Πριν από 12 χρόνια, Μπερνάρντα Γκαγιάρντο είδε έναν τίτλο στην τοπική εφημερίδα που της άλλαξε τη ζωή. Αφότου διάβασε την ιστορία για ένα εγκαταλελειμμένο μωρό, αποφάσισε ότι έπρεπε να το βοηθήσει.
«Σκότωσαν και πέταξαν ένα νεογέννητο στα σκουπίδια» έγραφε ο τίτλος.
Το μικρό κοριτσάκι βρέθηκε στις 4 Απριλίου του 2003. Το σωματάκι της είχε τοποθετηθεί μέσα σε μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών και είχε πεταχτεί σε έναν κάδο του οποίου το περιεχόμενο μεταφέρθηκε με απορριμματοφόρο στην τοπική χωματερή.
Ρακοσυλλέκτες που βγάζουν τα προς το ζην ανακυκλώνοντας σκουπίδια, βρήκαν το νεογέννητο καθώς έψαχναν στην πόλη της νότιας Χιλήας Πουέρτο Μοντ.
Η Γκαγιάρντο συγκλονίστηκε. Αμέσως αποφάσισε ότι έπρεπε να χαρίσει σε αυτό το μωρό μια αξιοπρεπή κηδεία.
Το πρωτοσέλιδο που συγκλόνισε τη Γκαγιάρντο: «Τρομακτική εγκληματική πράξη: Πέταξαν ένα νεογέννητο στα σκουπίδια»
Εκείνη την περίοδο βρισκόταν στη διαδικασία να υιοθετήσει ένα παιδί και σχεδόν αμέσως ένιωσε τη σύνδεση: αυτό θα μπορούσε άνετα να είναι το δικό της μωρό και για αυτό τον λόγο ήθελε να κάνει κάτι για αυτό.
«Αν πάρεις έναν παιδί ζωντανό, το ντύνεις και το ταΐζεις και το βάζεις σε μια κούνια. Αν το παιδί σου φτάσει (σ.σ. γεννηθεί) νεκρό, τότε του αγοράζεις ένα φέρετρο και του κάνεις μια αξιοπρεπή κηδεία» είπε στο BBC.
Ωστόσο, ανέφερε πως έχει απόλυτη επίγνωση πως ορισμένες μητέρες δεν θέλουν να κρατήσουν τα παιδιά τους, αλλά ακόμη και με αυτές νιώθει μια σύνδεση.
«Αυτές είναι νέες γυναίκες, και πολύ συχνά δεν είναι τίποτε άλλο από κορίτσια -θύματα βιασμών και αιμομιξίας. Αν ο πατέρας τους ή ο πατριός τους τις βιάζει, είναι πολύ τρομοκρατημένες, τότε είναι πολύ τρομοκρατημένες για να μιλήσουν. Οι βιαστές είναι συχνά αυτοί που συντηρούν την οικογένεια» δηλώνει.
Οι γυναίκες στη Χιλή εγκαταλείπουν τα παιδιά τους επειδή είναι φτωχές ή θύματα βιασμού
Η Γκαγιάρντο υπήρξε και η ίδια θύμα. Στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών, το 1979, βιάστηκε από έναν γείτονά της κι έμεινε έγκυος. Εφερε στον κόσμο μία κόρη την οποία αγάπησε και τη μεγάλωσε ολομόναχη.
«Αφότου βιάστηκα, στάθηκα αρκετά τυχερή για να μπορέσω να προχωρήσω και να το ξεπεράσω εξ αιτίας της υποστήριξης που πήρα από τους φίλους μου. Ωστοσο, αν είχα μείνει ολομόναχη, ίσως να είχα νιώσει όπως αυτές» εξομολογείται στο βρετανικό δίκτυο.
Αλλος ένας λόγος που τα παιδιά εγκαταλείπονται είναι η φτώχεια, τονίζει. «Οι γυναίκες απλά δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ταΐσουν ένα ακόμα παιδί».
Πολλάαπό τα βρέφη που πετιούνται στα σκουπίδια δεν βρίσκονται ποτέ
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί ο ακριβής αριθμός των βρεφών που πετιούνται στα σκουπίδια στη Χιλή. Οι επίσημες στατιστικές δείχνουν ότι περίπου 10 βρίσκονται νεκρά κάθε χρόνο, αλλά ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς οι χωματερές είναι κλειστές για το κοινό στην πλειοψηφία τους. Αυτό επιτρέπει στις Αρχές να εκτιμούν ότι είναι πολλά τα νεκρά πεταμένα στα σκουπίδια μωρά, που δεν έχουν και δεν θα βρεθούν ποτέ.
