Η κοπέλα μας είπε την ιστορία της…
Είναι από τις ιστορίες που νομίζαμε ότι τις έχουμε ακούσει κάπου ή μάλλον τις έχουμε δει σε κάποια ταινία αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινές!
Σίγουρα η πρώτη αντίδραση μας είναι ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται! Και όμως γίνονται.
“Τον αγαπούσα τον μπαμπά μου και ας ήταν ότι ήταν. Δεν είναι λογικό. Σχέση κόρης- πατέρα.
Μερικές φορές ειδικά όταν ήμουν μικρή, δεν άφηνα να καταλάβω ότι υπάρχει πρόβλημα. Ήταν ο μπαμπάς μου και για μένα ήταν ο ήρωας μου.
Όμως τα χρόνια πέρασαν και άρχισα να καταλαβαίνω…. Ο πατέρας μου απομακρυνόταν και από μένα αλλά και από την μητέρα μου.
Τίποτα δεν ήταν το ίδιο και όλα άλλαζαν..προς το χειρότερο.
Τα βράδια κλεινόταν στον εαυτό του και έπινε. Άλλα βράδια απλά δεν επέστρεφε!
“Βγήκαμε με τα παιδιά από τη δουλειά για ένα ποτό” έλεγε.
Δεν ήθελα να ξέρω τι κάνει αν και ήθελα να πιστεύω ότι μένει μόνο στο ποτό. Και τα χρόνια πάλι πέρασαν και η κατάσταση όλο και χειροτερεύει.
Τσακωμοί στο σπίτι, το μόνιμο πρόβλημα τα λεφτά. Η μητέρα μου δούλευε αλλά δεν βγαίνει ένα σπίτι μόνο με τα λεφτά ενός. Τι τα έκανε τα λεφτά;
Και τα όρια ξεπερνιούνται και η υπομονή χτυπάει κόκκινο! Η πόρτα κλείνει και χάνεται….
Μετά από μια εβδομάδα το τηλέφωνο του σπιτιού χτυπάει, το σηκώνω εγώ. Μια φωνή γνώριμη από μέσα μου λέει:
Γεια σου κορίτσι μου, είναι η ερωμένη του πατέρα σου, δώσε την μητέρα σου να της μιλήσω!”
Ο χρόνος παγώνει. Η μητέρα μου κλείνει το τηλέφωνο και κλαίει.Μετά από λίγο (ή πολύ δεν θυμάμαι) χτυπάει το κουδούνι. Η γυναίκα αυτή ήταν τώρα μπροστά μου.
Την ήξερα..Ήξερα τον άντρα της..Ο γιος ήταν ο πρώτος μου έρωτας. Ήταν η ερωμένη του πατέρα μου που για 10 χρόνια είχαν σχέση. Κάθησε και μας τα είπε όλα. Η άλλοτε οικογενειακή μας φίλη μας έφερε αντιμέτωπες με μια μεγάλη αλήθεια.
Ο μπαμπάς μου ο αγαπημένος επί 10 χρόνια μας πρόδιδε! Ήταν μέθυσος, χρωστούσε σε όλους και κυρίως σε αυτή! Ένα μεγάλο ποσό. Όταν έφυγε από το σπίτι, πήγε και ζήτησε άσυλο σε εκείνη. Αλλά εκείνη αρνήθηκε.
Ο χρόνος κυλά αργά και εγώ πνίγομαι. Στο πρόσωπο της γυναίκας αυτή βλέπω το μίσος.
Μας ζήτησε να τον μαζέψουμε γιατί φοβάται μην μάθει τίποτα ο άντρας της και χαλάσει το σπίτι της! “Ας πρόσεχες” της λέει η μητέρα μου. “Είναι τοξικός άνθρωπος, μόνο εγώ μπορώ να τον κουμαντάρω. Τώρα η ευθύνη είναι δική σου…”
Πέρασαν 10 χρόνια από τότε και ακόμα υπάρχουν στιγμές που πνίγομαι!
Πως μου το έκανε αυτό ο πατέρας μου;
Πως θα μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου;
Πως θα μπορέσω να εμπιστευτώ άντρα;”
Πηγές: athensmagazine.gr