Η Φαίη Σκορδά συγκινείται για τον θάνατο του πατέρα της: Η σοφή συμβουλή από τη μητέρα της
Η Φαίη Σκορδά, αγαπημένη παρουσιάστρια του ελληνικού τηλεοπτικού κοινού, βρέθηκε ως πρώτη καλεσμένη της σεζόν στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» με τη Σίσσυ Χρηστίδου. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, οι δύο γυναίκες συζήτησαν ειλικρινά για διάφορα προσωπικά ζητήματα, με την κουβέντα να στρέφεται σε μια δύσκολη περίοδο για τη Φαίη: την απώλεια του πατέρα της.
Συναισθηματική φόρτιση κατά την τηλεοπτική εμφάνιση
Η Φαίη Σκορδά δεν κατάφερε να κρύψει τη συναισθηματική της φόρτιση καθώς μίλησε για την απώλεια που βίωσε. Όπως εξήγησε, παρά τη δύσκολη εσωτερική της κατάσταση, προσπαθεί να παραμένει ψύχραιμη και συνεπής απέναντι στο τηλεοπτικό κοινό. Η ίδια ανέφερε ότι αν και είναι εξαιρετικά ευαίσθητη, αισθάνεται την υποχρέωση να διατηρεί την αξιοπρέπειά της και να δείχνει μια ήρεμη εικόνα στους τηλεθεατές, ιδίως στις γυναίκες που την παρακολουθούν καθημερινά.
«Γενικά είμαι ψύχραιμη, πολύ ευαίσθητη, αλλά πάντα σκέφτομαι ότι πρέπει να είμαι συνεπής στο τηλεοπτικό κοινό», είπε η παρουσιάστρια, αναφερόμενη στη συνεχή ανάγκη της να διατηρεί την εικόνα της ισχυρής γυναίκας μπροστά στις κάμερες, παρά τις εσωτερικές δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει.
Η συμβουλή της μητέρας της ως στήριγμα
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Φαίη Σκορδά αναφέρθηκε σε μια πολύτιμη συμβουλή που έλαβε από τη μητέρα της λίγο πριν βγει στον αέρα, μετά την απώλεια του πατέρα της. Όπως ανέφερε, την είχε επηρεάσει βαθιά και της προσφέρει στήριξη σε δύσκολες στιγμές. «Η μαμά μου μού είπε κάτι πολύ σοφό, κάτι που κρατώ σαν φυλαχτό: “Σε βλέπουν αυτή τη στιγμή ίσως μαμάδες που τα μικρά τους παιδιά περνάνε μια δυσκολία. Δεν σου επιτρέπεται να δώσεις κανένα δικαίωμα”. Αυτό ήταν το πιο σωστό πράγμα που έχω ακούσει», είπε συγκινημένη.
Η απώλεια και η διαχείριση του πόνου
Η Φαίη Σκορδά παραδέχτηκε ότι την πρώτη εβδομάδα μετά τον θάνατο του πατέρα της βίωνε την κατάσταση σαν να ήταν σε ένα “κενό”, χωρίς να καταλαβαίνει τι συνέβαινε. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, προσπαθεί να τοποθετήσει τον πόνο “στην άκρη”, χωρίς όμως να σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει εντελώς τη θλίψη.