Ο Δεκαπενταύγουστος, γνωστός και ως «Πάσχα του Καλοκαιριού», αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές θρησκευτικές γιορτές στην Ελλάδα, τιμώντας την Κοίμηση της Θεοτόκου. Αν και η γιορτή αφορά το θάνατο της Παναγίας, ο ελληνικός λαός δεν την αντιμετωπίζει ως πένθιμο γεγονός. Αυτό οφείλεται στην πίστη ότι η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν», δηλαδή αναστήθηκε και μεταφέρθηκε στους ουρανούς.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη Παράδοση
Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου ως μια γιορτή που συνδυάζει την κοίμηση, την ταφή και την ανάστασή της. Ο συνδυασμός αυτός δίνει στην εορτή έναν χαρακτήρα που θυμίζει έντονα το Πάσχα, εξ ου και η ονομασία «Πάσχα του Καλοκαιριού».
Ιστορική Αναδρομή στον Εορτασμό της Κοίμησης
Οι πρώτες αναφορές στον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εντοπίζονται στον πέμπτο αιώνα μ.Χ. Αυτό συνέβη κατά την εποχή της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου στην Έφεσο το 451 μ.Χ., όπου τέθηκαν τα θεμέλια του θεομητορικού δόγματος και ενισχύθηκε η τιμή προς την Παναγία. Αρχικά, η εορτή αυτή γινόταν στις 13 Αυγούστου στα Ιεροσόλυμα, αλλά από το 460 μ.Χ. αποφασίστηκε η μεταφορά της στις 15 Αυγούστου, ημερομηνία που ισχύει μέχρι σήμερα.
Λαογραφικές Παραδόσεις και Εορτασμοί
Η Κοίμηση της Θεοτόκου γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου, όπως η Τήνος, η Πάρος και η Πάτμος. Σε αυτές τις περιοχές, οι πιστοί στολίζουν και περιφέρουν τον επιτάφιο της Παναγίας, τιμώντας τη μνήμη της με ιδιαίτερη κατάνυξη. Επιπλέον, σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, οι εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου γίνονται κέντρο παραδοσιακών πανηγυριών, που συχνά καταλήγουν σε μεγάλα γλέντια με χορούς και τραγούδια, διατηρώντας ζωντανή τη σύνδεση της θρησκείας με την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας.