Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ μιλάει ανοιχτά για τις πληγές του παρελθόντος, τονίζοντας το βαθύ του παράπονο από τη σχέση του με τον πατέρα του, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του, από την εξάρτηση μέχρι την αποκλήρωση.
Η μάχη του Γιάννη Παπαμιχαήλ με τις ουσίες
Ο μοναχογιός της Αλίκης Βουγιουκλάκη, ο Γιάννης Παπαμιχαήλ, έχει σπουδάσει οικονομικά στην Ελβετία και μουσική στην Αμερική. Σε παλαιότερη συνέντευξή του το 2019, αποκάλυψε με θάρρος τον δύσκολο αγώνα που έδωσε για να ξεφύγει από την κόλαση των ναρκωτικών.
«Είχα φτάσει στο σημείο να ξυπνάω και αντί για καφέ να κάνω κοκαΐνη», εξομολογείται, αναφερόμενος στην περίοδο που βυθίστηκε στον κόσμο των ουσιών, ειδικά μετά τον θάνατο της μητέρας του το 1996. Όπως λέει, είχε ξεκινήσει τη χρήση ήδη από τα χρόνια των σπουδών του στην Αμερική.
Ο πατέρας του γνώριζε την κατάστασή του, όμως, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου, δεν τον στήριξε. «Άγγιξα την απόλυτη μοναξιά, ένιωσα την απόλυτη εγκατάλειψη», λέει χαρακτηριστικά. Παρά τις δυσκολίες, κάποια στιγμή πήρε την απόφαση να σταματήσει οριστικά: «Είπα φτάνει και αυτή τη φορά το εννοούσα». Ακόμη και σήμερα συνεχίζει να βλέπει ψυχολόγο.
Σχέση πατέρα και γιου: μια πληγή που δεν έκλεισε ποτέ
Ιδιαίτερα επώδυνη ήταν για τον Γιάννη η διπλή αποκλήρωση από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο ίδιος μιλά για αυτήν σαν μια μαχαιριά που τον «έστειλε στον τάφο μαζί του». Παρά τις συνεχείς προσπάθειές του να διατηρήσει επαφή με τον πατέρα του, ένιωθε πως ποτέ δεν υπήρξε πραγματική αποδοχή.
Η αποκλήρωση περιγράφεται εκτενώς στο βιβλίο του «Έχω ένα μυστικό», όπου τονίζει πως η μεγαλύτερη πληγή του δεν ήταν η απώλεια περιουσίας, αλλά τα λόγια που διάβασε στη διαθήκη. «Αγαπώ τον γιο μου όπως όλα τα όντα του πλανήτη», είχε πει ο πατέρας του, μια φράση που χαρακτήρισε «εκτελεστικό απόσπασμα».
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν ζητούσε χρήματα αλλά αγάπη: «Δεν ήθελα λεφτά. Την αγάπη του ήθελα». Παρά την τραγική συγκυρία του χαμού της μητέρας του, το μόνο που βρήκε από τον πατέρα του, όπως λέει, ήταν απόρριψη. «Μου έδωσε πικρό ποτήρι να πιω» γράφει χαρακτηριστικά.
Μετά τη δημοσιοποίηση της διαθήκης, όπως αναφέρει, έπαθε σοκ και για τρεις μήνες δεν έβγαινε από το σπίτι: «Κοιτούσα μόνο το ταβάνι, αμέτοχος απέναντι σε όλα». Ένιωσε, όπως ο ίδιος γράφει, «στο λούκι της αυτοκτονίας».
Μια σχέση γεμάτη σιωπές και απόρριψη
Ο Γιάννης παραδέχεται πως ποτέ δεν ένιωσε να τον αποκαλεί ο πατέρας του «παιδί του». Ακόμα και όταν νοσηλεύτηκε με κολικό του νεφρού, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ δεν τον επισκέφτηκε, αν και είχε ενημερωθεί.
Η τελευταία τους επικοινωνία, λίγους μήνες πριν τον θάνατο του πατέρα του, ήταν εξίσου τραυματική. Όταν τον πήρε τηλέφωνο για να τον δει, εκείνος όχι μόνο τον απέρριψε αλλά τον έβρισε και του έκλεισε το τηλέφωνο.
Ο Γιάννης αποδίδει αυτή την ψυχρότητα σε διακυμάνσεις της ψυχολογίας του πατέρα του. Σημειώνει, μάλιστα, ότι αυτές οι διακυμάνσεις ήταν και η αιτία που διαλύθηκε ο δεύτερος γάμος του Δημήτρη Παπαμιχαήλ με τη Νανά, την οποία ο ίδιος αποκαλεί «πολυαγαπημένη», αφού έμπαινε ασπίδα μπροστά του για να τον προστατεύσει.
Μάλιστα, η ίδια η Αλίκη έγινε στενή φίλη της Νανάς, κάτι που –όπως εξηγεί– συνέβη επειδή και εκείνη είχε βιώσει παρόμοιες καταστάσεις.
Το θέατρο, ο ανταγωνισμός και το τελευταίο αντίο
Ο Γιάννης αποκαλύπτει ακόμη ότι ο πατέρας του τον έβλεπε ανταγωνιστικά – όπως άλλωστε και τη μητέρα του. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως κάποια στιγμή του πρότεινε να συνδιαχειριστούν το θέατρο «Αλίκη», κάτι που ο ίδιος εξέλαβε ως απόπειρα ελέγχου ή ακόμα και εκδίκησης, αφού το θέατρο αποτελούσε μία από τις τελευταίες κληρονομιές της Αλίκης.
Δεν μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που του είπαν ότι ο πατέρας του πέθανε. Είχαν μήνες να μιλήσουν και όταν πήγε στο νεκροτομείο για την αναγνώριση, ξέσπασε.
«Άνοιξα το νεκροθάλαμο και δεν άντεξα. Ξέσπασα σε κλάματα. Εκείνες τις στιγμές έκλαιγε η ψυχή μου. Άρχισα να του μιλάω και να του λέω τις σκέψεις μου. Να του λέω γιατί είχαμε επιτρέψει να φτάσουν σε αυτό το σημείο οι σχέσεις μας. Γιατί να μην ήμασταν μια αγαπημένη οικογένεια. Ήταν πολλά τα “γιατί” που του είπα εκείνο το βράδυ. Κι έβγαιναν μέσα από την ψυχή μου…»
Η πληγή μένει ανοιχτή
Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ δεν φαίνεται να ζητά εκδίκηση ή να κρατά μίσος. Εκφράζει όμως το παράπονό του και την ανάγκη που είχε να νιώσει ότι ανήκει σε μια οικογένεια. Η δημόσια αποκάλυψή του φανερώνει έναν άνθρωπο που κουβαλάει επώδυνα τραύματα, αλλά προσπαθεί να βρει δικαίωση μέσα από την αλήθεια του.
Πηγή: athensmagazine.gr