Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση περιγράφει ένα έντονο επεισόδιο που συνέβη κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο Φισκάρδο, όταν καβγάδισε με οικογένεια Ισραηλινών σε εστιατόριο. Το περιστατικό την ταρακούνησε, ενώ η ίδια αναγνωρίζει ότι παρασύρθηκε από θυμό.
Η διαφωνία ξεκίνησε για τις γάτες
Όλα ξεκίνησαν, όπως εξήγησε η ίδια σε ανάρτησή της, όταν κάθονταν στο λιμάνι με τον σύζυγό της Βύρωνα, τους κουμπάρους τους και τα τέσσερα παιδιά. Την ώρα που προσπαθούσε να κοιμίσει το μωρό της στον μάρσιπο, αισθάνθηκε στα πόδια της νερό. Γυρνώντας, είδε έναν άνδρα περίπου 60 ετών να κρατάει νεροπίστολο. Όπως της είπε, προσπαθούσε να διώξει τις γάτες από το τραπέζι.
«Συγγνώμη!», της είπε, συνεχίζοντας: «Προσπαθούσα να βρέξω τις γάτες, όχι εσάς». Τότε ήταν που, σύμφωνα με την Εριέττα, «άρχισε το γλέντι».
Η αντίδραση της Εριέττας και η έκρηξη θυμού
Η ίδια του απάντησε σε έντονο ύφος ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρέχει τις γάτες και ότι δίνει κακό παράδειγμα στα παιδιά που τον συνόδευαν. Εκείνος, όπως ισχυρίζεται, αντέδρασε έντονα και χωρίς να σεβαστεί πως κρατούσε το μωρό στην αγκαλιά της, άρχισε να φωνάζει.
«Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. «Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα» «δεν σας θέλουμε εδώ». Η ένταση αυξήθηκε και κατέληξαν να σηκώνονται οι άντρες και από τα δυο τραπέζια. Ευτυχώς έληξε εκεί και εγώ ζήτησα να φύγουμε από δίπλα τους» γράφει.
Η Εριέττα εξομολογήθηκε ότι ένιωθε να τρέμει από τον θυμό. «“Δεν τους θέλω εδώ” έλεγα και ξανά έλεγα, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι σωστό!», παραδέχεται. Αναγνωρίζει ότι δεν ήθελε τέτοιου είδους συμπεριφορές κοντά της, αλλά αυτό δεν έπρεπε να συνδέεται με την καταγωγή των ανθρώπων.
«Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και ότι πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές!» εξηγεί.
Η πλήρης ανάρτηση της Εριέττας
«Πηγαίντε πίσω στην χώρα σας!»
Πριν από έναν μήνα καθίσαμε να φάμε στο λιμάνι του Φισκάρδου στην Κεφαλονιά, ο Βύρων εγώ οι κουμπάροι μας και τα παιδιά μας 4 στο σύνολο.
Εγώ ήμουν όρθια προσπαθώντας να κοιμίσω τον Λέοντα στον μάρσιπο. Ξαφνικά ένοιωσα κάτι να με βρέχει στα πόδια και γύρισα να δω από πού ερχόταν το νερό. Γυρνώντας, είδα έναν κύριο 60 περίπου χρονών στο πίσω τραπέζι να κρατάει ένα νεροπίστολο. Καθόταν και εκείνος με τέσσερα πέντε παιδάκια – τα εγγόνια του υποθέτω και την υπόλοιπη οικογένεια.
«Συγγνώμη!», μου είπε αμέσως και πριν προλάβω να του πω ότι δεν πειράζει, συνέχισε «προσπαθούσα να βρέξω τις γάτες, όχι εσάς».
Και κάπου εκεί άρχισε το γλέντι. Γύρισα προς το μέρος του και του είπα ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρέχει τις γάτες και ότι θα έπρεπε να ντρέπεται που δίνει αυτό το παράδειγμα στα παιδιά που βρίσκονται στο τραπέζι του. Εκείνος αμέσως έγινε επιθετικός και χωρίς κανέναν σεβασμό στο μωρό που είχα στην αγκαλιά μου, άρχισε να υψώνει την φωνή του.
Η οικογένεια ήταν από το Ισραήλ (πολύ εύπορη έμαθα αργότερα – όχι ότι έχει σημασία) και για κάποιον λόγο αυτό με θύμωσε ακόμα περισσότερο. «Να γυρίσετε στην χώρα σας του φώναξα» «δεν σας θέλουμε εδώ». Η ένταση αυξήθηκε και κατέληξαν να σηκώνονται οι άντρες και από τα δυο τραπέζια. Ευτυχώς έληξε εκεί και εγώ ζήτησα να φύγουμε από δίπλα τους.
Έτρεμα από τον θυμό μου! «Δεν τους θέλω εδώ» έλεγα και ξανά έλεγα, χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι σωστό! Σίγουρα δεν ήθελα και δεν θέλω τέτοιους ανθρώπους γύρω μου, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να σχετίζεται με την καταγωγή τους.
Ξέρω ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και ότι πολλοί Ισραηλινοί και Εβραίοι ευρύτερα αναγνωρίζουν και καταδικάζουν την Γενοκτονία της Γάζας και πολύ λυπάμαι που η υφιστάμενη κατάσταση γεννάει μίσος από όλες τις πλευρές!
Μίσος, ένα συναίσθημα που έχω αισθανθεί πολύ λίγες φορές και ενώ ξεκίνησε από τις γάτες στην προκειμένη περίπτωση, αφορούσε κάτι πολύ βαθύτερο.