..Όταν λένε οι εφημερίδες ότι απέτυχε η κυβέρνηση, εννοούν ότι ήθελαν ελάφρυνση ή εννοούν πέρασε το δικό μας και του Κυριάκου; Γιατί όλα τα ΜΜΕ είναι καθαρά «παραρτήματα» της Νέας Δημοκρατίας…
Με τον γνωστό καυστικό του τρόπο σχολιάζει ο Λάκης Λαζόπουλος από το προσωπικό του blog τις εξελίξεις μετά το Eurogroup της Δευτέρας, εξαπολύοντας σκληρή επίθεση, τόσο στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, στον οποίο καταλογίζει εμμονή με την Ελλάδα, όσο και στη στάση της ΝΔ αλλά και ελληνικών ΜΜΕ.
Συγκεκριμένα, ο Λάκης Λαζόπουλος έγραψε τα εξής:
Ας ξεκινήσουμε από την κοινή διαπίστωση. Η χώρα δεν προχωράει. Μοιάζουμε σαν έναν άνθρωπο δεμένο, με κοτρώνες στα πόδια, ο οποίος προσπαθεί να επιπλεύσει.
Πόσο θα παλεύουμε ακόμα με τα κύματα;
Ας περάσουμε τώρα σε μια δεύτερη σκέψη η οποία θα μπορούσε να είναι κοινή διαπίστωση. Το χρέος αυτό που έχουμε σαν χώρα είναι βιώσιμο;
Ο νέος Γάλλος πρόεδρος, το ίδιο το ΔΝΤ, ο Γκαμπριέλ στη Γερμανία, ο Ντάισελμπλουμ με έναν τρόπο, ο Ομπάμα και ο Ολάντ πριν φύγουν, ο Γιούνκερ, ο Μοσκοβισί, ο Ρέντσι, δεκάδες οικονομολόγοι, από τον Γκαλμπρέιθ μέχρι τον Πικετί και εκατοντάδες εφημερίδες, από τους «New York Times» μέχρι τον «Bloomberg» επιμένουν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται ελάφρυνση. Τουλάχιστον. Δύο μόνο επιμένουν να λένε το αντίθετο. Στη Γερμανία ο Σόιμπλε και στην Ελλάδα ο Κυριάκος.
Όταν ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, δήλωσε ότι θα ηγηθώ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ο Κυριάκος δεν έβγαλε άχνα. Και το ερώτημα είναι απλό. Πιστεύει ο «αυτοδημιούργητος» Μητσοτακης ότι είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος ή απλά συντάσσεται με τη γραμμή Σόιμπλε;
Οι γερμανικές εφημερίδες γράφουν ότι στην Ευρώπη απέμεινε ένας μόνος εναντίον της Ελλάδας και εναντίον της θέσης να δοθεί οικονομική ανάσα τους Έλληνες. Κι αυτός είναι ο Σόιμπλε. Ο ίδιος ο γερμανικός τύπος το λέει, όχι εμείς.
Και εδώ ο δικός μας, ο εντεταλμένος Τύπος, απλώς χρεώνει άλλη μια αποτυχία στην ελληνική κυβέρνηση. Δεν λέει ότι φταίει ο Σόιμπλε. Γερμανικότεροι του Γερμανέως. Μόνο η προσκείμενη στη Δεξιά εφημερίδα «Δημοκρατία» αναφέρεται στον Σόιμπλε, τονίζοντας «τι άλλο θέλει πια;».
Ποιος έχει αμφιβολία ότι ο Σόιμπλε έχει εμμονή με την Ελλάδα και ότι είναι εχθρός της χώρας μας; Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος πηγαίνει αντίθετα με το ρεύμα της ιστορίας γιατί αρνείται να δεχτεί ότι έχασε. Ο Σόιμπλε δεν θα είναι ξανά υπουργός οικονομικών της Γερμανίας. Και δεν θέλει φεύγοντας να χάσει ούτε ένα μόριο του παρανοϊκού εγωισμού του, ο όποιος έχει οδηγήσει την Ευρώπη στα χειρότερα της. Είναι υπεύθυνος για τα βασανιστήρια των λαών της Ευρώπης. Όταν θα πέσει από την καρέκλα του, τότε η ιστορία θα τα γράψει. Γιατί και η ιστορία έχει μάθει να κάνει τον μάγκα μετά.
Ποτέ δεν αντιμιλά στην εξουσία κατά τη διάρκεια της τυραννίας. Ζούμε την τυραννία της ακμάζουσας Γερμανίας που κατασπαράσσει την Ευρώπη για να καλοπερνούν αυτοί. Ο Σόιμπλε κοιμάται και ξυπνά με το πώς θα τιμωρήσει τους Έλληνες. Αδίστακτος.
Είναι λοιπόν ή δεν είναι βιώσιμο το χρέος;
Όταν λένε οι εφημερίδες ότι απέτυχε η κυβέρνηση, εννοούν ότι ήθελαν ελάφρυνση ή εννοούν πέρασε το δικό μας και του Κυριάκου; Γιατί όλα τα ΜΜΕ είναι καθαρά «παραρτήματα» της Νέας Δημοκρατίας.
Εξ ου και η αντίδραση στην πώληση μέρους των μετοχών του Mega στον Ιβάν Σαββίδη. Εδώ ήταν οι ιδιοκτήτες. Αν ήθελαν πλήρωναν τα χρέη και συνέχιζαν. Απλά, ξαφνιάστηκε η τηλεοπτική χούντα.
«Ωχ» είπαν «δεν θα μπορούμε να βουλώνουμε όλα τα στόματα». Και το ότι η τηλεόραση νεοχουντίζει και έχει για κεντρικούς ομιλητές χουντικούς και ακροδεξιούς, αυτό είναι μια καθαρά δική μου διαπίστωση. Ο καιρός θα περάσει, ο χρόνος θα δείξει και θα φανερώσει.
Και ίσως να γίνουν πιο πολλές οι κοινές διαπιστώσεις. Η χώρα δεν προχωράει, το χρέος δεν είναι βιώσιμο, η φορολογία είναι άνευ προηγουμένου, ο ιδιωτικός τομέας στενάζει, ο κόσμος είναι πέρα από τα όρια της εξέγερσης, οι συνταξιούχοι είναι έξαλλοι, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απογοητεύσει, ο Κυριάκος είναι η νέα Λεπέν της Ευρώπης, ίχνος Κέντρου δεν υπάρχει, ο Τύπος είναι απόλυτα ελεγχόμενος, η κατάθλιψη δίνει και παίρνει.
Περπάταγα στο Παγκράτι και κάποια στιγμή είχα σταματήσει και μιλούσα με κάποιον φίλο σε έναν πεζόδρομο κι από ένα μαγαζί δίπλα ακούστηκαν τα γέλια μιας παρέας νέων παιδιών. Σταματήσαμε την κουβέντα και τους ακούγαμε να γελούν. Και ένιωσα όπως αυτοί οι άνθρωποι που τους λείπει ανάσα και τους προσφέρουν οξυγόνο. Σε λίγο θα πηγαίνουν οι Έλληνες σε κάποια μέρη που κάποιοι θα γελούν θα παίρνουν μια τζούρα χαράς και θα φεύγουν…