Στις 19 Φεβρουαρίου 1990 δολοφονήθηκε στο «τρίγωνο του θανάτου» στο Κολωνάκι ο ψυχίατρος Μάριος Μαράτος.
Το ημερολόγιο έγραφε 19 Φεβρουαρίου 1990. Ο διευθυντής του Ψυχιατρείου Κρατουμένων Κορυδαλλού, Μάριος Μαράτος, πέφτει νεκρός με τέσσερις σφαίρες στην καρδιά.
Η εκτέλεση θυμίζει τρομοκρατική οργάνωση, ενώ το σημείο που επιλέχθηκε για τη δολοφονία του βρίσκεται εντός του περίφημου «τριγώνου του θανάτου» στο Κολωνάκι.
Σύμφωνα με τη «Μηχανή του Χρόνου», ο 54χρονος Μάριος Μαράτος είχε μόλις φύγει από το προσωπικό του ιατρείο στην οδό Βουκουρεστίου και κατηφόριζε την οδό Λυκαβηττού, όπου ήταν παρκαρισμένο το αυτοκίνητό του. Η ώρα ήταν 9:10 το βράδυ.
Οι δράστες ήταν δύο και, όπως όλα δείχνουν, «του την είχαν στημένη».
Με ένα πιστόλι των 7,65, μοντέλο που δεν είχε ξαναχρησιμοποιηθεί από τρομοκρατική οργάνωση, ένας από τους άντρες πλησίασε τον ψυχίατρο και τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής. Έπειτα, με γρήγορες κινήσεις, διέφυγε με τη μοτοσυκλέτα του συνεργού του.
Διερχόμενοι οδηγοί, που έγιναν μάρτυρες της τραγικής σκηνής, κάλεσαν αμέσως το 100. Με τέσσερις σφαίρες στην καρδιά, ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. Από την αρχή όλες οι ενδείξεις οδηγούσαν προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και δύο μέρες αργότερα, οι υποψίες επιβεβαιώθηκαν.
Από την πρώτη στιγμή οι ειδικοί έκαναν λόγο για μεθοδολογία τρομοκρατών. Η εκτέλεση θύμιζε «17Ν» και «1η Μάη». Το σημείο της δολοφονίας του Μάριου Μαράτου βρισκόταν εντός του «τριγώνου του θανάτου» στο Κολωνάκι όπου είχαν εκτελεστεί στο παρελθόν ο Αγγελόπουλος, ο Μομφεράτος και ο Μπακογιάννης. Ωστόσο, είχαν περάσει 24 ώρες και καμία από τις δύο οργανώσεις δεν είχε αναλάβει την ευθύνη. Η επιστολή της ανάληψης έφτασε στα γραφεία της «Ελευθεροτυπίας» αργά το βράδυ της 20ης Φεβρουαρίου και δημοσιεύτηκε την επόμενη. Αποστολέας ήταν μία τρομοκρατική οργάνωση που δεν είχε απασχολήσει τις αρχές τα τελευταία οκτώ χρόνια. Το όνομά της ήταν «Επαναστατική Αλληλεγγύη».
«Εκτελέσαμε το ΒΑΣΑΝΙΣΤΗ-ΨΥΧΙΑΤΡΟ Μάριο Μαράτο δίνοντας μια ελάχιστη απάντηση σ’ όλους αυτούς που στελεχώνουν την «ιερή» κάστα των «ειδικών», καθορίζοντας με τον πιο εγκληματικό ανεξέλεγκτο τρόπο τα όρια των «ομαλών» και των «ανώμαλων», των «υγιών» και των «νοσούντων», των «προσαρμοσμένων» και των «απροσάρμοστων». Εκτελέσαμε το ΔΕΣΜΩΤΗ-ΨΥΧΙΑΤΡΟ Μάριο Μαράτο, εκφράζοντας με αυτήν την πράξη αλληλεγγύης την συμπαράστασή μας στους εξαθλιωμένους έγκλειστους του ψυχιατρικού καταστήματος των φυλακών Κορυδαλλού και σε κάθε ψυχιατρικό τρόφιμο που συστηματικά φυτοποιείται καθημερινά μέσα στα πλαίσια εφαρμογής των «θεραπευτικών προγραμμάτων» προσαρμογής του καθεστώτος».
