Για τη ζωή του μετά το διαζύγιο από την επί 20 χρόνια σύντροφό του Δέσποινα Βανδή αλλά και τις σχέσεις του με τα παιδιά του, Μελίνα και Γιώργο, μίλησε ο Ντέμης Νικολαΐδης στη νέα του συνέντευξη.
«Σκέψου ότι μετά από 20 χρόνια αλλάζει όλη σου η ζωή. Ξαναγίνεσαι εργένης, ξαναζείς μόνος σου, δεν είσαι με τα παιδιά σου κάθε μέρα. Είναι μια τεράστια αλλαγή ειδικά αν είσαι τόσα χρόνια με έναν άνθρωπο. Θέλεις μια προσαρμογή.
Τώρα κάνω πράγματα για να είμαι χαρούμενος, έχω μάθει πλέον. Πολλές φορές η λέξη «διαζύγιο» έχει αρνητική χροιά. Δεν ακούγεται ωραία. Αλλά καμιά φορά γίνεται για καλό. Υπάρχουν πολλά θέματα που μπορεί να δημιουργηθούν ή να αλλάξουν με το πέρασμα του χρόνου και προκειμένου δύο άνθρωποι να μην περνάνε καλά, καλύτερα να χωρίσουν για να είναι καλύτερα» είπε αρχικά στο oneman.gr ο πρώην ποδοσφαιριστής.
Aναλυτικά όσα είπε ο Ντέμης Νικολαΐδης για το διαζύγιό του και τα παιδιά του:
Η Δέσποινα είναι πολύ διάσημη. Το ίδιο κι εσύ. Το διαζύγιο πήρε διαστάσεις. Σε ενοχλούσε που ο κόσμος ασχολήθηκε έντονα με αυτό; Ή ακόμα και τώρα που ασχολείται με τη Δέσποινα και είσαι και εσύ στη δημοσιότητα χωρίς να υπάρχει λόγος.
Δεν ασχολούμαι τόσο πολύ. Λίγα πράγματα πέφτουν στην αντίληψή μου διότι δε βλέπω τηλεόραση. Αφοσιώθηκα στον εαυτό μου. Δε μου αρέσει πάντως [να ασχολούνται]. Πιο πολύ η Δέσποινα ως καλλιτέχνης είναι μέσα σε αυτόν τον χώρο, οπότε πιο πολύ ασχολήθηκαν με εκείνη. Έχω τη συνολική εντύπωση ότι με σεβασμό ακουμπήσανε αυτό το θέμα, και έτσι θα έπρεπε. Το κερδίσαμε αυτό γιατί δεν είχαμε δώσει και δικαιώματα τόσα χρόνια. Δε μου αρέσει να κρίνουν κακά ή να καταδικάζουν κάτι που μπορεί να κάνει η Δέσποινα. Πάντα την έχω έννοια.
Όταν υπάρχει ένα διαζύγιο για τα παιδιά είναι σοκ. Έχεις ενοχές γι’ αυτό το πράγμα. Κάτι δεν κατάφερες σωστά. Τα παιδιά είναι μπερδεμένα, δεν τους αρέσει αυτό, θέλουν κι εκείνα τον χρόνο τους, όλοι θέλουν τον χρόνο τους για να μπουν σε μια νέα πραγματικότητα. Πάντα σκέφτεσαι «τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά;». Πόσο παραπάνω χρόνο θα είχα δώσει όταν ήταν μωρό η Μελίνα και έλειπα πολύ από το σπίτι αφού ήμουν πρόεδρος της ΑΕΚ; Έχασα αρκετές ώρες. Με τον Γιώργο προσπάθησα να έχω περισσότερο χρόνο αλλά και πάλι ο χρόνος με τα παιδιά σου ποτέ δεν είναι αρκετός. Και όσο περνούσαν τα χρόνια τόσο περισσότερο ήθελα να ‘μαι εκεί. Θα ήθελα να έχω περάσει παραπάνω χρόνο τότε, το προσπαθώ τώρα. Έκανα λάθη σε αυτό το πράγμα. Προσπαθείς μέχρι να πεθάνεις, εκτός από καλύτερος άνθρωπος να γίνεις καλύτερος μπαμπάς.
Το έχεις βρει τώρα μετά το διαζύγιο; Βρήκατε νέες ρουτίνες;
Ακριβώς αυτό είναι το πράγμα. Να μπεις σε νέες ρουτίνες. Να καταλάβω εγώ ότι δεν είμαι μαζί τους κάθε μέρα, δεν είμαστε κάτω από την ίδια στέγη. Όταν χωρίσαμε τα παιδιά δεν ήταν μικρά. Μπορούσε να γίνει κουβέντα. Την αποφεύγεις στην αρχή, θέλει λίγο χρόνο, την κάνεις όμως την κουβέντα. Είναι έξυπνα και ώριμα, μπορείς να συζητήσεις, θέλει χρόνο. Το σοκ μετά από ένα διαζύγιο έρχεται πάντα στην αρχή. Όσο περνά ο καιρός όλα γίνονται καλύτερα.
Σε άλλο σημείο, ο Ντέμης μίλησε για την πυροσβεστική – Είναι εθελοντής:
Θέλω να μου πεις για το Πυροσβεστικό Σώμα. Πώς προέκυψε αυτή η ανάγκη να γίνεις εθελοντής πυροσβέστης;
Δεν είναι κάτι νέο. Βρήκα τον χρόνο και τη διάθεση για να το κάνω. Μου αρέσει να βοηθάω, να προσφέρω. Είναι προσωπική μου ανάγκη αυτή. Μου αρέσουν τα βουνά και πάντα στεναχωριόμουν με τις φωτιές. Πάντα ήθελα να μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Κι αυτός είναι ένας τρόπος.
Περίγραψέ μου μία ημέρα στο σώμα.
Τελείωσα την εκπαίδευση και τώρα θα αρχίσω να κάνω υπηρεσίες. Στην αρχή, στο μυαλό μου είχα μόνο τις δασικές φωτιές αλλά η εκπαίδευση περιλάμβανε και αστικά περιστατικά. Δεν μου έχουν τύχει ακόμα αλλά είμαι προετοιμασμένος. Είμαστε βοηθητικοί, ειδικά όσοι μόλις τελειώσαμε την εκπαίδευση. Για οποιαδήποτε διάσωση, οι πρώτοι που καλούνται να βοηθήσουν είναι οι πυροσβέστες. Οπότε τα τροχαία ατυχήματα είναι κάτι που θα βρω μπροστά μου και σίγουρα θα είναι κάτι σκληρό. Η πυροσβεστική έχει πάρα πολλές δουλειές και πολύ λίγο κόσμο, μακάρι να πάνε κι άλλοι εθελοντές. Χάρηκα που είδα στην τάξη μου, τα περισσότερα άτομα να είναι νεαρά.
Οι σκληρές εικόνες δυστυχώς είναι μέσα στη ζωή. Και οι γιατροί τις συνηθίζουν.
Ναι, αλλά οι γιατροί το σπουδάζουν από μικρά παιδιά. Εγώ κοντεύω στα 50.