Η φωτογραφία που συγκίνησε την Ελλάδα, τραβηγμένη από τη Σίκινο την ημέρα της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, καταγράφει ένα αληθινό στιγμιότυπο αγάπης, φιλοξενίας και ελπίδας για τη νησιωτική Ελλάδα.
Μια εικόνα που λέει όσα δεν μπορούν τα λόγια
Η φωτογραφία που απαθανάτισε η Σταματίνα Ερωφίλη Γκλιάτη έχει χαρακτηριστεί δικαίως ως η φωτογραφία της χρονιάς. Δεν είναι απλώς μια ακόμη λήψη από τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Είναι μια εικόνα γεμάτη νόημα: η περηφάνια ενός μικρού νησιού, η ενότητα, η φιλοξενία, η Ελλάδα που στέκεται όρθια. Στο κέντρο αυτής της συγκινητικής στιγμής βρίσκεται ο δήμαρχος της Σικίνου, Βασίλης Μαράκης.
Όσοι γνωρίζουν τον κ. Μαράκη, λένε πως είναι από τους ανθρώπους που υποδέχονται και αποχαιρετούν με την καρδιά τους. Έτσι, κι όταν ήρθε η ώρα να φύγουν οι μαθητές που είχαν επισκεφθεί το νησί, στάθηκε απέναντί τους με ανοιχτά τα χέρια. Δεν ήταν ένας τυπικός αποχαιρετισμός. Ήταν μια έκφραση βαθιάς ευγνωμοσύνης.
Η επίσκεψη που άφησε το αποτύπωμά της
Οι μαθητές του 2ου Γυμνασίου Ελληνικού επισκέφθηκαν τη Σίκινο όχι για διακοπές, αλλά για να γιορτάσουν μαζί με τους μόλις 14 μαθητές του νησιού την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Κατά τη διάρκεια ενός τετραημέρου, συνδιοργάνωσαν με τους κατοίκους τις γιορτές και την παρέλαση, γεμίζοντας το μικρό νησί με παιδικές φωνές, σημαίες και συγκίνηση.
Ήταν μια εμπειρία μοναδική και για τους επισκέπτες αλλά και για τους ντόπιους.
Μια χειρονομία που μας άγγιξε όλους
Το άνοιγμα των χεριών του δημάρχου Μαράκη δεν ήταν απλώς ένας αποχαιρετισμός.
Η στιγμή αυτή δεν συγκίνησε μόνο τους παρόντες. Μέσα από τη φωτογραφία, άγγιξε χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα. Θύμισε σε όλους μας πως η αληθινή Ελλάδα βρίσκεται και στα πιο μικρά και απομακρυσμένα της σημεία, εκεί που η αγάπη για τον τόπο και η αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων είναι αυθεντική και απτή.
Η Ελλάδα που επιμένει
Το στιγμιότυπο αυτό από τη Σίκινο δεν είναι απλώς ένα φωτογραφικό καρέ. Είναι μια ζωντανή μαρτυρία του πώς η Ελλάδα επιμένει να στέκεται στα πόδια της – με απλούς ανθρώπους, με αυθεντικά αισθήματα, με την ψυχή στραμμένη στο φως.
Μέσα σε μια εποχή που οι εικόνες πολλές φορές περνούν φευγαλέα, αυτή εδώ σταμάτησε τον χρόνο. Και ίσως γι’ αυτό έγινε “η φωτογραφία της χρονιάς”. Γιατί μας έκανε όλους να σταθούμε, να συγκινηθούμε και να θυμηθούμε τι έχει σημασία.