Στη μακροσκελή επιστολή, τα μέλη της οργάνωσης κατηγορούσαν το Μαράτο για διαφθορά, χρηματισμό, συγκάλυψη εμπόρων ναρκωτικών, ψευδές διαγνώσεις και ανεξέλεγκτη χορήγηση φαρμάκων. Όπως έγινε γνωστό, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μαράτος έμπαινε στο στόχαστρο. Την τελευταία δεκαετία, πολλοί πρώην έγκλειστοι των φυλακών, αλλά και συγγενείς κρατουμένων είχαν εξαπολύσει κατηγορίες εναντίον του ψυχιάτρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο 54χρονος είχε καταθέσει ως πραγματογνώμονας σε περισσότερες από τις μισές υποθέσεις ναρκωτικών που εκδικάζονταν στο Εφετείο την περίοδο εκείνη.
Και οι δυσαρεστημένοι δεν ήταν λίγοι. Υποστήριζαν ότι ο ψυχίατρος χαρακτήριζε τους εμπόρους ως χρήστες για να «πέσουν στα μαλακά» και με λίγους μήνες φυλάκιση ή μια συμβολική αποζημίωση να τη γλιτώσουν. Παράλληλα, εντός των φυλακών χορηγούσε φάρμακα κατά το δοκούν και αντιμετώπιζε τους ασθενείς ως πειραματόζωα, εφαρμόζοντας «απαράδεκτους και βασανιστικούς» τρόπους θεραπείας. Μόλις μία βδομάδα πριν τη δολοφονία του, ο Μαράτος είχε εμφανιστεί σε εκπομπή στον ΑΝΤ1 για να «καθαρίσει» το όνομά του. Αρνήθηκε τα πάντα και δικαιολόγησε όσους πιστεύουν τις ανυπόστατες συκοφαντίες καθώς «ο μέσος Έλληνας αγνοεί πώς έχει η τρέχουσα διαδικασία για να βγει κανείς τοξικομανής, αλλά και ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές».
Χωρίς επίλογο
Όπως διαπιστώθηκε, οι εκτελεστές του Μαράτου ήταν επαγγελματίες. Οι κινήσεις τους ήταν καλά προσχεδιασμένες και είχαν φροντίσει να μην αφήσουν ίχνη. Το μόνο που είχαν στα χέρια τους οι αρχές ήταν τέσσερις κάλυκες και μια προκήρυξη. Έγιναν κάποιες ανακρίσεις υπόπτων και οι έρευνες στράφηκαν προς τους «γνωστούς» πυρήνες των Εξαρχείων.
Ωστόσο, τα ελάχιστα στοιχεία και το γεγονός ότι η «Επανάσταση Αλληλεγγύης» ήταν μία «άσημη» ως τότε οργάνωση, αναπόφευκτα οδήγησε την Αστυνομία σε αδιέξοδο.
Ο Μάριος Μαράτος κηδεύτηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1990 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Αυτή ήταν και η «τελευταία πράξη» της τραγωδίας, καθώς η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στις δικαστικές αίθουσες. Το «δικαστήριο» που έγινε ήταν δημόσιο. Από τη μία, οικογένεια, συνάδελφοι και φίλοι έβγαιναν να υπερασπιστούν τη μνήμη του δικού τους ανθρώπου. Από την άλλη, οι κατήγοροί του συνέχιζαν να υποστηρίζουν ότι ο ψυχίατρος δεν ήταν παρά ένας επίορκος που εγκληματούσε μέσα στις φυλακές…
