Είμαι 18 ετών και φοιτήτρια Ιατρικής σε Αγγλικό Πανεπιστήμιο εκεί γνώρισα έναν ακόμη Έλληνα τον Βασίλη και από την αρχή αναπτύξαμε μια σπουδαία χημεία και όλοι μας νομίζουν ζευγάρι ενώ δεν είμαστε. Με τον Βασίλη πριν δυο μήνες αποφασίσαμε να είμαστε μαζί αλλά καταλάβαμε ότι δεν είχε έρθει ακόμα η στιγμή.
O καθένας μας ζητούσε διαφορετικά πράγματα εκείνη την στιγμή, ο καιρός περνούσε και από τις αρχές Νοέμβρη ο Βασίλης έμαθε ότι έκανα σεξ με τον γείτονα μου αλλά και ότι βγήκα ραντεβού με έναν τριτοετή φοιτητή Ιατρικής.
Από τότε με απέφευγε με κάθε τρόπο π.χ. λέγαμε όλοι οι Έλληνες που είμαστε εκεί 3 αγόρια και 3 κορίτσια να μαζευτούμε σε ένα σπίτι αλλά ο Βασίλης προτιμούσε να βγει με τους ξένους συμφοιτητές μας γιατί έτσι θα είχε πιθανότητες να κάνει σεξ με καμιά ξένη…
Αλλά μια βδομάδα πριν γυρίσουμε μαζί Ελλάδα άρχισε να μου μιλάει πάλι και να με πειράζει και στο ταξίδι της επιστροφής που ήμασταν οι δυο μας ήμασταν από ένα σημείο και μετά αγκαλιά.
Για περίπου 13 ώρες κρατούσαμε ο ένας το χέρι του άλλου και κάθε φορά που με έχει αγκαλιά οι χτύποι της καρδιάς του πήγαιναν πιο γρήγορα.
Μετά από εκείνο το ταξίδι μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε πως του λείπω πολύ και ότι ανυπομονεί να γυρίσουμε και πάλι μαζί γεγονός που θα συμβεί.
[ad id=”215657″]
Το ερώτημα μου είναι τι στάση να κρατήσω απέναντι του και αν έρθουμε πολύ κοντά όχι μόνο σωματικά αλλά κυρίως συναισθηματικά να τον φιλήσω;
Γιατί εγώ αυτό που θέλω από τον Βασίλη είναι να είμαστε μαζί, όχι να έχουμε μια πιεστική σχέση αλλά μια φοιτητική σχέση όπου θα είμαστε μαζί, όχι δηλαδή να βγαίνουμε ραντεβού και τέτοια.