Η επιθυμία της Γκαγιάρντο να κάνει κάτι για αυτό το νεκρό βρέφος του Πουέρτο Μοντ ήταν η αρχή μιας μακράς γραφειοκρατικής διαδικασίας.
Η Αουρόρα έφερε φως στο σκοτάδι
Αποφάσισε να ονομάσει το κοριτσάκι Αουρόρα, εμπνευσμένη από τη Ρωμαϊκή μυθολογία όπου η Αουρόρα ήταν η προσωποποίηση της αυγής. Και πράγματι, αυτό το μωρό έφερε φως στο σκοτάδι.
Ωστόσο, το να κρατήσει στην αγκαλιά της το άψυχο κορμάκι της Αουρόρα, ώστε να το θάψει, δεν ήταν εύκολο. Στη Χιλή, όταν ένα πτώμα είναι στα αζήτητα από ένα μέλος της οικογένειάς του, θεωρείται ανθρώπινο απόβλητο και πετιέται μαζί με άλλα χειρουργικά και νοσοκομειακά απόβλητα, αλλά η Γκαγιάρντο κατάφερε να κινηθεί άμεσα και να αποτρέψει την «ταφή» της Αουρόρα σαν ένα απόβλητο.
Οι γιατροί έπρεπε να αποδείξουν ότι το μωρό είχε γεννηθεί ζωντανό, έτσι ώστε να θεωρηθεί άνθρωπος και κατ’ επέκταση να της επιτραπεί μια αξιοπρεπής κηδεία. Ετσι, ζητήθηκε η συνδρομή ιατροδικαστών.
Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφερθεί ότι πολύ συχνά, οι γιατροί προτιμούν να δηλώνουν ότι τα παιδιά γεννιούνται νεκρά, ώστε να προστατεύσουν τις ευάλωτες μητέρες. Η άμβλωση απαγορεύεται στη Χιλή και αν μια μητέρα πιαστεί να εγκαταλείπει το παιδί της, ακόμη και αν το αφήνει στο νοσοκομείο, μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμη και πέντε χρόνια φυλάκιση.
Στη Χιλή απαγορεύεται η άμβλωση και οι μητέρες που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους μπαίνουν στη φυλακή
Επίσης, η Γκαγιάρντο έπρεπε προκειμένου να μπορέσει να θάψει την Αουρόρα, να την υιοθετήσει πρώτα, ακόμη κι αν το μωρό ήταν νεκρό.
Η ταλαιπωρία της Γκαγιάρντο όμως, δεν σταματά εκεί. Ο δικαστής, αρχικά είχε θεωρήσει πως η Γκαγιάρντο ήταν η πραγματική μητέρα της Αουρόρα και πως τώρα ήθελε να την κηδέψει με ευπρέπεια επειδή ταλανιζόταν από τις τύψεις που την πέταξε στα σκουπίδια.
Αφού κατάφερε και ξεπέρασε και αυτόν τον σκόπελο και έπεισε τον δικαστή για τις καλές της προθέσεις, εκείνος τής είπε ότι αυτή η υπόθεση είναι η πιο παράξενη που έχει κληθεί ποτέ να διαχειριστεί, καθώς ποτέ στη Χιλή δεν υπήρξε άνθρωπος που να θελήσει να υιοθετήσει ένα νεκρό παιδί, αλλά παρ’ όλα αυτά, τής είπε επίσης ότι έκανε το σωστό.
Χρειάστηκαν μήνες μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα του ιατροδικαστή και τα γενετικά αποτελέσματα που να αποδεικνύουν αφενός ότι το παιδί γεννήθηκε ζωντανό κι αφετέρου ότι η Γκαγάρντο δεν είναι η βιολογική του μητέρα, αλλά και να ολοκληρωθεί η γραφειοκρατική δουλειά.
Η κηδεία που θύμιζε πάρτι
Τελικά, στην κηδεία, προσήλθαν 500 άτομα που παρακολουθούσαν την ιστορία της Αουρόρα από τα τοπικά μέσα από τη μέρα που βρέθηκε το άψυχο κορμάκι της στη χωματερή.
Η Γκαγιάρντο θυμάται ότι η ατμόσφαιρα ήταν περισσότερο πανηγυρική και θύμιζε πιο πολύ πάρτι γενεθλίων παρά κηδεία. Ο κόσμος γιόρταζε τη ζωή και όχι τον θάνατο της Αουρόρα. Στην κηδεία έβλεπες παιδιά, γιατρούς, νοσοκόμες, δημοσιογράφους, ανθρώπους κάθε είδους, αλλά και τον δικαστή της επίμαχης υπόθεσης. Τραγουδούσαν, απήγγειλλαν ποιήματα για την Αουρόρα και έπαιζαν μουσική.
