Με τον πλέον τραγικό τρόπο έπεσε η αυλαία στην επιχείρηση εντοπισμού του 39χρονου πεζοπόρου που έπεσε χθες το απόγευμα σε χαράδρα στην ευρύτερη περιοχή της Ιεράς Μονής Στομίου κατά τη διάρκεια πεζοπορίας με δύο φίλους του.
Η σορός του άτυχου Ηλία Καλαϊτζή εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια των ερευνών από δυνάμεις της ΕΜΑΚ και εθελοντές το μεσημέρι της Κυριακής, βυθίζοντας στη θλίψη την οικογένειά του.
Να σημειωθεί πως η επιχείρηση για την ανάσυρση είναι σε εξέλιξη και γίνεται με πολύ μεγάλη δυσκολία, τόσο λόγω της γεωμορφολογίας όσο και εξαιτίας των καιρικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή.
Ο άτυχος αστυνομικός υπηρετούσε στο ΑΤ Πρέβεζας και ήταν πατέρας τεσσάρων ανήλικων παιδιών.
Όλες αυτές τις ώρες οι φίλοι, αλλά και η σύζυγός του, μέσα από τα social media, ζητούσαν από τους φίλους του να προσευχηθούν να βρεθεί ζωντανός.
Ωστόσο, οι ελπίδες τους «έσβησαν» σήμερα το μεσημέρι.
Όπως αναφέρει ο “Ελεύθερος Τύπος”, ο 39χρονος αγαπούσε ιδιαίτερα το τρέξιμο στα όρη.
Ενδεικτικό παλιότερο άρθρο που είχε γράψει για το policenet.gr :
Και να θυμάστε ένα πράγμα: ο αγώνας ξεκινάει το απόγευμα! Ήταν τα λόγια του Χρήστου Κατσάνου, διοργανωτή του Rodopi Advendurun 100 miles και του Rodopi challenge 50 miles!
Ακόμα ο νους μου βρίσκεται στους ήχους της άγριας φύσης, τις εικόνες που δεν μπορούν εύκολα να ξεκολλήσουν τα μάτια από πάνω, εκεί που ξαφνικά ακούς μια πανδαισία ήχων, από διάφορα πουλιά, εικόνες από μικρά και μεγάλα ερπετά να περνούν από μπροστά σου, το ορμητικό και άλλοτε ποιο ήρεμο πεντακάθαρο νερό, από κάθε σημείο του φοβερού αγνώστου δάσους της Ροδόπης!
Νιώθω πραγματικά τυχερός που μέσα σε τρία χρόνια που ξεκίνησα το τρέξιμο, κατάφερα πριν λίγες ημέρες να βρεθώ στην εκκίνηση ενός αγώνα -ορόσημο- για όποιον ασχολείται με το ορεινό τρέξιμο και όχι μόνο!
Έναν αγώνα φτιαγμένο από ανθρώπους που βλέπεις στα μάτια τους το πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν και στόχος τους είναι να ζήσει κάθε αθλητής αυτή την εμπειρία!
Ξεκινώντας από την Πρέβεζα με ενδιάμεσο σταθμό την γενέτειρα μου την Θεσσαλονίκη, έφτασα στο Δασικό Χωριό της Χαϊντού, όπου κατά τη διαδρομή, λίγο πριν φτάσεις, τα δέντρα σε αγκαλιάζουν σαν καλωσόρισμα.
Ο καιρός άρχισε να κλείνει, αλλά όπως μου είπε ένας φίλος από τα μέρη αυτά, όταν τον ρώτησα για βροχή κλπ μου είπε μακάρι να σας βρέξει! θα δεις μοναδικά χρώματα! Μπα λέω! και όμως είχε δίκιο! Στήνοντας την σκηνή, άρχισε να βρέχει και το τοπίο άρχισε να αλλάζει χρώματα!
Ξαφνικά στο στήσιμο της σκηνής, και για όσο ανέμενα τους φίλους μου από την Πρέβεζα τους έμπειρους Ουλτράδες Σίμο και Βασίλη, τα αχώριστα αδέρφια- brothers, βγήκε από την διπλανή σκηνή ο Δημήτρης και χωρίς να υπάρξει διάλογος, άρχισε την δουλειά και με βοήθησε να την στήσουμε μαζί.
Όταν ήρθαν οι φίλοι μου και ταχτοποιηθήκαμε, πήγαμε να πάρουμε τους αριθμούς από τον χώρο υποδοχής. Καλώς τους! καλώς ήρθατε! με χαρά τα κορίτσια μας υποδέχθηκαν και μας έδωσαν τους αριθμούς μας με τα αντίστοιχα δώρα της κορυφαίας εταιρίας The North Face
Αμέσως φαγητό της διοργάνωσης και μετά από λίγο κουδούνες να χτυπούν πολλές φορές. Τι γίνεται ρε παιδιά, ρωτάω κάποιον παλιό!! Ααα τίποτα!! O Χρήστος ο Κατσάνος θα είναι! μας μαζεύει για τεχνική ενημέρωση.
Ξαφνικά τον βλέπω να αγκαλιάζει τον φίλο και συνδιοργανωτή του αγώνα Λάζαρο Ρήγο, μια αγκαλιά γεμάτη εμπειρίες και συγκινήσεις. Λοιπόν ξεκινάμε! καλώς ήρθατε στην οικογένεια του ROUT!
