Ήταν μια μέρα σαν σήμερα, όταν ο συντετριμμένος και ίσα ίσα που τρέκλιζε Αριστοτέλης Ωνάσης, έδωσε την εντολή:
«Μην συνεχίζετε άλλο. Σταματήστε τα όλα!»… Από εκείνη τη στιγμή, ο γιος του Αλέξανδρος σταμάτησε να αναπνέει. Ο μεγιστάνας που (νόμιζε ότι) μπορούσε να αγοράσει ολόκληρο τον κόσμο, χρειάστηκε μοναχά δυο μέτρα σκαμμένης γης για να ανοίξει στο παιδί του την πόρτα του επέκεινα.
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης ήταν δεν ήταν 25 χρονών κι ο πατέρας του Αριστοτέλης στα 67. Σε δυο χρόνια θα αντάμωναν οι δυο τους ξανά, σε άλλο κόσμο.
Η κατάρα των Ωνάση είχε χτυπήσει την βαριά πόρτα του διασημότερου Κροίσου του 20ου αιώνα!
Ο Αλέξανδρος 25, ο Αρίστος 69 και λίγα χρόνια μετά η Χριστίνα στα 38 της… Ο θάνατος ήταν συνοδοιπόρος της οικογένειας Ωνάση.
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης είχε γεννηθεί στη Νέα Υόρκη στις 20 Απριλίου 1948 από τον γάμο του Αριστοτέλη με την Τίνα Λιβανού. Οι σχέσεις του Αλέξανδρου με τον πατέρα του δεν ήταν θερμές και πάγωσαν περισσότερο όταν ο Ωνάσης παντρεύτηκε την Τζάκι Κένεντι.
Το πάθος του Αλέξανδρου ήταν η ταχύτητα: τα αεροπλάνα, τα ακριβά σπορ αυτοκίνητα. Μάλιστα από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70 η διοίκηση της Ολυμπιακής Αεροπορίας είχε περάσει στον Αλέξανδρο Ωνάση.
Ήταν 22 Ιανουαρίου του 1973, όταν ο Αλέξανδρος βρέθηκε στο πιλοτήριο ενός «Πιάτζιο 136». Πλάι του βρίσκονταν δυο έμπειροι αμερικανοί πιλότοι. Θα ήταν μια απλή δοκιμή για το αεροπλάνο, αφού ο Αλέξανδρος βιαζόταν να πετάξει με το Λίαρ Τζετ του για το Ρίο της Βραζιλίας. Λίγα μόλις δευτερόλεπτα μετά την απογείωση του, το αμφίβιο μικρό αεροσκάφος κατέπεσε και συνετρίβη από ύψος 15 μέτρων και με ταχύτητα 160χλμ την ώρα, στον διάδρομο του Ελληνικού!
«Κάθε προσπάθεια είναι μάταιη»
Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε σοβαρά, ενώ οι δύο συνεπιβάτες του ελαφρύτερα. Ο 25χονος Αλέξανδρος διακομίστηκε στο ΚΑΤ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 το απόγευμα της 23ης Ιανουαρίου, λόγω βαρειών κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων. Η κορυφαία ομάδα νευροχρειρουργών που έφερε ο Αριστοτέλης από τη Νέα Υόρκη και ο βρετανός νευροχειρουργός Ρίτσαρντσον απλά τον ενημέρωσαν ότι: «Κάθε προσπάθεια είναι μάταιη, άσκοπη και βασανιστική».
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, μετά τα πρώτα στοιχεία για το δυστύχημα, υποστήριξε ότι δεν ήταν τυχαίο συμβάν και ότι ο Αλέξανδρος είχε πέσει θύμα εγκληματικής ενέργειας· επιβεβαιώθηκε, όταν και τα τρία πορίσματα που εκδόθηκαν αργότερα, διαπίστωναν ότι, το δυστύχημα προκλήθηκε από ανάποδη τοποθέτηση των πηδαλίων κλίσεως, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να μην υπακούει στις εντολές του πιλότου.
Ο Ωνάσης επικήρυξε τους «δολοφόνους του γιου του» με 1.000.000 δολάρια. Η επικήρυξη ισχύει μέχρι σήμερα!
Για το δυστύχημα κατηγορήθηκαν επτά μηχανικοί της Ολυμπιακής, που αθωώθηκαν στις 7 Νοεμβρίου 1977, με απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.
Ως «δολοφόνοι» του Αλέξανδρου Ωνάση έχουν ακουστεί πως ήταν η CIA, ο Σταύρος Νιάρχος, η χουντική κυβέρνηση της Αθήνας.
Ταριχευμένος επί 20 ημέρες
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης δεν μπόρεσε να δεχτεί την απώλεια του παιδιού του. Ταρίχευσε το σώμα του Αλέξανδρου και τον διατηρούσε επί σχεδόν τρεις εβδομάδες στο Σκορπιό. Κάθε βράδυ έμπαινε στο μικρό εκκλησάκι του νησιού και μιλούσε με τον νεκρό. Του αποκάλυπτε τα σχέδιά του, έκλαιγε γοερά και τέλος έφευγε για να γίνει το ίδιο την επομένη ημέρα. Μετά την παρέμβαση του φίλου του, Μητροπολίτη Λευκάδας, ο Ωνάσης αποφάσισε να θάψει το παιδί του.
Ο παπάς, για να πειστεί ότι ο νεκρός του Αλέξανδρου ήταν στο φέρετρο, ζήτησε να το ανοίξουν, αλλιώς δεν θα έψελνε τη εξόδιο ακολουθία. Ο Αλέξανδρος ήταν εκεί ταριχευμένος, χαμογελαστός, όπως λένε παριστάμενοι, «σαν να ήθελε να μιλήσει».
Δεν ήταν εκεί όμως ο πατέρας του, ο Αριστοτέλης, που δεν άντεξε να παρακολουθήσει τη σκηνή του ενταφιασμού έφυγε στη Νέα Υόρκη μια μέρα πριν και ξαναγύρισε πάλι την επομένη της τελετής για να αρχίσει την συνομιλία με τον γιό του, πάνω από το μάρμαρο πιά.