Η απίθανη πορεία του Παναγιώτη Καραΐσκου από τον κόσμο των ναρκωτικών μέχρι την κορυφή του Αυθεντικού Μαραθωνίου μοιάζει με κινηματογραφικό σενάριο, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ο Παναγιώτης κατέκτησε για δεύτερη συνεχή φορά την πρώτη θέση στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας, μετά τη νίκη του το 2023, αποδεικνύοντας ότι το πάθος, το ήθος και η δύναμη ψυχής μπορούν να σε οδηγήσουν ακόμα και στην υπέρβαση.
Ο 37χρονος δρομέας όχι μόνο τερμάτισε πρώτος, αλλά περίμενε στον τερματισμό για να συγχαρεί τους συναθλητές του, δείχνοντας τι σημαίνει αθλητικό ήθος. Κάθε του μετάλλιο έχει ξεχωριστή αξία, γιατί πίσω του κρύβεται μια σκληρή και επώδυνη προσωπική διαδρομή.
Από τα όνειρα του ποδοσφαίρου στην παγίδα των ναρκωτικών
Ο Παναγιώτης μεγάλωσε στην Πετρούπολη Αττικής. Από μικρός είχε όνειρα για τον αθλητισμό – ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και για ένα διάστημα ασχολήθηκε με το τζούντο.
Παρότι είχε τη στήριξη της οικογένειάς του, στην εφηβεία μπλέχτηκε με ναρκωτικά. Όλα ξεκίνησαν όταν στα 16 του έκανε σχέση με μια κοπέλα χρήστρια. Από εκείνη τη στιγμή, ο ίδιος άφησε πίσω του ακόμα και το κατηχητικό και παρασύρθηκε στο χασίς και κατόπιν σε σκληρότερες ουσίες.
“Ήμουν ένα παιδί που είχα μεγαλώσει στο κατηχητικό, έπαιζα ποδόσφαιρο και ήμουν σε καλό επίπεδο στο τζούντο. Τα παράτησα όλα. Ξεκίνησα με χασίς, άρχισα φυσικά το κάπνισμα. Στην παρέα μου έκαναν χρήση ναρκωτικών. Σταδιακά ξεκίνησε η κατηφόρα…”, περιγράφει.
Τρεις σοκαριστικές εμπειρίες του έγιναν σημεία καμπής: η σύλληψη με μεγάλη ποσότητα ουσιών, ο θάνατος ενός φίλου του μπροστά στα μάτια του και η δική του σχεδόν μοιραία δόση. Εκεί συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να αλλάξει.
“Στα 15,5 μου έτη δοκίμασα ναρκωτικά, και από αθλητής έγινα χρήστης. Πέρασαν 6 χρόνια μέχρι να το καταλάβω και να πάρω την απόφαση να πω ότι έχω πρόβλημα και πρέπει να ακολουθήσω άλλο δρόμο. Έξι χρόνια δυσκολία, ειδικά τα 2 τελευταία. Όταν είσαι στον κόσμο των ναρκωτικών, τίποτα δεν δουλεύει σωστά και καθαρά, έχεις μια ψευδαίσθηση ότι “το έχεις”, το ελέγχεις, ότι δεν έχεις πρόβλημα. Έλεγα πως είμαι αθλητής και όχι εξαρτημένος, ήταν οι άμυνές μου που μου τις έβγαζε η χρήση για να μην πω ότι έχω θέμα”, είπε στην εκπομπή “Buongiorno” στο Mega.
“Ήμουν παιδί που ασχολιόμουν με τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό, πήγαινα κατηχητικό. Ψάχνοντας κατάλαβα ότι είμαι καταπιεσμένος, ότι έκανα κάποια πράγματα χωρίς να το καταλαβαίνω και να το νιώθω καταπιεστικά. Όταν μπήκα στον κόσμο των ναρκωτικών απομακρύνθηκα από μόνος μου γιατί ήξερα ότι κάνω κάτι κακό, αλλά παράλληλα το ήθελα και έλεγα ότι “το έχω”. Απομακρύνθηκα και εγώ και μετά και οι άλλοι”, συνέχισε.
Η στροφή στη ζωή και η στήριξη από την οικογένεια
Η ριζική αλλαγή ήρθε όταν αντιμετώπισε τη Δικαιοσύνη σε πολύ νεαρή ηλικία.
“Είχα ένα μεγάλο δικαστήριο σε πολύ μικρή ηλικία, με είχαν πιάσει με μία μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών. Πέρασα από δικαστήρια, Άρειο Πάγο κτλ., είδα ανθρώπους να φεύγουν από την ζωή, είδα φίλους μου και άλλους ανθρώπους να μπαίνουν φυλακή. Ήταν κάποια χαστούκια και ταρακουνήματα που με έκαναν να πω ότι “τι κάνεις;” και “τι θα κάνεις; Ή θα μπεις φυλακή ή θα πεθάνεις ή θα κόψεις και θα πας σε άλλον δρόμο””, λέει με ειλικρίνεια.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η οικογένειά του.
“Με στήριξε η οικογένειά μου, οι γονείς μου και ο αδερφός μου. Ήταν δίπλα μου πάντα, δεν με εγκατέλειψαν ποτέ, ούτε όταν ήμουν στα πρόθυρα να μπω φυλακή, ούτε όταν ήμουν στα πρόθυρα να κινδυνεύσει η ζωή μου από υπερβολική δόση. Με στήριξαν με την αγάπη τους. Αναρωτήθηκα γιατί τους στεναχωρώ και τους κάνω αυτό το πράγμα, και ότι δεν τους αξίζει”.
Η πρώτη του επαφή με τον Μαραθώνιο
Το 2013, ένας φίλος τού πρότεινε να συμμετάσχουν στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Χωρίς προπόνηση, ο Παναγιώτης κατάφερε να τερματίσει, ζώντας μια εμπειρία που τον άλλαξε.
“Κατάλαβα ότι υπάρχουν πολύ πιο δυνατά και ωραία πράγματα στη ζωή από τις ουσίες”, είπε συγκινημένος.
Από τότε το τρέξιμο έγινε το νέο του καταφύγιο και κινητήριο δύναμη. Κέρδισε τον Αυθεντικό Μαραθώνιο και κατάφερε να γίνει σύμβολο επιμονής και εσωτερικής δύναμης. Εκεί που κάποτε πάλευε απλώς για να επιβιώσει, τώρα βρίσκεται στην κορυφή του αθλητισμού.
Το μήνυμά του είναι ξεκάθαρο:
“Ποτέ να μην τα παρατάμε, ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, και ποτέ να μην υποτιμάμε τίποτα, γιατί και εγώ υποτιμούσα το τρέξιμο, όταν το έβλεπα να το κάνουν οι άλλοι, όταν έπαιζα ποδόσφαιρο και τζούντο, αλλά όταν το δοκίμασα και είδα πώς λειτουργεί σε μένα πάνω, τα οφέλη και πώς με κάνει να νιώθω, είπα μην το ξανακάνεις αυτό στην ζωή σου (σ.σ. τα ναρκωτικά)”.