Για το ελληνικό #Me Too κι όσα είδαν το φως της δημοσιότητας μίλησε ο Χρήστος Λούλης στο περιοδικό Gala και στον Κώστα Μποτούση. Εκφράζει την άποψή του για το αν η καλλιτεχνική αξία κάποιων καλλιτεχνών μειώνεται λόγω της άσχημης συμπεριφοράς τους.
Ποια είναι η θέση σου για το #Me Too στο θέατρο;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος με όλους τους ανθρώπους που βγήκαν μπροστά και μίλησαν. Νιώθω ότι πέρασε η εποχή των γκουρού που οι νέοι άνθρωποι φοβούνταν ακόμα και την σκιά τους και δεν έβγαιναν ποτέ να πουν τίποτα. Γενικά, δεν πιστεύω στις αυθεντίες. Δηλαδή, αν είσαι αυθεντία, πρέπει να μου πιάσεις τον κ…ο;
Δεν είμαι όμως καθόλου ευχαριστημένος με αυτά που άκουσα, τα οποία ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα που όλοι ξέραμε, ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι κακότροποι, ψώνια, άρρωστοι και κομπλεξικοί. Το να υπάρχουν αυτές οι καταγγελίες δεν είναι κάτι που τιμά το θέατρο.
Θεωρείς ότι η προσωπική συμπεριφορά ενός καλλιτέχνη ακυρώνει την καλλιτεχνική αξία του; Για παράδειγμα, είναι λιγότερο καλός ηθοποιός, επειδή έχει κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση;
Δεν είμαι καθόλου του cancel culture. Θα σε βοηθούσε σε τίποτα αν μάθαινες ότι η Σωτηρία Μπέλλου είχε ρίξει βιτριόλι σε έναν πρώην σύντροφό της; Θα την έκανε χειρότερη τραγουδίστρια στα μάτια σου; Μη σου πω, βλέποντας τα πράγματα από την απόσταση του χρόνου, καταλαβαίνεις ότι ένας μεγάλος καλλιτέχνης δεν αντλεί μόνο από μία απολλώνια αρμονία και καλή ηθική που υποτίθεται πως πρεσβεύουν η τέχνη, ο χριστιανισμός και η πολιτική ορθότητα.
Ο μεγάλος καλλιτέχνης αντλεί και από τα σκοτάδια του, από τα πιο χαμερπή του αισθήματα. Είμαστε άνθρωποι και έχουμε και το ένα και το άλλο κομμάτι. Ότι κάποιοι δε μπορούν να τα ελέγξουν αυτά στη ζωή τους, δεν σημαίνει ότι όλα αυτά δε τους κάνουν τους συγκλονιστικούς καλλιτέχνες που είναι. Έτσι κι αλλιώς, η ηθική είναι κάτι που αλλάζει. Βλέπουμε κάτι με τα μάτια του τώρα σε σχέση με το τι γινόταν παλιά και ανατριχιάζουμε, αλλά ξεχνάμε ότι η ηθική του τώρα δεν έχει καμία σχέση με την ηθική του τότε.