Μια συγκινητική ιστορία για το πώς η πίστη στην Παναγία μπορεί να γίνει πηγή θαλπωρής, ελπίδας και απροσδόκητης βοήθειας σε καιρούς μεγάλης ανάγκης.
Η απώλεια, η φτώχεια και μια δύσκολη επιλογή
Ανάμεσα στους συγγενείς μου υπήρχε και μια μακρινή θεία, χήρα με πέντε παιδιά. Ο άντρας της είχε σκοτωθεί από τους κατακτητές στις φρικτές σφαγές της 29ης Σεπτεμβρίου 1941, πριν μόλις έξι μήνες. Στο σπίτι της είχαν απομείνει ελάχιστα τρόφιμα: λίγο καλαμποκάλευρο και μερικές σταγόνες ελαιόλαδο.
Εκείνο το απόγευμα, παραμονή του Ευαγγελισμού, ένιωθε έστω και μια μικρή ανακούφιση, καθώς υπήρχε κάτι για να δώσει στα παιδιά της την επόμενη μέρα: εκατό δράμια αλεύρι και ένα δάχτυλο λάδι. Ξαφνικά, το βλέμμα της έπεσε στο σβηστό καντήλι μπροστά στο εικονοστάσι, δίπλα στην εικόνα του Ευαγγελισμού. Τότε, βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα: να κρατήσει το λιγοστό λάδι για τα πεινασμένα παιδιά της ή να το αφιερώσει στην Παναγία;
Με πίστη, έκανε τον σταυρό της και είπε:
«Παναγία μου! Εγώ θα Σου ανάψω το καντήλι, γιατί η μέρα που ξημερώνει είναι πολύ μεγάλη για την πίστη μας, αλλά και Συ όμως ανάλαβε να μου θρέψεις τα παιδιά».
Το θαύμα και το φως της ελπίδας
Χωρίς δισταγμό, πήρε το τελευταίο λάδι και άναψε το καντήλι της Παναγίας. Το ήρεμο φως του γέμισε με γαλήνη το φτωχικό σπίτι και τη δική της καρδιά. Το φως αυτό τούς συνόδευσε στην βραδινή προσευχή και στον ύπνο τους εκείνη την αξέχαστη νύχτα.
Το επόμενο πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία, η θεία μου άνοιξε το ντουλάπι για να πάρει το λίγο αλεύρι – και έμεινε εμβρόντητη. Αντί για τα ψίχουλα που περίμενε, αντίκρισε ένα «λαδερό» γεμάτο μέχρι επάνω και δίπλα του δύο σακούλες γεμάτες αλεύρι και μακαρόνια!
Η σιωπηλή ευγνωμοσύνη και η πίστη που λάμπει
Με δάκρυα στα μάτια και πολλές φορές σταυροκοπούμενη, ευχαρίστησε την Παναγία και τον Θεό για το μεγάλο αυτό θαύμα. Δεν αποκάλυψε σε κανέναν τι είχε συμβεί.
Για δύο ολόκληρα χρόνια, το λάδι δεν τελείωνε ποτέ από το μπουκάλι και το αλεύρι δεν εξαντλήθηκε, παρ’ όλη την καθημερινή χρήση για να ταΐσει τα έξι στόματα της οικογένειας, να ανταλλάξει με άλλα τρόφιμα ή να προσφέρει βοήθεια κρυφά σε άλλους που είχαν ανάγκη. Και το καντήλι; Από τότε δεν έσβησε ποτέ, φέγγοντας διαρκώς και μαρτυρώντας τη δύναμη της πίστης και την ευλογία που χάρισε σε αυτή τη γυναίκα η αφοσίωση και η εμπιστοσύνη της στην Παναγία.
πηγή: tilegrafima.gr