Η δημόσια εξομολόγηση της Έλενας Χριστοπούλου για την ένοπλη επίθεση που βίωσε το 2016, επανέρχεται στην επικαιρότητα με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις για την οπλοκατοχή και τις βεντέτες στην Κρήτη.
Μια σοκαριστική εμπειρία που την σημάδεψε
Καλεσμένη στην εκπομπή Real View, η Έλενα Χριστοπούλου αναφέρθηκε με έντονη συγκινησιακή φόρτιση στη βραδιά που άλλαξε τη ζωή της. Περιέγραψε τη στιγμή που δέχτηκε ένοπλη επίθεση στο γκαράζ του σπιτιού της, δίπλα στον τότε σύζυγό της, Πάνο Καλλίτση, από δύο άντρες με καλυμμένα πρόσωπα.
Η περιγραφή της στιγμής είναι συγκλονιστική:
«Το θέμα είναι μέχρι να έρθεις σε επαφή με όπλο. Εκεί που κάθεσαι στο σπίτι σου ήρεμα, την ώρα που μπαίνεις, όπως έχει συμβεί σε μένα, και να δεις έναν άνθρωπο να σε σημαδεύει με ένα όπλο, να σε χτυπάει, να τον βλέπεις απέναντί σου και να λες, έστω να είχα ένα όπλο μπροστά μου, δίπλα μου, πιο πέρα και να μπορούσα να είχα τη δύναμη να κάνω το ίδιο και να μη νιώθω… τίποτα.
Εκείνη τη στιγμή ένιωθα ένα τίποτα. Ένα έρμαιο σε έναν άνθρωπο μπροστά που με σημάδεψε και στο τέλος με πυροβόλησε κιόλας», αποκάλυψε η ίδια.
Η ανάγκη για αυτοπροστασία και το δικαίωμα στην άμυνα
Η προσωπική της εμπειρία την έχει φέρει πιο κοντά στην κατανόηση όσων υπερασπίζονται την οπλοκατοχή για λόγους αυτοάμυνας. Αναφερόμενη στις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη που τάχθηκε υπέρ της οπλοκατοχής, σχολίασε:
«Αυτό που είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης με άγγιξε γιατί έχω περάσει αυτή την ιστορία και ακόμα και σήμερα φοβάμαι. Φοβάμαι να πάω στο σπίτι μου, φοβάμαι να περπατήσω στο δρόμο. Αν είχα ένα όπλο, ίσως να ένιωθα μεγαλύτερη σιγουριά. Δεν είμαστε όλοι παλαβοί να πυροβολούμε έτσι», τόνισε η Χριστοπούλου.
Η βία αφήνει βαθιά τραύματα
Η Έλενα Χριστοπούλου μίλησε για το πώς αυτή η εμπειρία συνεχίζει να την επηρεάζει μέχρι και σήμερα, εννέα χρόνια μετά. Όπως ανέφερε, στη διάρκεια της επίθεσης έπεσαν συνολικά επτά πυροβολισμοί, και το αίσθημα του φόβου παραμένει μέσα της:
«Ακόμα φοβάμαι. Δεν έχει φύγει αυτό ποτέ από μέσα μου».
Το ξέσπασμά της ήρθε σε μια περίοδο έντονου δημόσιου διαλόγου για το πώς αντιμετωπίζεται η εγκληματικότητα και ποια είναι τα όρια της νόμιμης άμυνας.
Παρόλο που δεν υιοθετεί μια ακραία στάση, η Χριστοπούλου επανέλαβε πως η ίδια, έχοντας βιώσει τη βία κατά πρόσωπο, νιώθει διαφορετικά για το ζήτημα του οπλισμού: όχι ως επίδειξη ισχύος, αλλά ως εργαλείο επιβίωσης.