Η ιστορία της Λίντα Κάρολ που υιοθετήθηκε παράνομα στη δεκαετία του 1950 στις ΗΠΑ και βρήκε τώρα τη μητέρα της στην ορεινή Ναυπακτία.
Η σελίδα «The Eftychia Project» μέσω της οποίας 4.000 παράνομα υιοθετημένα ελληνόπουλα αναζητούν τις οικογένειες τους.
Υιοθετήθηκε παράνομα στην Αμερική την δεκαετία του 50′ και το 2017 μετά από προσωπική της έρευνα στο Facebook κατάφερε να εντοπίσει την οικογένεια της και την βιολογική της μητέρα. Από τότε και εξαιτίας των συναισθημάτων που της δημιουργήθηκαν αποφάσισε να ταχθεί υπέρ του αγώνα που δίνουν χιλιάδες υιοθετημένοι Ελληνοαμερικανοί δημιουργώντας στο Facebook την σελίδα «The Eftychia Project».
Όπως αναφέρει στο protothema.gr η Λίντα Κάρολ ή Ευτυχία Νούλα όπως της αρέσει να την αποκαλούν στα Ελληνικά από το 2019 που δημιουργήθηκε η σελίδα και μέχρι σήμερα τουλάχιστον δέκα υιοθετημένα παιδιά κατάφεραν να εντοπίσουν και να έρθουν σε επαφή με τις βιολογικές τους οικογένειες μέσα από δικές της προσπάθειες:
«Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα αυτά που νιώθεις όταν έρχεσαι σε επαφή για πρώτη φορά με τη βιολογική σου οικογένεια. Είναι πραγματικά σπάνια και σπουδαία» εξηγεί η Λίντα Κάρολ, που είναι υπερήφανη για την Ελληνική της καταγωγή.
Σύμφωνα με την έρευνα που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια η Λίντα Κάρολ την δεκαετία του 50 και του 60 τουλάχιστον 4.000 παιδιά από την Ελλάδα υιοθετήθηκαν, τα περισσότερα παράνομα, στην Αμερική:
«Πολλά παιδιά υιοθετηθήκαμε με την ίδια ακριβώς διαδικασία. Όταν με υιοθέτησαν οι δικοί μου θετοί γονείς ήξεραν πως η μητέρα μου είχε πεθάνει. Αυτό, όπως απέδειξε η ιστορία, ήταν ένα τραγικό ψέμα. Το ίδιο έχει συμβεί και στους περισσότερους γι αυτό και δεν μπαίνουν εύκολα να αναζητήσουν τους δικούς τους».
Από την ηλικία των δυο ετών η Λίντα Κάρολ άρχισε να μαθαίνει την ιστορία της ζωής της, πως ήταν υιοθετημένη και πως η καταγωγή της είναι ελληνική:
«Υπήρξα τυχερή γιατί οι θετοί γονείς μου με μεγάλωσαν με την αλήθεια αυτή. Μάλιστα με είχαν ενημερώσει και για έναν φάκελο που είχαν κρυμμένο σ’ ένα συρτάρι, όπου εκεί βρίσκονταν όλα τα χαρτιά της υιοθεσίας μου σε περίπτωση που ήθελα ποτέ ν αναζητήσω τις ρίζες μου. Μόλις πέθανε και η θετή μου μητέρα μπήκα στην διαδικασία αυτή. Στον φάκελο βρήκα πως τη βιολογική μου μητέρα την λένε Χαρίκλεια Νούλα, είμαι παιδί αγνώστου πατρός, πως κατάγομαι από το χωριό Στράνωμα Ναυπακτίας και πως υιοθετήθηκα το 1958. Για υιοθεσία με έδωσαν από το βρεφοκομείο όπου ζούσα μέχρι τότε».
Με αυτά τα λίγα στοιχεία η Λίντα ξεκίνησε να αναζητά την ελληνική της οικογένεια:
«Κατάφερα μέσα από το Facebook να εντοπίσω αρχικά κάποιους συγγενείς οι οποίοι στάθηκαν στον αγώνα μου και με έφεραν σε επαφή με την οικογένειά μου. Τελικά το 2017 και αφού είχαμε σιγουρέψει με τεστ DNA την αλήθεια μου, ταξίδεψα από την Αμερική και συνάντησα για πρώτη φορά τη μητέρα μου. Η γυναίκα αυτή ζούσε με την ανάμνησή μου, δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε ποτέ άλλα παιδιά. Η χαρά μου ήταν τεράστια γιατί μπορεί να μην βρήκα αδέλφια, συνάντησα όμως 12 πρώτα ξαδέλφια τα οποία αγαπώ και με αγαπούν».
Από τότε και μέχρι σήμερα η Λίντα έχει έρθει τουλάχιστον 30 φορές στην Ελλάδα, ενώ έχει πραγματοποιήσει και πολλά ταξίδια στην ενδοχώρα, άλλες φορές για διακοπές κι άλλες για να εντοπίσει βιολογικές οικογένειες ατόμων που ζητούν την βοήθεια της:
«Αγαπώ την Ελλάδα και προσπαθώ να μάθω και τη γλώσσα. Έρχομαι αρκετά συχνά και θα έλεγα πως ένα μήνα είμαι Ελλάδα και ένα μήνα στην Αμερική. Κάθε φορά που έρχομαι όλο και κάτι καινούργιο από την υπέροχη αυτή χώρα βλέπουν τα μάτια μου. Πολλές φορές τα ταξίδια μου έχουν και καλό σκοπό, καθώς προσπαθώ να εντοπίσω οικογένειες υιοθετημένων παιδιών που μου έχουν εμπιστευτεί την ιστορία τους».
Όλα αυτά τα ταξίδια, όπως και τα τεστ των DNA που απαιτούνται κατά την εύρεση των οικογενειών, η Λίντα τα κάνει με δικά της έξοδα:
«Μόνο χαρά θέλουμε να δώσουμε και τίποτε άλλο. Τα πάντα τα κάνω με δικά μου έξοδα. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να με βοηθήσει στην προσπάθεια αυτή. Το μόνο που θέλω είναι να καταφέρω να βρω τις βιολογικές οικογένειες όλο και περισσότερων παιδιών. Στο πλευρό μου φυσικά έχω και την οικογένειά μου, τον άνδρα μου και τα δυο μου παιδιά. Ο άνδρας μάλιστα βαπτίστηκε και χριστιανός και του δώσαμε το όνομα Ευτύχιος όπως λένε κι εμένα».
Σύμφωνα με την Λίντα Κάρολ όλα αυτά τα άτομα που έρχεται καθημερινά σε επαφή μαζί τους είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους:
«Όλοι είμαστε υπερήφανοι για την καταγωγή μας και το μοναδικό που θέλουμε είναι να ενσωματωθούμε στην ελληνική πραγματικότητα. Όταν υιοθετηθήκαμε και φύγαμε από την Ελλάδα ταξιδέψαμε με ελληνικό διαβατήριο. Άλλοι ως απόδειξη έχουν μόνο αυτό, άλλοι και λίγα χαρτιά από το ορφανοτροφείο που έζησαν. Για τον λόγο αυτό έχουμε κοντά μας τον βουλευτή Κοζάνης κ. Ευστάθιο Κωνσταντινίδη, ο οποίος έχει καλέσει σε συνάντηση τους υπουργούς Εξωτερικών και Εσωτερικών ώστε να μας βοηθήσουν σε θέματα που αφορούν την ιθαγένεια μας. Εύχομαι να γίνουμε Έλληνες εκτός από την καρδιά και στα χαρτιά».