«Το προηγούμενο βράδυ γελούσαμε, αγκαλιαζόμασταν, χορεύαμε» λέει ο πατέρας της
Με τι λέξεις να παρηγορήσει κανείς τους γονείς της 23χρονης Δάφνης στην Ημαθία που άφησε τόσο ξαφνικά την τελευταία της πνοή, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια και τους φίλους της.
Η νεαρή Δάφνη ξύπνησε για να πάει στη δουλειά της το πρωί της περασμένης Παρασκευής όμως η ίδια αισθάνθηκε δύσπνοια και αδιαθεσία. Μέσα σε λίγα λεπτά κατέρρευσε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό της.
Συντετριμμένοι οι γονείς της 23χρονης περιέγραψαν τις χαρούμενες οικογενειακές στιγμές που είχαν το προηγούμενο βράδυ όταν η κόρης τους του είπε ότι είχε κλείσει εισιτήρια για διακοπές με τον αγαπημένο της.
«Ήρθε την Πέμπτη το βράδυ χαρούμενη, είχε κλείσει τα εισιτήρια να πάει Πάρο. Γελούσαμε, αγκαλιαζόμασταν, χορεύαμε. Να χορεύει, να διασκεδάζει, να μιλάει με τη μαμά της, να μιλάει με τη γιαγιά της, να πέφτει να κοιμηθεί και την Παρασκευή να σηκωθεί έτσι; Να χτυπήσει το ξυπνητήρι, να το κλείσει και να κάνει μια… και να μην ξανά ανοίξει τα μάτια; Μιλάμε για τρέλα» είπε ο πατέρας της 23χρονης μιλώντας στο Live news.
H μητέρα της αδικοχαμένης κοπέλας ανέφερε ότι η κόρη της δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας και δεν είχε εμφανίσει κανένα σύμπτωμα: «Το παιδί μου έκανε έναν βρόγχο, κοιμόταν. Χτύπησε το ξυπνητήρι να πάει στη δουλειά του και… παρέδωσε. Δεν είχε σύμπτωμα. Το παιδί μου δεν έπαιρνε ποτέ ούτε ασπιρίνη. Ήταν ένα παιδί, δύο μέρες πριν με τον μπαμπάς της ‘πάλευε’, τόσο δυνατό παιδί ήτανε. Έχω δύο διαμάντια, δύο κορίτσια, τα σπουδάσαμε με τα καλύτερα».
Όπως προσθέτει η ίδια, οι γιατροί εκτίμησαν ότι το παιδί τους πέθανε από πνευμονικό οίδημα: «Μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο από τη Βέροια, το παιδί… Τη σηκώσαμε εμείς με τα χέρια και τη μεταφέραμε στο Κέντρο Υγείας. Πέσανε, αλήθεια, όλοι επάνω της. Ήρθε αμέσως ειδική ομάδα, τη διασωλήνωσαν. Απλά ήθελε ειδικό γιατρό για μένα, δεν υπήρχε τώρα. Μας είπαν εκ πρώτης, πνευμονικό οίδημα αλλά περιμένουμε τώρα τα τελικά αποτελέσματα».
«Δεν ήταν απλά κούκλα, ήτανε πεντάμορφη. Είχε πάρει αυτοκίνητο πριν 2,5 μήνες, ήταν χαρούμενη. Το προηγούμενο βράδυ γελούσε μέχρι τη 1 παρά τέταρτο. Γελούσε. Ας έλεγε ‘μαμά πονάω’. Τίποτε, τίποτε… Πήγαμε, ξαπλώσαμε και ‘έφυγε’» είπε συντετριμμένη η μητέρα της με τον πατέρα της προσθέτει: «Χρυσάφι, μάλαμα. Ένα παιδί που δεν έπρεπε να ‘φύγει’. Είχε να δώσει πολλά, βοηθούσε και τους άλλους. Μιλάμε για τέτοιο παιδί».