“Είναι τρομερό που κάποιος σε βλέπει στην τηλεόραση και σε βρίζει τόσο χυδαία” δηλώνει, μεταξύ άλλων, η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή.
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Πάνο Τσουκάρα με αφορμή τη συμμετοχή στο J2US.
Η νεαρή ηθοποιός που γνωρίσαμε μέσα από το Big Brother μίλησε, μέσα σε όλα, για την αποδοχή του εαυτού της αλλά και τα αρνητικά σχόλια που έχει δεχθεί κατά καιρούς.
Εννοείται. Υπάρχουν μέρες που θα πω «σήμερα νιώθω χοντρή» με την έννοια ότι με νιώθω βαριά. Δεν είναι κακό, όμως, υπάρχουν και μέρες που αισθάνομαι αδύνατη, και ας είμαι στα συγκεκριμένα κιλά. Γενικά είμαι άνθρωπος που έχει και τις μαύρες του, αλλά ποτέ δεν έχουν να κάνουν με τα κιλά μου, με στενοχωρούν πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα.
Όπως, ας πούμε, κάποια υποτιμητικά σχόλια που έχεις δεχθεί για την εικόνα σου;
Νιώθω αδικημένη για τα απαξιωτικά σχόλια που έχω δεχθεί κατά καιρούς. Είναι τρομερό που κάποιος σε βλέπει στην τηλεόραση και σε βρίζει τόσο χυδαία. Το θεωρώ εξίσου παράλογο με το να βρίζεις έναν «κακό» χαρακτήρα μιας σειράς.
Θυμάμαι πως όταν ήμουν στο Big Brother έγραφαν, «γιατί βγάζεις το μαγιό σου στην πισίνα».
Υποτίθεται πως έπρεπε να προβάλουμε στον αέρα αυτό που ήμασταν στην πραγματικότητα. Έτσι είμαι εγώ, κάνω συστηματικά γυμνισμό. Και τελικά παρουσιάστηκα σαν μια χοντρή που κυκλοφορούσε με το βρακί στο χέρι και ήθελε μόνο να τρώει. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Δέχομαι τη γνώμη κάποιου, αρκεί να έχω ζητήσει την άποψη του.
Τι εννοείς;
Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν για το τι πιστεύει και τι όχι. Δεν προσπαθώ να προμοτάρω την παχυσαρκία, όπως με έχουν κατηγορήσει. Δεν θέλω όμως να μιλάω με ανθρώπους που μου κάνουν body shaming για το βάρος μου. Είμαι υπέρμαχος του body positivity.
Ένας άνθρωπος μπορεί να έχει λεύκη, για παράδειγμα, αλλά δεν είναι φυσιολογικό να αισθάνεται άσχημα επειδή δεν έχει το δέρμα που έχω εγώ. Για αυτά τα ζητήματα παλεύω. Δεν έχω πει πως αυτό που είμαι εγώ είναι το σωστό. Είμαστε ομάδες ανθρώπων που αποτελούμε την κοινωνία μας και πρέπει να αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον.