Η υπόθεση της 15χρονης Φιλιώς Αντωνιάδου είναι από τις πιο σκοτεινές και τραγικές σελίδες της σύγχρονης Ελλάδας. Μια δολοφονία που σημάδεψε την τοπική κοινωνία της Βλάστης και παραμένει ανεξιχνίαστη, παρά τις πολυετείς έρευνες και τις δίκες.
Δείτε το βίντεο:
Το μοιραίο καλοκαίρι στη Βλάστη
Η Φιλιώ, ένα ζωντανό και γεμάτο όνειρα κορίτσι 15 ετών, ζούσε στην Πτολεμαΐδα αλλά περνούσε τα καλοκαίρια στο εξοχικό της οικογένειας, στη Βλάστη. Το καλοκαίρι του 2004 έμελλε να είναι το τελευταίο της.
Ήταν Κυριακή 4 Ιουλίου 2004, ημέρα του μεγάλου τελικού του Euro, όταν όλη η Ελλάδα είχε στραμμένο το βλέμμα της στο ποδόσφαιρο. Η Φιλιώ είχε κανονίσει με φίλες της να παρακολουθήσουν τον αγώνα στην πλατεία του χωριού. Ωστόσο, μια μικρή διαμάχη με τη μητέρα της για ένα τζιν παντελόνι, που η κοπέλα ήθελε να φορέσει, την κράτησε στο σπίτι.
Καθώς η μητέρα και η θεία της παρακολουθούσαν τον τελικό, η Φιλιώ λίγο πριν τα μεσάνυχτα βγήκε από το σπίτι χωρίς να γίνει αντιληπτή.
Η εξαφάνιση και το σοκ της ανακάλυψης
Το επόμενο πρωί, η Φιλιώ δεν είχε επιστρέψει. Στην αρχή οι γονείς της δεν ανησύχησαν, καθώς συνήθιζε να κοιμάται σε σπίτια φίλων. Όταν όμως διαπίστωσαν ότι κανείς δεν την είχε δει, δήλωσαν την εξαφάνισή της στην αστυνομία. Οι φίλες της ανέφεραν ότι δεν εμφανίστηκε ποτέ στην πλατεία, παρά τη συνεννόηση. Το μοναδικό της τηλεφώνημα ήταν σε μια φίλη της στην Αθήνα, όπου φαινόταν να βρίσκεται σε χώρο με θόρυβο και μετά σε πιο ήσυμο μέρος.
Η τραγική κατάληξη ήρθε στις 7 Ιουλίου, όταν ένας βοσκός βρήκε το σώμα της σε δασική περιοχή 2,5 χιλιόμετρα έξω από το χωριό. Ο τόπος του εγκλήματος ήταν γεμάτος στοιχεία: ματωμένες πέτρες, αίμα στο δρόμο και στα χόρτα, αλλά και κομμάτι τσιμέντου που ταίριαζε με την πέτρα που θεωρήθηκε φονικό όπλο.
Η ιατροδικαστική έκθεση μίλησε για βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Τα σκισμένα ρούχα και τα ίχνη στο σώμα της ενίσχυαν την εκδοχή σεξουαλικού κινήτρου πίσω από τη δολοφονία.
Οι δίκες που δεν έφεραν απαντήσεις
Δύο άνδρες βρέθηκαν στο επίκεντρο των ερευνών: ο Η.Ζ. και ο Π.Μ., ηλεκτροσυγκολλητής από την Πτολεμαΐδα. Οι καταθέσεις ήταν γεμάτες αντιφάσεις. Ο Η.Ζ. είπε ότι είδε τον Π.Μ. στον δρόμο όπου βρέθηκε η Φιλιώ, αλλά άργησε να το αναφέρει από φόβο. Ο Π.Μ. από την πλευρά του αρνήθηκε κάθε σχέση με την κοπέλα.
Η υπόθεση έφτασε τρεις φορές στη Δικαιοσύνη. Το 2006, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καστοριάς, ο Π.Μ. αθωώθηκε λόγω έλλειψης αποδείξεων. Το 2008, στο Εφετείο Κοζάνης, αθωώθηκε ξανά λόγω αμφιβολιών. Το 2011, μετά από αναίρεση που πρότεινε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, έγινε και τρίτη δίκη, με το ίδιο αποτέλεσμα: αθώωση.
Μετά από τρεις δίκες και τρεις αθωωτικές αποφάσεις, ο βασικός ύποπτος δεν μπορεί να ξαναδικαστεί. Η υπόθεση έκλεισε με την ετικέτα «Ανεξιχνίαστη», αφήνοντας αναπάντητα ερωτήματα.
Η μνήμη που δεν σβήνει
Η δολοφονία της Φιλιώς Αντωνιάδου παραμένει ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία. Είκοσι χρόνια μετά, η υπόθεση εξακολουθεί να βαραίνει τη Βλάστη και να κρατά ζωντανή τη μνήμη μιας κοπέλας που χάθηκε άδικα. Όπως τονίζουν όσοι δεν θέλουν να ξεχαστεί: «Η σιωπή δεν πρέπει να επικρατήσει όσο η αλήθεια μένει κρυφή».