Η Aννα, ήταν μια κοπέλα με μακριά ξανθά μαλλιά, πλούσιο στήθoς και σαρκώδη χείλη, τέλεια για … και το ύψος της είναι 1. 70, το ίδιο ύψος με μενα.
Τον τελευταίο καιρό δεν τα πήγαινε καλά με τον Μάνο, το ξάδερφο μου, μάλιστα μια μέρα, όταν γύρισα από κάτι φιλαράκια μου, είδα να παραπονιέται στην μάνα μου ότι την έδειpε, <<ε, τον μαλ, έχει τέτοιο και το δέpvει>> σκέφτηκα από μέσα μου και αμέσως πήγα και την αγκάλιασα. Ήμασταν πολύ δεμένοι. Έτσι με τα πολλά χώpισαν, και έμενε στο σπίτι μου για ένα διάστημα, μέχρι να βρει ένα φθηνό και βολικό σπίτι…
Όλη την ώρα που η οικογένεια μου ήταν στο σπίτι, φερόταν πάρα πολύ καλά, όταν όμως οι γονείς μου έλειπαν στις δουλειές τους, ντυνόταν ελαφρά και φερόταν πολύ με αποτέλεσμα να με συνέχεια…
Τα βράδια, για πάρτη της πολλές φορές και ήθελα να την δω …. Μια μέρα που γύρισα από το ΤΕΙ μου, έκανε μπάνιο και δεν με είχε καταλάβει πως είχα γυρίσει σπίτι. . . Το ονειρο μου έγινε πραγματικότητα, όταν τελείωσε το μπαvακι της, βγήκε να πάει να πάρει το μπουρνούζι. Με είδε και τρόμαξε, <<συγγνώμη>> μου είπε και έτρεξε γρήγορα στο μπάνιο.
Πήγα και χτύπησα την πόρτα για να της δώσω το μπουρνούζι, το πήρε γρήγορα και έκλεισε την πόρτα. βγήκε έξω, με το μπουρνούζι, <<συγνώμη, δεν ήξερα πως ήρθες από το ΤΕΙ>> μου είπε με την γλυκιά της φωνή. . . <<ξέρεις, εφυγα λιγάκι πιο γρήγορα , βαριόμουν. . . Δεν τρέχει τίποτα για το προηγούμενο συμβάν>> . . . . Και οι δυο πήγαμε στα δωμάτια μας, εκείνη ντροπιασμένη και εγώ ..
Έπαιξα αμέσως, θυμίζοντας στο μυαλό μου, δυστυχώς δεν την είδα πολύ καλά, γιατί έκρυψε το σώμα της και έφυγε γρήγορα. . . . Οι μέρες πέρασαν γρήγορα, αλλά για αυτήν δεν πέθανε, ώσπου μια στιγμή μας λέει πως βρήκε σπίτι κοντά στο κέντρο και ότι θα φύγει την επόμενη μέρα. . . <<κρίμα, θα φύγει χωρίς να γευτώ>> σκέφτηκα. Την τελευταία μέρα κατά της 2 η ώρα σηκώθηκα για να πιω νερό, στο σπίτι δεν ήταν κανείς(οι δικοί μου ήταν στη θεια που ήταν άρρωστη, και θα κοιμόντουσαν εκεί) πάρα μόνο η Αννα. . . .
Ήπια το νερό και πήγα να γυρίσω στο κρεβάτι μου όταν άκουσα ένα θόρυβο από το δωμάτιο της μάνας και του πατέρα μου, γεμάτος απορία πήγα να δω τι γίνεται. . . . Έπεσα από τα σύννεφα. . . . Η Αννα έψαχνε να βρει τα λεφτά που κρύβει η μάνα μου (σε περίπτωση ανάγκης) μέσα στα βιβλία.
<< τι κανείς εδώ? >> της φώναξα γεμάτος θυμό.
<< δεν κοιμάσαι τέτοια ώρα, μικρέ? >>
<<θα τηλεφωνήσω τώρα στην αστυνομία και στη μάνα μου, θα φας , θα δεις>> της απάντησα θυμωμένα. .
<<όχι, σε παρακαλώ, όχι μην το κανείς, σε ικετεύω>> και έπεσε στα γόνατα . . . Την σήκωσα και της είπα <<θα κάτσεις, αλλιώς θα κλειστείς μέσα στην κλούβα>> , με κοίταξε, απομακρύνθηκε και μου γέλασε.
<< μικρέ, δεν έχεις κλείσει τα 19 καλά καλά, και θες να ; Οκ θα κάτσω. >>
Βγάζει την μπλούζα και έρχεται και με φιλά . . . Βγάζω βιαστικά, το παντελόνι της και ακουμπάω αυτό το πολυπόθητο, που θα μπορούσα νa. Με σπρώχνει με δύναμη, βγάζει μόνη της, με ένα θειικό μπλε. έρχεται κοντά μου, με γυρίζει προς το κρεβάτι και με ξαπλώνει κάτω, μου κατεβάζει και με ρωτάει.
<<έχει ποτέ ο ? >>
<<όχι. . . . >> απαντάω με τρεμάμενη φωνή.
<< ωραίο έχεις μικρέ>> μου λέει και το βάζει μέσα, πήγαινε και στριφογυρνούσε στο στόμα της. Έτρεμα και , σταματάει και μου λέει.
<< θα βασανιστείς, πας να με ένα και θες και να με ; . >>
Γυρνάω και της δίνω ένα με όλη μου την δύναμη, κατάλαβα πως εκεί . . Σηκώνεται στα πόδια της και !!!Σκίζει!!! , δείχνοντας μου ένα θειικό, σε ένα σχήμα περίεργο, πρώτη φορά το έβλεπα, και κάθεται όλη την ώρα. Με δύναμη κατεβαίνει και κουνιέται πάνω-κάτω, άρχισε να φωνάζει με δύναμη.
Μετά από κανένα 5λεπτο, άρχισε κάτι, και ένιωσα τον να λερώνεται. . . Την ξαπλώνω κάτω και στην μάπα, με σταματάει και μου λέει.
<<μωρό μου, θα αλλιώς>> , μου βάζει ανάμεσα και άρχισα να. .
Πέφτω κάτω και αρχίζει να μου δίνει με να στάζει στο πρόσωπο μου. . .
<< ωραία μωρό μου, καλά. . . . . >> σκουπίζεται και πάει στο μπάνιο να πλυθεί. . . . Κατάκοπος την φωνάζω και της δίνω 200 ε (από τα λεφτά της μάνας μου).
<< παρτα, Αννα, καντα ό,τι θες, πάντα ήθελα και τώρα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτό. . >> μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και πάει να ντυθεί. . . . . . Το άλλο πρωί ξύπνησα κατά τις 12 και είχε φύγει από το σπίτι, μου άφησε όμως ένα σημείωμα στο δωμάτιο μου με το τηλέφωνο της. . . Δεν την πήρα ποτέ, δεν ήθελα να προχωρήσει τίποτα γιατί είχα καταλάβει πως κάποιος το είχε σφυρίξει στους δικούς μου. . . . .
Αννα όπου και να είσαι, να σαι καλά και δεν θα ξεχάσω ποτέ μαζί σου. . .