Δύσκολες ώρες για τον ηθοποιό Παύλος Σαχπεκίδη: «Πάλεψε πολύ-Η μόνη μου παρηγοριά ότι έφυγε ήσυχα»

Ο Παύλος Σαχπεκίδης περνάει δύσκολες στιγμές.

Ο ηθοποιός που έγινε γνωστός μέσα από τη σειρά του Mega «Στο φως του φεγγαριού» υποδυόμενος τον αδελφό της Γωγώς Μπρέμπου «έχασε» το γατάκι του.

Πόσταρε φωτογραφία τους στο facebook κι έγραψε:

«22/08/2019 10.30

Η μέρα που ο Πλαθάκος μου πήρε δύο τρεις βαθιές ανάσες και έφυγε. Αγκαλιά μου. Είναι αδύνατον να το κουμαντάρω. Περνάνε οι μέρες η μια χειρότερη από την άλλη. Νιώθω σαν να μου σκίσανε το στέρνο, ξεριζώσαν την καρδιά μου και την πετάξαν στο πάτωμα να γίνει θρύψαλα. Κομμάτια και δεν κολλάνε. Προσπαθώ να μην τον σκέφτομαι, αλλά είναι αδύνατον να μην τον σκέφτομαι. Μου λείπει η αγκαλιά του, η φωνή του, να με περιμένει πίσω από την πόρτα, το γουργουρητό του και η τρυφερότητά του. 15 χρόνια στην Αθήνα, 15 χρόνια σ´αυτό το σπίτι, τα 14 με τον Πλάθυ. Τώρα είναι έρημο. Θέλω μέρες να γράψω, αλλά ήταν αδύνατον. Τώρα μπορώ. Ίσως το ότι μπορώ, να ναι είναι καλό σημάδι. Ίσως πάλι και όχι. 10 μέρες κοιμόμασταν αγκαλιά στο πάτωμα στο σαλόνι. Τον τάιζα με μπιμπερό. Πάλεψε πολύ. Μέρα με τη μέρα όμως γινόταν πιο αδύναμος. Η μόνη μου παρηγοριά ότι έφυγε ήσυχα. Μου κάνε το δώρο να μην με αναγκάσει να κάνω αυτό που δεν θα άντεχα. Έφυγε μόνος του, χωρίς να πονάει. Όταν ήρθε στο σπίτι, μου χαν δώσει ένα προσδόκιμο 9 χρόνια. Καταφέραμε και φτάσαμε τα 14,5. Με απέραντη αγάπη και φροντίδα. Χαίρομαι.

Χαίρομαι που καταφέραμε και του δώσαμε τόσα χρόνια καλής ζωής. Αυτό δεν παρηγορεί πολύ. Η απώλεια είναι αβάσταχτη, αλλά είναι κάτι. Χρόνια διάβαζα αποχαιρετιστήρια κείμενα πολλών σας και έτρεμα. Έτρεμα μην έρθει η ώρα αυτή. Δεν τα διάβαζα καν. Όχι από αδιαφορία, επειδή φοβόμουν αυτή τη στιγμή. Που ήρθε και είναι χειρότερη από ότι κι αν περίμενα. Έκλαψα τόσο πολύ που στέρεψα. Τώρα εγκαταστάθηκε μια απέραντη θλίψη κι αναρωτιέμαι πότε θα ξαναγελάσω. Σα να ξέμαθα το γέλιο. Μόνο κάτι συγκαταβατικά χαμόγελα. Ο χρόνος ξέρω. Αλλά δεν περνάει ο γαμημένος. Έχω χάσει αγαπημένους ανθρώπους. Αυτό πονάει εξ ίσου. Η αγάπη είναι αγάπη. Δεν έχει σημασία που απευθύνεται. Μη μου γράψετε λόγια παρηγοριάς. Δεν θα προσφέρουν κάτι. Ίσως μόνο να με κάνουν να κλάψω λίγο ακόμα. Είναι και κάποια μηνύματα πολλές μέρες τώρα, από όταν ζητούσα τη θετική σας σκέψη.

Δεν τα χω διαβάσει. Συγχωρέστε με δεν θα τα διαβάσω. Δεν μπορώ. Μπορεί να με περνάτε και για τρελό. Δεν πειράζει, άλλωστε μπορεί και να μαι λίγο. Θέλω τόσα να πω, τόσα να γράψω, τόσα που αισθάνομαι, αλλά δε θα σας στενοχωρήσω άλλο. Να, αυτή είναι η αγαπημένη μου φωτογραφία μας. Πλάθυ μου, Σευχαριστώ που έκανες τη ζωή μου καλύτερη. Σευχαριστώ για την παρέα, την αγάπη, την αγκαλιά, την παρηγοριά, την συντροφιά, την απέραντη ομορφιά. Σου πα ενα εκατομμύριο φορές πόσο σαγαπώ. Άλλη μία κι εδώ μέσα. Πλάθυ μου σαγαπώ, μου λείπεις φριχτά, σευχαριστώ.

nassosblog.gr