Η εξομολόγηση του Κύπριου παίκτη για τη δολοφονία του αδερφού του, το bullying αλλά το γεγονός ότι έχει επιλέξει να είναι παρθένος έφεραν δάκρυα στα μάτια των συγκατοίκων του.
«Έμενα μαζί με τον πατέρα μου και τη μητέρα μου. Όχι σε σπίτι, αλλά σε μια ταβέρνα.
Ο πατέρας μου συμπεριφερόταν στην μητέρα μου σαν να ήταν μια δούλα. Είχα ζήσει πολύ κακοποίηση από τον πατέρα μου και εγώ και η μητέρα μου.
Το 2006 αποδράσαμε από την ταβέρνα. Το σκάσαμε από το σπίτι μια μέρα που ο πατέρας μου έλειπε.
Ζήσαμε πολύ φτώχεια. Η μητέρα μου έκλαιγε κάθε μέρα.
Το 2007 ενώ ήμουν στο δημοτικό. Είχα μια λογομαχία με έναν συμμαθητή μου. Λίγο πολύ ήμουν μόνος μου εκεί. Αυτό που έκανε ήταν να φέρει τον αδερφό του που ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερος που είχε παρέα, περισσότερα από πέντε άτομα. Με έπιασαν, με έριξαν κάτω, με κλωτσούσαν. Τις επόμενες μέρες δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Είχαν προκύψει ζημιές στον θώρακα μου.
Το 2008 ήταν η χρονιά που είχε δολοφονηθεί ο αδερφός μου. Ήταν μπλεγμένος σε κάποια πράγματα και χρωστούσε λεφτά και τον δολοφόνησαν. Βγήκε από ένα μαγαζί, μπήκε στο αυτοκίνητο του και εξερράγη η βόμβα που ήταν τοποθετημένη.
Ήμουν 13 και έκανα ότι δουλειά μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω.
Το 2020 ήταν η χρονιά που πέθανε ο πατέρας μου από εγκεφαλικό. Πριν από ενάμιση χρόνο ήταν η τελευταία μεγάλη επικοινωνία που είχα μαζί του.
Είμαι ένα άτομο που έχει κάνει μόνο δυο σχέσεις. Μέχρι τα 19 μου η αυτοπεποίθηση μου ήταν υπό το μηδέν. Αυτές οι σχέσεις δεν είχαν ολοκληρωθεί. Δηλαδή είμαι παρθένος.
