωτή».
Οι αριθμοί που παραθέτει είναι αποκαλυπτικοί. Οι κάψουλες Ariel πωλούνται στην Ελλάδα έως και 270,57% ακριβότερα από τη φθηνότερη χώρα στον κόσμο, ενώ οι κάψουλες Skip φτάνουν έως και 301,10% υψηλότερα!
Σύγκριση τιμών που σοκάρει
Ο Δούσης κάνει λόγο για ένα διαρκές «πάρτι» κερδών σε βάρος του Έλληνα καταναλωτή. Ακόμα και σε βασικά είδη, όπως φέτα, γιαούρτι και τυρόπιτες, παρατηρούνται διαφορές τιμών της τάξης του 30% μεταξύ Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Αγγλία. Πρόκειται για ίδια προϊόντα, ίδιες συσκευασίες και ίδιες μάρκες.
«Δηλαδή με το έτσι θέλω μας κλέβουν μέσα στο σπίτι μας και δεν τρέχει μία… Η ιστορία αυτή κρατάει χρόνια! Το βλέπουν λοιπόν αυτό και οι άλλοι και σου λέει βαράτε!!!».
Κανένας έλεγχος από το κράτος ή τις οργανώσεις
Σύμφωνα με τον Δούση, το πρόβλημα εντείνεται εξαιτίας της ανυπαρξίας ουσιαστικών ελέγχων, είτε από την πλευρά του κράτους είτε από καταναλωτικές οργανώσεις. Όπως χαρακτηριστικά λέει:
«Κορόιδα είναι να μην πάρουν μέρος στο πάρτυ; Και αφού βλέπει η αγορά ότι υπάρχει ασυδοσία και κανένας έλεγχος από το κράτος αλλά και από οργανώσεις καταναλωτών (ανύπαρκτες ή οργανώσεις σφραγίδας, χωρίς εθελοντές κλπ) δώσε στο κεφάλι και ακτοπλοϊκά και αεροπορικά και εστίαση και ξενοδοχεία και καφέ και μπαρ και πάρε να ‘χεις!!!».
Η ακρίβεια έχει περάσει κάθε όριο, πλήττοντας όλους τους τομείς – από τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ μέχρι τις διακοπές και την ψυχαγωγία. Η αύξηση των κερδών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αύξηση των τιμών.
Η πρόταση του Τάσου Δούση για πλαφόν στα κέρδη
Ο Τάσος Δούσης προτείνει να εφαρμοστεί άμεσα πλαφόν στα κέρδη των πολυεθνικών, ξεκινώντας από τα βασικά είδη κατανάλωσης. Όπως αναφέρει:
«ΤΩΡΑ πρέπει να μπει ταβάνι στα κέρδη των πολυεθνικών σε πρώτη φάση, αν τα αφήσουμε όλα ελεύθερα στην αγορά να ρυθμιστούν όπως συμβαίνει σήμερα θα φτάσουμε το ARIEL να το πληρώνουμε 1000% παραπάνω από ότι το πληρώνει ο Ολλανδός!».
Σύμφωνα με τον ίδιο, δεν πρόκειται για κομμουνιστικές ιδέες, αλλά για διαπιστώσεις που έχουν κάνει οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ:
«Αυτά να ξέρετε ΔΕΝ τα λέει το ΚΚΕ, τα λένε από τον Ο.Ο.Σ.Α, το Δ.Ν.Τ και η Κριστίν Λαγκάρντ “Ο κύριος παράγοντας υπερπληθωρισμού είναι τα επιχειρηματικά κέρδη”».
Μοντέλο τιμολόγησης με βάση τον ευρωπαϊκό μέσο όρο
Ο Δούσης προτείνει ως λύση την εφαρμογή ενός μοντέλου αντίστοιχου με αυτό των φαρμάκων: ορισμός μέγιστης τιμής με βάση τον μέσο όρο των τριών φθηνότερων χωρών της Ευρωζώνης. Ένα τέτοιο σύστημα, υποστηρίζει, θα μπορούσε να ισχύσει για όλα τα βασικά προϊόντα, ανεξαρτήτως προέλευσης.
«Να εφαρμοστεί το μοντέλο που έχουμε στα φάρμακα δηλαδή ένα προϊόν να μπορεί να πωληθεί στη μέση τιμή των 3 φθηνότερων στην Ευρωζώνη. Π.χ. Ariel πόσο το πουλάνε στην Ευρώπη; Τόσο! Τσιμπάμε τις 3 χαμηλότερες τιμές κάνουμε μ.ο. και λέμε τόσο μπορείς να πουληθείς στην Ελλάδα και άμα σου αρέσει!».
Η ίδια αρχή, τονίζει, πρέπει να ισχύει και για τα ελληνικά προϊόντα που εξάγονται. Το γιαούρτι που πωλείται στη Γερμανία, την Αγγλία ή το Βέλγιο σε χαμηλότερη τιμή, δεν είναι δυνατόν να κοστίζει 30% παραπάνω στην Ελλάδα.
Ανάγκη για έλεγχο κερδών και σύγκριση με προηγούμενες χρονιές
Τέλος, ο Δούσης θέτει ως βασική προϋπόθεση την παρακολούθηση της κερδοφορίας ανά χρονιά, προκειμένου να ελέγχεται η πορεία των τιμών και να αποφεύγονται φαινόμενα αισχροκέρδειας:
«Και όλα αυτά ελέγχοντας τα κέρδη από χρονιά σε χρονιά! Πέφτουν οι τιμές μετά ή όχι;».
Η πρότασή του έρχεται ως κραυγή αγωνίας για την επιβίωση των νοικοκυριών, που καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα ανεξέλεγκτο κύμα ακρίβειας.