Μια άκρως αποκαλυπτική και εφ’όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Ελένη Φουρέιρα στο περιοδικό Esquire και τον δημοσιογράφο, Μπάμπη Δούκα.
Η εκρηκτική τραγουδίστρια μίλησε μεταξύ άλλων, για την προσπάθειά της για καριέρα στο εξωτερικό, για τη σχέση της με τον Αλμπέρτο Μποτία ενώ αποκάλυψε και τη μεγαλύτερη φοβία της.
Ας μη γελιόμαστε, είναι υπερβολικά δύσκολο. Η αγορά εδώ είναι πολύ μικρή και πολύ συγκεκριμένη. Η μουσική βιομηχανία της δεν αντιπροσωπεύει καθόλου τα όσα γίνονται διεθνώς. Εμένα μου ήρθαν από μόνες τους οι προτάσεις, λόγω Εurovision. Πάντως, νιώθω ευγνώμων για όσες ευκαιρίες μου δόθηκαν, και θα σου πω πως μία από τις καλύτερες στιγμές μου ήταν όταν βρέθηκα στη σκηνή με ονόματα όπως η Dua Lipa και ο David Guetta.
Ξεκίνησες το 2007, με τις Mystique. Από τότε μέχρι τώρα, έχεις κερδίσει –μεταξύ άλλων– τεράστια αναγνωρισιμότητα. Πώς τη διαχειρίζεσαι;
Σημαίνει πολλά και δεν σημαίνει και τίποτα. Εγώ νομίζω πως έχω γεννηθεί για τη σκηνή, δεν ξέρω πώς μπορεί να συνδεθεί αυτό, αλλά είναι η αλήθεια. Αν μπορούσα να κάνω μόνο αυτό, θα το έκανα. Κι ας μην ήμουν αναγνωρίσιμη. Δεν με απασχολεί να είμαι celebrity, μου αρκεί να είμαι στη σκηνή.
Δεν θεωρώ πως το ανθρώπινο σώμα είναι κάτι ντροπιαστικό ή οτιδήποτε τέτοιο. Ακόμη και ένα γυμνό γυναικείο σώμα δεν θα έπρεπε, σε καμία περίπτωση, να θεωρείται κάτι που χρήζει συζήτησης, ειδικά όταν μιλάμε για τέχνη. Ο καθένας, γενικά, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το σώμα του, είναι δικαίωμά του. Όπως εκφράζεται ο καθένας, έτσι πρέπει να ενεργεί. Το ίδιο κάνω κι εγώ. Νιώθω άνετα, όμορφα με τον εαυτό μου και με το σώμα μου. Νιώθω σέξι και, ξέρεις κάτι; Γουστάρω που είμαι σέξι. Βγαίνει από μέσα μου αυτό. Και δεν μπορεί να το κρίνει κανείς.
Έχεις δηλώσει, κατά το πρόσφατο παρελθόν, πως είσαι πολύ ερωτευμένη με τον σύντροφό σου. Σε μία εποχή όπου ακούμε και βιώνουμε διάφορα και οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει περίπλοκες έως και δύσκολες, τι είναι εκείνο που κάνει μία γυναίκα σήμερα να πλησιάσει, να ερωτευτεί και να εκτιμήσει πραγματικά έναν άντρα;
Όλα είναι σχετικά. Δεν μπορώ να σου πω για τις άλλες γυναίκες –τα «θέλω» του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά–, αλλά σίγουρα μπορώ να σου πω για εμένα. Εμένα προσωπικά, μου αρέσει η σταθερότητα που προσφέρει ένας άνθρωπος, κυρίως σαν προσωπικότητα. Ο δικός μου σύντροφος το έχει αυτό, σε τεράστιο βαθμό. Είναι σταθερός στις επιθυμίες του και σε εκείνα που καθορίζουν την καθημερινότητά του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ειδικά όσο περνούν τα χρόνια. Σπάνια γίνεται να είσαι το ίδιο ερωτευμένος όπως τον πρώτο καιρό.
Όμως, μετά μπαίνουν κάποιες βάσεις που σε κάνουν να αγαπάς έναν άνθρωπο, αρκεί να βρεις εκείνον που σου κάνει. Για εμένα, είναι πολύ βασικό να υπάρχει ηρεμία. Όλα εξαρτώνται, βέβαια, και από τη φάση που βρίσκεται ο καθένας στη ζωή του. Γενικά, πρέπει να ξέρεις τι θέλεις στη ζωή σου.
Τραγούδια, σχέση, Instagram, ύψος. Αυτές είναι οι τέσσερις πρώτες αναζητήσεις που βγάζει για εσένα το Google. Γιατί πιστεύεις πως ο κόσμος ενδιαφέρεται τόσο γι’ αυτά; Και πες μου κάτι που δεν ξέρουμε για εσένα.
Σοβαρά, ύψος; (γέλια) Τα άλλα τα καταλαβαίνω, αλλά αυτό μάλλον δεν το περίμενα για εμένα. Λες να φαίνομαι τόσο ψηλή στη σκηνή; Είμαι 1,70 μ. αλλά έχω ακούσει κόσμο να λέει: «Η Φουρέιρα; Είναι τουλάχιστον 1,75!». Να σου πω ένα μυστικό; Έχω ψάξει κι εγώ για σταρ του εξωτερικού, το ύψος τους. Οπότε, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως και να μην είναι τόσο ασυνήθιστο. Ευτυχώς, πάντως, που δεν ψάχνουν τόσο πολύ την ηλικία! (γέλια) Τώρα, να σου πω κάτι που δεν ξέρουν πολλοί.
Χμμ, ίσως το ό,τι αγαπάμε οικογενειακώς πάρα πολύ τα ζώα. Γενικά, είμαι άνθρωπος του χαβαλέ. Μου αρέσει, καμιά φορά, να κάνω πράγματα που για πολλούς μπορεί να φαίνονται τρελά. Σκέψου μόνο τη φωτογραφία που είχα ανεβάσει από την περίοδο της κακοκαιρίας και της χιονόπτωσης (σ.σ. με μπουρνούζι, τακούνια και κρασί στα χιόνια). Αυτό, πολλές φορές, το προσαρμόζω και στη δουλειά μου. Για παράδειγμα, δες το video clip για το Poli_Ploki: Έβαλα το μαγιό μου και πήγα στο σιντριβάνι, στο Πεδίον του Άρεως, με μαγιό και κοκτέιλ. Δεν έχω κουτάκια, αναστολές, σαν άνθρωπος. Προσεγγίζω τα πάντα από τη σκοπιά του χιούμορ. Και δεν με πειράζει να τσαλακώνομαι.