Η εξαγγελία για επιστροφή ενοικίου, που παρουσιάστηκε ως γενναιόδωρη παροχή, οδήγησε τελικά σε μαζική απογοήτευση για χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι ένιωσαν να κοροϊδεύονται μπροστά σε μεγάλες υποσχέσεις και ελάχιστες αποδόσεις.
Το επικοινωνιακό αδιέξοδο μιας μεγάλης εξαγγελίας
Η περιβόητη «επιστροφή ενοικίου» εξελίχθηκε σε πολιτικό φιάσκο με πολλές διαστάσεις – επικοινωνιακή, τεχνοκρατική και, εντέλει, ουσιαστικά πολιτική. Παρά τις προειδοποιήσεις ειδικών για τις αδυναμίες του σχεδιασμού, ούτε το Μέγαρο Μαξίμου ούτε οι υπεύθυνοι του οικονομικού επιτελείου φρόντισαν να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις.
Το αποτέλεσμα; Εκατομμύρια πολίτες είτε έλαβαν μικροποσά είτε έμειναν εντελώς εκτός, αισθανόμενοι προδομένοι από τις υποσχέσεις. Όταν ανακοινώθηκε το μέτρο, ακόμη και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεσμεύτηκε ότι «εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαστές θα έβλεπαν ένα ολόκληρο ενοίκιο να επιστρέφεται στους λογαριασμούς τους, χωρίς καν να κάνουν αίτηση». Την παραμονή της καταβολής το επανέλαβε, ενώ την επόμενη ημέρα μίλησε για «μόνιμη επιστροφή ενός ενοικίου έως 800 ευρώ».
Ωστόσο, η πραγματικότητα διέψευσε όλους αυτούς τους ισχυρισμούς, με τις αντιδράσεις να πληθαίνουν.
Τα επίσημα νούμερα ήταν εκτός πραγματικότητας
Η βάση υπολογισμού για την επιστροφή ήταν αποκλειστικά τα ποσά που δηλώνονται στην ΑΑΔΕ από ιδιοκτήτες και ενοικιαστές. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο μέσος μηνιαίος μισθωμένος χώρος δηλωνόταν με αντίτιμο μόλις 255 ευρώ.
Ένας αριθμός που προφανώς δεν αντανακλά την πραγματικότητα και αποκαλύπτει το μέγεθος της φοροδιαφυγής στις ενοικιάσεις ακινήτων. Ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, παραδέχτηκε πως το πραγματικό μέσο ενοίκιο είναι υποδηλωμένο: «υποεκπροσωπείται», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
Παρά αυτή τη γνώση, η κυβέρνηση δεν αναζήτησε εναλλακτικά στοιχεία ή διορθωτικές μεθόδους. Αντίθετα, βασίστηκε αποκλειστικά στα αναξιόπιστα δεδομένα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι μια επιστροφή 255 ευρώ θα κάλυπτε το μέσο ενοίκιο ενός πολίτη.
Η ψευδαίσθηση του «ολόκληρου ενοικίου»
Όταν όμως το μέσο δηλωμένο ενοίκιο είναι 255 ευρώ, τη στιγμή που τα πραγματικά ποσά στην Αθήνα, τις μεγάλες πόλεις και τα τουριστικά νησιά αγγίζουν τα 500 και 600 ευρώ, τότε γίνεται φανερό ότι δεν πρόκειται για «ολόκληρο ενοίκιο» αλλά για ελάχιστο ποσοστό του πραγματικού κόστους.
Πού οφείλεται η μείωση στα ποσά
Πέρα από το πρόβλημα της υποδήλωσης, δύο ακόμη βασικοί παράγοντες οδήγησαν στη συρρίκνωση των ποσών που τελικά δόθηκαν:
- Λανθασμένη μέθοδος υπολογισμού: Το συνολικό ποσό του ενοικίου για το έτος διαιρέθηκε δια 12, πράγμα που αδίκησε ενοικιαστές που νοίκιασαν σπίτι μέσα στη χρονιά ή που μετακόμισαν σε ακριβότερο ακίνητο.
- Στρεβλά εισοδηματικά κριτήρια: Τα κριτήρια ευνόησαν όσους δεν δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα. Έτσι, μισθωτοί και συνταξιούχοι που καταγράφουν με ακρίβεια τα έσοδά τους βρέθηκαν εκτός επιστροφής, παρότι μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους καταναλώνεται στο ενοίκιο.
Ένα μέτρο που γύρισε μπούμερανγκ
Το μέτρο είχε σχεδιαστεί ως απόδειξη πως η κυβέρνηση στηρίζει τους πολίτες απέναντι στο υψηλό κόστος ζωής. Όμως η διαφορά ανάμεσα στις υποσχέσεις και στα τελικά ποσά δημιούργησε έντονη αίσθηση κοροϊδίας.
Το πολιτικό πλήγμα θυμίζει την υπόθεση της «13ης σύνταξης» επί κυβέρνησης Τσίπρα, όταν προαναγγέλθηκε επιστροφή πλήρους σύνταξης και τελικά δόθηκε μόνο ένα μέρος. Και τότε η απογοήτευση ήταν καθολική.
Όπως φαίνεται, η ιστορία επαναλαμβάνεται – με λάθη στον σχεδιασμό, φτωχά αποτελέσματα και τελικά, πολιτικό κόστος που πληρώνεται ακριβά.
Πηγή: instanews.gr