Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, έναν μήνα μετά την περιπέτεια υγείας που παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή, μοιράστηκε με συγκίνηση την εμπειρία του, ευχαριστώντας τους γιατρούς αλλά και κάνοντας λόγο για ένα θαύμα που βίωσε.
Η συγκινητική εξομολόγηση στα γενέθλιά του
Ανήμερα των γενεθλίων του, ο αγαπημένος ηθοποιός δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram ένα συγκλονιστικό κείμενο, κάνοντας έναν απολογισμό της περιπέτειας που έζησε. Με λόγια γεμάτα ευγνωμοσύνη, περιέγραψε τα δραματικά λεπτά που άλλαξαν τη ζωή του και στάθηκε ιδιαίτερα στο θαύμα που – όπως λέει – ένιωσε να ζει.
«Μου είπαν πάθατε ανακοπή, πάμε για αγγειοπλαστική…»
«Τα γενέθλια μου φέτος έχουν ένα ειδικό φως! Πριν από έναν μήνα βρέθηκα μέσα σ’ ένα ασθενοφόρο, μετά σ’ ένα φορείο να τρέχει και η γιατρός να μου λέει “πάθατε ανακοπή, πάμε στο χειρουργείο για αγγειοπλαστική, αν χρειαστεί θα σας διασωληνώσουμε”… “όχι διασωλήνωση”, ψιθύρισα… “αν χρειαστεί”, μου λέει… έτρεχε το φορείο κι άκουγα το bye bye love απ’ το all that jazz, και προσευχόμουν…»
Ο γιατρός που λειτούργησε σαν άγγελος επί της γης
«Στο χειρουργείο εμφανίστηκε μπροστά μου ο επί γης άγγελος μου ο Κωστής Ραϊσάκης, άντρας της αγαπημένης μου Ολυμπιάδας… ανάσα! “Χρήστο σε παρακαλώ ακίνητος, θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε την αρτηρία”… συνέχισα να προσεύχομαι κι αυτό με πλημμύρισε από μια ανεξήγητη για την κρισιμότητα της ώρας ηρεμία, πράγμα πολύ σπάνιο όπως μου είπε μετά ο γιατρός για ασθενή σ’ αυτή τη θέση!»
«Τον Κωστή δεν τον έβλεπα, μας χώριζε η οθόνη της επέμβασης… τον άκουγα μόνο… τον άκουγα να λέει όταν βογκούσα από τους πόνους, “μπράβο Χρήστο, μπράβο”… είναι υπέροχο που πονάς, η καρδιά είναι ζωντανή! Και στο τέλος “μπράβο Χρήστο, τα καταφέραμε”… και βλέπω τον νεαρό καρδιολόγο τον Μανώλη που ήταν όρθιος να λέει ανακουφισμένος… “για κάτι τέτοιες στιγμές αξίζει η καρδιολογία!”»
Η συγκίνηση όταν συνάντησε τον καρδιολόγο
«Όταν τον συνάντησα μετά από 6 μέρες σ’ έναν υπέρηχο του λέω “γεια σου Μανώλη!” “Με ξέρετε;” μου λέει; “Δεν ήσουν στην επέμβαση μου;” “Ναι” μου λέει… “με θυμάστε;” “Πώς να σε ξεχάσω;” του λέω… “είπες την ωραιότερη ατάκα της βραδιάς!”»
«Μου κρατούσαν το χέρι η Παναγία και ο Ταξιάρχης»
«Ευχαριστώ όλους τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μέσα απ’ την καρδιά μου. Ιδιαίτερα τον κ. Ραϊσάκη! Είχα εκείνο το βράδυ παραστάτες βοηθούς μου την Παναγιά και τον Ταξιάρχη! Μου κράταγαν το χέρι με ξαναγύρισαν… Επέστρεψα και δόξα τω Θεώ αναρρώνω σιγά σιγά… πολλά άλλαξαν από εκείνο το βράδυ… το μεγαλύτερο κέρδος μου είναι ότι επέστρεψα απαλλαγμένος από τον φόβο του θανάτου… ποτέ δεν κυριάρχησε στη ζωή μου, αλλά τώρα είμαι πραγματικά ελεύθερος!»
«Θα ζήσω όσο μου είμαι γραφτό χωρίς φόβους…»
Το απόσπασμα του Οδυσσέα Ελύτη που αφιέρωσε
«…Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών. Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του. Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες. Ενώ η αθωότητα. Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα. Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά Η Ζωή.” προσανατολισμοί – Οδυσσέας Ελύτης»