Ο Αλέξης Γκόλφης ή αλλιώς Γκολφινόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό του επώνυμο, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Μαρτίου 1948 και έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό εξαιτίας του ρόλου του στη σειρά “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, όπου υποδυόταν τον Μανωλιό.
Πρόκειται για ένα σίριαλ της δεκαετίας του 1970, το 1975-1976 προβλήθηκε στην τηλεόραση μέσα από την συχνότητα της ΕΡΤ, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία – έφτανε το 80% σε τηλεθέαση-, καθώς βασίστηκε στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, ενώ είχε μόλις 50 επεισόδια.
Μπορεί η αναγνώριση να ήταν μεγάλη για εκείνη την εποχή για τον συγκεκριμένο ηθοποιό, αλλά και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές του καστ, ωστόσο η ιστορία της ζωής του, αλλά και το τέλος του, χαρακτηρίζονται από πολύ δράμα.
Μόλις η σειρά έπαψε να προβάλλεται στο κανάλι, ο ίδιος δεν δέχθηκε ξανά καμία άλλη πρόταση για δουλειά, πέρα από ορισμένες εμφανίσεις που έκανε σε αφιερωματικού είδους πλατό, και εξαφανίστηκε από τα φώτα της δημοσιότητας για περίπου 15 χρόνια.
Δυστυχώς αυτό, σε συνδυασμό με τον θάνατο της μητέρας του, τον “διέλυσαν” ψυχολογικά και έτσι κατέληξε στο αλκοόλ και στις καταχρήσεις, ως σανίδα σωτηρίας. Έχασε και το σπίτι του, γι’ αυτό και ζούσε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στα Πατήσια, ενώ ζητιάνευε για να μπορεί να βρει φαγητό. Πολλές φορές έτρωγε και από τα συσσίτια του δήμου και της ενορίας του, όμως πολλοί τον είχαν δει να τρώει και από τα σκουπίδια τριγύρω.
Στις 3 Αυγούστου του 2007, λοιπόν, ο Αλέξης Γκόλφης εντοπίστηκε ημιλιπόθυμος στην Πλατεία Κολιάτσου και αμέσως μεταφέρθηκε στον Ερυθρό Σταυρό με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Εκεί ο 59χρονος πλέον άφησε την τελευταία του πνοή, δύο μέρες αργότερα.
Το δράμα όμως δεν έχει τέλος. Η σορός του παρέμεινε στα αζήτητα του νεκροτομείου μέχρι και τις 9 Οκτωβρίου 2007, όταν και γνωστοποιήθηκε τελικά ο θάνατός του. Κι αυτό όχι επειδή τον αναζήτησε κάποιος συγγενής, αλλά επειδή εκείνη τη μέρα έτυχε να δει το πτώμα του ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης. Ο ίδιος ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Μαίρη Ιγγλέση με την οποία έπαιζε στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και έτσι τον αναγνώρισε.
Ο ίδιος σε συνέντευξή του στο παρελθόν, κατά την περίοδο της δόξας, είχε δηλώσει:
«Εκείνο που με συναρπάζει πραγματικά είναι η ίδια η μορφή του Χριστού όταν προσπαθώ να τον πλησιάσω με τον νου και την καρδιά. Και συχνά αισθάνομαι πως με συντρίβει καθώς προσπαθώ να την ενσαρκωθώ. Πώς να ενσαρκωθείς καλλιτεχνικά, θεατρικά μια τιτανική μορφή όπως του Ιησού; Είτε Θεός, είτε Θεάνθρωπος, είτε και μόνο άνθρωπος, όπως θέλουν να τον βλέπουν εκείνοι που αρνούνται να θρησκεύονται ή όσοι ανήκουν σε άλλα θρησκεύματα, ο Ναζωραίος προβληματίζει κατά τρόπο συντριπτικό κάθε καλλιτέχνη που αποτολμά να τον υποδύεται στη σκηνή ή την οθόνη».