Πώς μπορούμε εμείς οι πολίτες να έχουμε όλα τα αγαθά; Υπάρχει αυτό που λέμε διατροφική αλυσίδα σε πλήρη ισχύ και εξέλιξη. Τι σημαίνει αυτό;
Αυτό σημαίνει πώς μια μεγάλη μερίδα πληθυσμού που θα ήθελε να είναι στο σπίτι… αλλά δεν μπορεί συνεχίζει και λειτουργεί.
Πρόκειται για τους ανθρώπους που δουλεύουν στην βιομηχανία… σε κάθε πτυχή της… τους υπαλλήλους σε σούπερ μάρκετ που παρά τα προβλήματα υγείας που έχουν πολλοί εξ’ αυτών είναι εκεί… αλλά και στις ηρωϊκες προσπάθειες των οδηγών των φορτηγών ή των βάν… που μεταφέρουν με κίνδυνο να κολλήσουν συνεργάτες και προϊόντα.
Γιατί οφείλουμε… να τα λέμε όλα…
Και να αποδίδουμε τα εύσημα σε όλους.
Στους αστυνομικούς που πρίν απο λίγο καιρό τους έβριζες Νεοέλληνα και τους χαρακτήριζες “φασίστες και βρωμόμπατσους”, στους ένστολους που τους κοιτούσες με ψωνίστικο ύφος… αλλά και στις γυναίκες… καθαρίστριες στα νοσοκομεία και όχι μόνο που είναι στο καθήκον για να είμαστε όλοι εμείς καλά.
Στους τελωνειακούς υπαλλήλους, στα παιδιά που βρίσκονται στα διόδια… στα παιδιά που δουλεύουν στα αεροδρόμια, τους δημοσίους υπαλληλους και τους εργαζόμενους στα Υπουργεία τους πυροσβέστες. Άραγέ αυτοί δεν έχουν οικογένειες;
Αυτοί δεν θέλουν παλαμάκια στα μπαλκόνια.
Αυτοί θέλουν κίνητρα για να ζήσουν την ζωή τους με ποιότητα… μιας και η δουλειά τους είναι πάνω και πολύ πιο πέρα απο τον τυπικό χαρακτηρισμό… “βαρέα και ανθυγιεινά”.
Αν υποθέσουμε ότι ο κορονοϊός θα αλλάξει απο την αρχή την κοινωνία και θα μας ξαναγεννήσει… ας είναι η ευκαιρίας μας. Η Ευκαιρία να κάνουμε κάτι ουσιαστικό γι΄αυτούς τους ανθρώπους…
Ας γίνουμε επιτέλους συνάνθρωποι ΡΕ!