Επιδεινώθηκε σοβαρά η υγεία του αστυνομικού που έμαθε καθυστερημένα ότι πάσχει από καρκίνο – «Φοβάμαι ότι πεθαίνω»

Η ιστορία του 55χρονου αστυνομικού από τη Θεσσαλονίκη συγκλονίζει, καθώς η υγεία του έχει επιδεινωθεί σοβαρά μετά την καθυστερημένη διάγνωση καρκίνου. Ο ίδιος μιλάει με ειλικρίνεια για την καθημερινή του μάχη και τον φόβο που τον κυριεύει.

Η καθυστερημένη διάγνωση και οι συνέπειες

Η υγεία του Θωμά Πουλιόπουλου χειροτέρεψε σημαντικά όταν, έναν χρόνο μετά την εγχείρησή του στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, ενημερώθηκε ότι πάσχει από καρκίνο. Τον περασμένο Αύγουστο υπέστη υποτροπή και πλέον δυσκολεύεται ακόμη και στις πιο βασικές λειτουργίες, όπως το περπάτημα και η λήψη στερεάς τροφής.

«Είμαι πολύ χάλια γιατί από τις 8 Αυγούστου είχα μία υποτροπή καθώς έπαθα ειλεό» εξηγεί στο Thesspost.gr. «Μπήκαν νέα οζίδια στο έντερο και λόγω αυτού δεν μπορώ να τραφώ κανονικά, παίρνω μόνο υγρές τροφές. Αυτή τη στιγμή μετά βίας ζυγίζω 54 κιλά» συμπληρώνει.

«Ήμουν τόσο χάλια που πίστευα ότι είχα τελειώσει»

Ο ειλεός επιβάρυνε δραματικά την ήδη κλονισμένη κατάσταση του 55χρονου, που είχε εξασθενήσει από τον καρκίνο και τις χημειοθεραπείες. Αναγκάστηκε να νοσηλευτεί για έξι ημέρες και δεν έκρυψε ότι σε κάποια στιγμή φοβήθηκε για τη ζωή του.

«Βασανίζομαι, βασανίζομαι. Έφθασα στη σημείο να μην αντέχω άλλο. Σήμερα ευτυχώς μπορώ να μιλήσω κάπως, πριν από λίγες ημέρες όμως ήμουν τόσο χάλια που πίστευα ότι είχα τελειώσει… Προσευχόμουν στον Θεό και ήλπιζα να τα καταφέρω», λέει συγκινημένος.

Παρά τον πόνο και την εξάντληση, ο Θωμάς Πουλιόπουλος δεν εγκαταλείπει τον αγώνα του για δικαιοσύνη. Όπως σημειώνει, γνωρίζει ότι έχει να αντιμετωπίσει ένα ολόκληρο σύστημα, αλλά θέλει να αποδοθεί το δίκαιο.

«Εγώ αυτό που επιδιώκω είναι ο καθένας να λάβει αυτό που του αναλογεί. Δεν θέλω να αδικηθεί κανείς. Δεν θέλω όμως κάποιοι να μείνουν στο απυρόβλητο και να την πληρώσουν κάποιοι άλλοι», τονίζει.

«Μας διέλυσαν… ο χρόνος είναι μετρημένος, είμαι στο 4ο στάδιο»

Η μαρτυρία του αστυνομικού συγκινεί, καθώς περιγράφει με πόνο την καθημερινή του δοκιμασία και την αίσθηση ότι ο χρόνος του είναι περιορισμένος. Στην κατάσταση που βρίσκεται, η φωνή του γίνεται κραυγή απόγνωσης και ταυτόχρονα μήνυμα δύναμης.

Exit mobile version