Ο Δημήτρης Φιντιρίκος είναι γνωστός για την επιφυλακτικότητά του όσον αφορά την προσωπική του ζωή. Ωστόσο, μέσα από τις σπάνιες αναρτήσεις και συνεντεύξεις του, αποκαλύπτει πτυχές της ζωής του που συγκινούν και προκαλούν συζήτηση. Σε μια πρόσφατη ανάρτησή του στο Instagram, ο επιχειρηματίας μοιράστηκε τα συναισθήματά του για τον χαμό του πατέρα του, μια εμπειρία που τον έχει σημαδέψει βαθιά.
Η σχέση με τον πατέρα του
Ο Δημήτρης Φιντιρίκος έχει μιλήσει ανοιχτά για την περίπλοκη σχέση που είχε με τον πατέρα του. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν νέος, και εκείνος επέλεξε να στηρίξει τη μητέρα του. Ωστόσο, η πραγματικότητα ήταν ότι τον μεγάλωσε κυρίως η γιαγιά του, καθώς η μητέρα του, οδοντίατρος και καθηγήτρια Πανεπιστημίου, δούλευε ατελείωτες ώρες. Η σχέση του με τον πατέρα του παρέμεινε τεταμένη και απομακρυσμένη, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Η ανάρτηση για τον πατέρα του
Στην ανάρτησή του, ο Φιντιρίκος εξέφρασε τη βαθιά θλίψη και την αίσθηση απώλειας που νιώθει. «Το να χάσεις ένα γονιό είναι τόσο παράξενο επειδή περνάς το υπόλοιπο της ζωής σου μην μπορώντας να δεις ή να μιλήσεις σε αυτόν ξανά, αλλά ακόμη νιώθεις ότι θα το κάνεις. Κάθε τόσο, σε “χτυπά” η συνειδητοποίηση ότι κυριολεκτικά δεν θα επιστρέψει. Και τότε νιώθεις το συναίσθημα ότι τον χάνεις ξανά από την αρχή», έγραψε.
Ο θάνατος του πατέρα του
Σε μια παλαιότερη συνέντευξη στο περιοδικό OK!, ο Φιντιρίκος είχε μιλήσει για τις τελευταίες στιγμές του πατέρα του. «Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών. Πάντα παίρνω το μέρος του αδύναμου, οπότε στη συγκεκριμένη συνθήκη στήριξα τη μητέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν ναυτιλιακός πράκτορας. Είχαμε πάντα περίεργη σχέση», είπε.
Ο θάνατος του πατέρα του ήταν μια τραγική εμπειρία. «Στα 24 μου, ένα βράδυ, μου τηλεφώνησε και μου είπε μόνο ασθμαίνοντας “έλα”. Δεν γνώριζα καν πού μένει. Έμαθα από φίλους πού είναι το σπίτι του, έτρεξα εκεί, σκαρφάλωσα από τους σωλήνες της αποχέτευσης στον δεύτερο όροφο, έσπασα την μπαλκονόπορτα και τον βρήκα στο πάτωμα σε κωματώδη κατάσταση».
Οι τελευταίες στιγμές
Ο πατέρας του έμεινε σε κώμα για τρεις μήνες πριν τελικά φύγει από τη ζωή. «Τη μία μέρα οι γιατροί με ρωτούσαν αν θέλω να δώσω τα όργανά του γιατί δεν έχει πιθανότητες να ζήσει – είχα πει αμέσως “ναι” –, την άλλη μου έλεγαν ότι ο οργανισμός του αντέδρασε και την επομένη, επειδή είχαν περάσει πολλές μέρες από το εγκεφαλικό επεισόδιο, ότι δεν θα επανερχόταν κανονικά ποτέ. Τότε είπα ότι αν ήταν να έμενε για πάντα φυτό, καλύτερα να έφευγε έχοντας ζήσει μια ζωή περήφανος και όρθιος».
Η φιλοσοφία του Δημήτρη Φιντιρίκου
Ο Φιντιρίκος ανέφερε ότι η εμπειρία αυτή τον έκανε να αναθεωρήσει τη ζωή του. «Έτσι είμαι κι εγώ, δεν ήθελα ποτέ να σκύψω το κεφάλι μου σε κανέναν, αλλά να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια. Είμαι ευγνώμων που μεγάλωσα με δυσκολίες», είπε, δείχνοντας πώς οι δυσκολίες του παρελθόντος τον έχουν διαμορφώσει ως άνθρωπο.