Γολγοθά χωρίς τέλος περνά μια πολύτεκνη μητέρα η οποία πριν τέσσερα χρόνια έμεινε χήρα, με αποτέλεσμα να βρίσκεται αντιμέτωπη με την ελληνική γραφειοκρατία και το κενό του νόμου.
Η γυναίκα έχασε τον άντρα της ο οποίος εργαζόταν σε υπηρεσία του δημοσίου στο χώρο της υγείας. Έμεινε μόνη και αντιμέτωπη με το μεγάλωμα των εννέα παιδιών που είχε αποκτήσει από το γάμο της.
Για να εξασφαλίσει τα προς το ζην και τα απαιτούμενα για τη διατροφή των παιδιών της προσπάθησε να ενταχθεί στο νόμο οποίος προβλέπει γι’ αυτές τις περιπτώσεις πολύτεκνης και χηρείας να καταλαμβάνει τη θέση του εκλιπόντος η σύζυγός του, προκειμένου να ζήσει η οικογένειά του.
Ωστόσο στην περίπτωση της μητέρας με τα εννέα παιδιά η μοίρα παίζει ένα απίστευτο παιχνίδι, καθώς αυτή δεν έχει την ελληνική υπηκοότητα, με αποτέλεσμα ο νομοθέτης να μην έχει προβλέψει την ύπαρξη δυνατότητας ένταξης και αυτών των περιπτώσεων στον ευεργετικό νόμο.
Αποτέλεσμα αυτού του κενού ήταν επί τέσσερα και πλέον χρόνια η άτυχη γυναίκα να γίνεται «μπαλάκι» μεταξύ γραφείων και συναρμόδιων υπηρεσιών, αλλά στον ορίζοντα να μην υπάρχει καμία λύση, με Γενικούς Γραμματείς και στελέχη υπουργείων να σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Να σημειωθεί, πως ο νόμος για τις περιπτώσεις χηρείας όπου η σύζυγος του εκλιπόντος μπορεί να πάρει τη θέση του στο δημόσιο για ειδικούς λόγους, έχει ισχύ για πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του, με αποτέλεσμα …χάρη στην αδυναμία της ελληνικής γραφειοκρατίας να προχωρήσει στην έκδοση μιας ρυθμιστικής εγκυκλίου, μια οικογένεια με εννέα παιδιά από τα οποία τα οκτώ είναι ανήλικα, να καταδικάζεται σε ανέχεια.
Επί τέσσερα χρόνια και λόγω ανικανότητας κάποιων υπηρεσιακών παραγόντων αλλά και κυβερνητικών στελεχών, η γυναίκα που έχασε τον άντρα της και έμεινε μόνη να μεγαλώνει εννέα παιδιά, κατορθώνει και τα βγάζει «πέρα» πηγαίνοντας σε σπίτια και χτενίζοντας άλλες γυναίκες.
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι εμποδίζει την ελληνική πολιτεία να καταλάβει το κενό που υπάρχει στο νόμο η οποία η ίδια έχει θεσπίσει και με μία απλή υπουργική απόφαση να βάλει τέλος στο μαρτύριο μιας πολύτεκνης χαροκαμένης οικογένειας.
Του Γιάννη Γεωργόπουλου
patrastimes.gr