Η Γκαγιάρντο αναφέρει στο BBC ότι η μαζική παρουσία του κόσμου στην τελετή ήταν πολύ σημαντική για εκείνη. «Ηθελα να κάνω την τοπική κοινότητα να καταλάβει και να στοχαστεί τι πραγματικά συνέβαινε. Γιατί τα παιδιά αφήνονται να πεθάνουν όταν υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις οικογένειες έτοιμες και πληρούν όλες τις προϋποθέσεις, που περιμένουν να υιοθετήσουν παιδί; Αντί να σκοτώνουμε τα παιδιά, να τα δίνουμε για υιοθεσία» βροντοφωνάζει.
Την αμέσως επόμενη ημέρα της κηδείας, βρέθηκε ένα ακόμη νεκρό βρέφος στη χωματερή. Αυτή τη φορά αγόρι. Η Γκαγιάρντο θυμωμένη, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλη αυτή η δουλειά πήγε χαμένη.
Αλλά τότε, είχε γίνει ήδη γνωστή και ο κόσμος έσπευσε να τη συναντήσει και να της πει ότι έκανε το σωστό για την Αουρόρα, να κάνει το ίδιο και για το αγοράκι.
Τελικά, αποφάσισε να τυπώσει παντού στο Πουέρτο Μοντ αφίσες με… αρρωστημένο περιεχόμενο στο οποίο καλούσε τους συμπολίτες της: «Μην πετάτε μωρά στα σκουπίδια» και τους υπενθύμιζε ότι μέσα σε λίγους μήνες βρέθηκαν στη χωματερή δύο: η Αουρόρα και ο Μανουέλ.
«Δεν πετάμε τη ζωή. Η Αουρόρα βρέθηκε νεκρή στη δημοτική χωματερή του Πουέρντο Μοντ στις 4 Απριλίου του 2003. Ηταν νεογέννητη», έγραφε μία από τις αφίσες
«Μην πετάξεις τη ζωή του» έγραφε μια άλλη
Ναι, η Γκαγιάρντο υιοθέτησε και τον Μανουέλ, όπως και τόσα ακόμη βρέφη που βρέθηκαν νεκρά στη χωματερή, προκειμένου να τους χαρίσει μια αξιοπρεπή κηδεία για την είσοδό τους στη μεταθανάτια ζωή: τον Βικτόρ και τον Κριστομπάλ και τώρα βρίσκεται στη διαδικασία να κάνει το ίδιο για ένα νεκρό κοριτσάκι, τη Μαργαρίτα. Θέλει να τους δώσει «την αξιοπρέπειά τους και ένα μέρος για να αναπαυθούν εν ειρήνη».
Η ίδια πιστεύει ότι 12 χρόνια μετά, τα πράγματα αλλάζουν σιγά-σιγά, καθώς πλέον, υπάρχει καλύτερη εκπαίδευση και ενημέρωση σχετικά με την ενδοοικογενειακή εκμετάλλευση και με τον οικογενειακό σχεδιασμό.
Ωστόσο, η Γκαγιάρντο τονίζει ότι αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η νομοθεσία. Η νομοθεσία στη Χιλή εξακολουθεί εν έτει 2015 να θυματοποιεί τις φτωχές γυναίκες, τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή γυναίκες που είναι και τα δύο.
Από σύμπτωση η ιστορία της δικής της οικογένειας έχει ακόμη μία σύνδεση με το θέμα. Η προγιαγιά της είχε βρεθεί μωράκι εγκαταλελειμμένη στα σκαλιά ενός βρεφοκομείου στην Ιταλία.
Η Γκαγιάρντο θέλει οι γυναίκες στη Χιλή που δεν είναι σε θέση να φροντίσουν τα μωρά τους να είναι σε θέση να μπορούν έστω να τα αφήνουν σε ασφαλή μέρη σε νοσοκομεία.
Η ιστορία της Γκαγιάρντο ενέπνευσε τον Χιλιανό σκηνοθέτη Ροντρίγο Σεπουλβέδα. Το έργο που δεν είναι άλλο από το «Αουρόρα» έχει αποσπάσει πολλά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ και κόβει πολλά εισιτήρια στη Χιλή.
Η Γκαγιάρντο επισκέπτεται συχνά τα μνήματα των μωρών και κάποιες φορές διαπιστώνει ότι άγνωστοι περνούν και αφήνουν λουλούδια. Συχνά, αναρωτιέται αν μέσα σε αυτούς βρίσκονται και οι βιολογικές τους μητέρες και να έτσι αντλούν ένα είδος ανακούφισης που έχουν έτσι τη δυνατότητα να θρηνήσουν με αξιοπρέπεια, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά τους αναπαύονται εν ειρήνη.
iefimerida.gr