Μια 33χρονη μητέρα που έδινε μάχη με τον καρκίνο έκανε τα πάντα για να γεννήσει πρόωρα την κόρη της και να την προλάβει ζωντανή. Παρότι βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, επέμεινε να δώσει αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους.
Έδωσε μάχη για να γεννήσει και να γνωρίσει την κόρη της
Η Tracey Keers, 33 ετών, βρισκόταν σε τελικό στάδιο καρκίνου όταν οι γιατροί τη συμβούλεψαν να γεννήσει πρόωρα την κόρη της, Kyla, μόλις στις 28 εβδομάδες κύησης. Μαζί με τον σύζυγό της, τον 35χρονο Steven, είχαν ήδη έναν γιο, τον 7χρονο Kieran.
Το ζευγάρι, που ήταν μαζί πάνω από δέκα χρόνια και γνωρίστηκαν όταν φοιτούσαν στη σχολή Brierton στο Hartlepool, παντρεύτηκαν στα τέλη Μαρτίου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο James Cook στο Middlesbrough.
Η Tracey άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά του συζύγου της. Όπως ανέφερε ο Steven, η γυναίκα του εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο του Durham και είχε διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού για πρώτη φορά το 2016.
Είχε ήδη παλέψει με τον καρκίνο στο παρελθόν
Η Tracey είχε υποβληθεί σε μαστεκτομή και στη συνέχεια έκανε χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες. Τον Ιούλιο, ο καρκίνος είχε τεθεί σε ύφεση.
“Θέλαμε άλλο ένα παιδί, έτσι κάναμε εξωσωματική και καταφέραμε να καταψύξουμε 13 ωάρια,” θυμάται ο Steven.
Ο καρκίνος επέστρεψε όταν ήταν ήδη έγκυος
“Τον Σεπτέμβριο έμεινε έγκυος φυσιολογικά και ενθουσιαστήκαμε γιατί δεν πιστεύαμε πως ήταν εφικτό.”
Η χαρά όμως δεν κράτησε πολύ. Η Tracey άρχισε να αισθάνεται αδιαθεσία και να έχει έντονους πονοκεφάλους. Στην 24η εβδομάδα της κύησης, οι γιατροί της ανακοίνωσαν πως ο καρκίνος είχε επιστρέψει σε τελικό στάδιο.
“Της έδωσαν τρεις έως έξι μήνες ζωής, αλλά η Tracey ήταν η Tracey, δεν το έβαζε ποτέ κάτω,” είπε ο Steven.
Τέσσερις εβδομάδες μετά, άρχισε να έχει σπασμούς και οι γιατροί αναγκάστηκαν να κάνουν καισαρική στις 19 Μαρτίου για να γεννηθεί η Kyla.
“Μας είπαν ότι ίσως να μην ξυπνήσει από το χειρουργείο, αλλά τα κατάφερε.”
“Η Tracey φοβόταν ότι δεν θα προλάβαινε να δει την κόρη της, αλλά την είδε.”
Ο γάμος έγινε μέσα στο νοσοκομείο
Μία εβδομάδα μετά τη γέννηση, στις 30 Μαρτίου, το ζευγάρι παντρεύτηκε στον χώρο του νοσοκομείου.
Ο Steven περιγράφει: “Ήθελα να είναι ένας ξεχωριστός γάμος. Επικοινώνησα με φίλους, στόλισαν το δωμάτιο υπέροχα και ένα κατάστημα νυφικών μας χάρισε το νυφικό. Νομίζω ότι η Tracey έμεινε άφωνη όταν το είδε.”
Παρότι προσπάθησαν να ζήσουν αυτές τις στιγμές, η υγεία της Tracey χειροτέρευε. Στις 8 Απριλίου, η αναπνοή της άλλαξε και λίγο αργότερα άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά του Steven.
“Την κράτησα στην αγκαλιά μου, με το κεφάλι της πάνω στο στήθος μου, και έτσι πέθανε.”
“Το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει ποτέ ήταν να πω στον Kieran ότι η μητέρα του πέθανε. Ήταν καταστροφικό.”
Ο Steven μίλησε και για την καθημερινότητά τους: “Ήταν η καλύτερή μου φίλη. Δεν μας ενδιέφερε η διασκέδαση, ήμασταν ευτυχισμένοι στο σπίτι μας. Είμαστε άνθρωποι της οικογένειας.”
Ευγνωμοσύνη στο ιατρικό προσωπικό και στη μονάδα πρόωρων
Ο Steven ευχαρίστησε δημόσια το προσωπικό του νοσοκομείου James Cook για τη φροντίδα που έδωσαν στη σύζυγό του και συνεχίζουν να δίνουν στην Kyla, η οποία θα μείνει στην πρόωρη μονάδα νοσηλείας για περίπου δύο μήνες ακόμα.
Ήθελε να βοηθήσει και άλλες γυναίκες με καρκίνο
Όταν διαγνώστηκε για πρώτη φορά με καρκίνο, η Tracey δημιούργησε ένα blog, μέσα από το οποίο μοιραζόταν την εμπειρία της με σκοπό να ευαισθητοποιήσει και να ενθαρρύνει άλλες γυναίκες.
“Έβαζε πάντα τους άλλους πάνω από τον εαυτό της,” είπε ο Steven. “Ήθελε να βοηθάει και να προτρέπει τις γυναίκες να πάνε στον γιατρό με την παραμικρή αλλαγή στο σώμα τους.”
“Έκανε πολλούς φίλους μέσω της θεραπείας και αφιέρωνε χρόνο για να τους στηρίξει.”
“Το κινητό μου δεν σταματά να χτυπά, με κόσμο που μου λέει πόσο πολύ την αγαπούσαν. Δεν είχε καταλάβει πόσο αγαπητή ήταν.”
Πριν φύγει από τη ζωή, δημιούργησε σελίδα για να συγκεντρωθούν χρήματα ώστε να καλυφθούν τα έξοδα της κηδείας της και να μην επιβαρυνθεί η οικογένειά της.
Ζήτησε μια κηδεία με χρώμα, όχι με μαύρα
Ο Steven κάλεσε τους παρευρισκόμενους στην κηδεία να φορέσουν τα αγαπημένα χρώματα της Tracey — ροζ και μοβ — αντί για μαύρα.
Ο αγαπημένος της σκύλος, ο Harley, θα παρευρεθεί με ροζ κολάρο.
“Δεν ήθελε μια παραδοσιακή μαύρη κηδεία. Ήταν πάντα ένα χαρούμενο άτομο.”
Αντί για στεφάνια και λουλούδια, οι παρευρισκόμενοι καλούνται να κάνουν δωρεές στη μονάδα πρόωρων του νοσοκομείου.