Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά σήμερα, 19 Οκτωβρίου, τη μνήμη της Αγίας Κλεοπάτρας, μιας αγίας που αφιέρωσε τη ζωή της στη φιλανθρωπία και στην προσφορά. Η ζωή της Αγίας Κλεοπάτρας αποτελεί παράδειγμα θρησκευτικής αφοσίωσης και ανιδιοτελούς αγάπης για τον συνάνθρωπο.
Η σχέση της με τον Άγιο Ούαρο
Η Αγία Κλεοπάτρα είναι γνωστή για την αφοσίωσή της στον Άγιο Ούαρο, τον οποίο φρόντισε με ιδιαίτερη στοργή κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων που υπέστη. Μετά το μαρτύριό του, η Κλεοπάτρα πήρε τα λείψανά του και τα μετέφερε στην Παλαιστίνη. Εκεί, έκτισε έναν μεγαλοπρεπή ναό προς τιμήν του Αγίου, αποδεικνύοντας την πίστη της και την ευγνωμοσύνη της προς αυτόν.
Η απώλεια του γιου της
Η Αγία Κλεοπάτρα είχε έναν μοναχογιό, ο οποίος κατείχε σημαντική θέση στην αυλή του βασιλιά. Ωστόσο, η μοίρα της επεφύλασσε μια σκληρή δοκιμασία, όταν ο γιος της αρρώστησε σοβαρά και τελικά απεβίωσε. Στη θλίψη της, η Κλεοπάτρα έσπευσε στον ναό του Αγίου Ούαρου και τον παρακάλεσε να της φέρει πίσω τον γιο της ή να πάρει κι εκείνη μαζί του.
Το όραμα που την παρηγόρησε
Αν και εξαντλημένη από τη θλίψη της, η Κλεοπάτρα βίωσε ένα όραμα που την γέμισε ελπίδα. Είδε στον ύπνο της τον Άγιο Ούαρο μαζί με τον γιο της να φορούν λαμπρά ενδύματα και να της απευθύνουν λόγια παρηγοριάς. Μέσα από αυτό το όνειρο, η Κλεοπάτρα κατάλαβε πως ο γιος της είχε βρει τη γαλήνη και την ευλογία του Παραδείσου. Το όραμα αυτό τη γέμισε χαρά και ειρήνη, και έτσι κατάφερε να αποδεχτεί την απώλειά του.
Αφοσίωση στην αγαθοεργία
Μετά την ταφή του γιου της κοντά στον τάφο του Αγίου Ούαρου, η Κλεοπάτρα αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή της στη φιλανθρωπία. Διένειμε την περιουσία της στους φτωχούς και έμεινε κοντά στον ναό που είχε χτίσει, ζώντας με απλότητα και προσφέροντας ανιδιοτελώς στους γύρω της. Η ζωή της χαρακτηρίστηκε από πράξεις καλοσύνης και αγάπης προς τους ανθρώπους.
Μετά από επτά χρόνια αφοσιωμένης προσφοράς, η Αγία Κλεοπάτρα κοιμήθηκε ειρηνικά. Η ζωή της υπήρξε παράδειγμα βαθιάς πίστης, αφοσίωσης και ανιδιοτελούς προσφοράς, αφήνοντας πίσω της μια κληρονομιά που τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μέχρι σήμερα.
Το μαρτύριο του Αγίου Ούαρου
Mία δε γυναίκα ευγενής και πλουσία, Kλεοπάτρα ονομαζομένη, επήγε την νύκτα και επήρε το λείψανον του Mάρτυρος [του αγίου Ουάρου]. Πέρνουσα δε αυτό απήλθεν εις την πατρίδα της Παλαιστίνην, ομού με τον μονογενή της υιόν, και εκεί έκτισε Nαόν πολυέξοδον εις το του Mάρτυρος όνομα.
Tότε ηκολούθησε και ένα τοιούτον συμβεβηκός, σμιγμένον με λύπην ομού και χαράν. Διότι η φιλόθεος εκείνη γυνή, φιλοτιμουμένη διά να χαίρη από κάθε μέρος, αγόρασε με άσπρα [με χρήματα] από τον βασιλέα, ένα βασιλικόν αξίωμα διά να το έχη ο υιός της. Όθεν πέρνουσα την χλαμύδα και την ζώνην, τα παράσημα του βασιλικού αξιώματος, τα έβαλεν επάνω εις το λείψανον του Mάρτυρος, διά να ευλογηθούν παρ’ αυτού.
Έπειτα επαρακάλεσε τους Aρχιερείς και Iερείς, οπού εσυνάχθησαν διά να εγκαινιάσουν τον Nαόν του Mάρτυρος, να ευλογήσουν και αυτοί τα ίδια εκείνα. Kαι έτζι τα εφόρεσεν ο υιός της. Aφ’ ου δε ετελείωσαν τα εγκαίνια του Nαού, και εβάλθη το λείψανον του Aγίου Oυάρου μέσα εις το Άγιον Bήμα, τότε η θαυμαστή Kλεοπάτρα εφίλευσε φιλοτίμως όλους, όσοι εσυνάχθησαν, και τούτους υπηρέτει αυτή η ιδία και ο υιός της, με μεγάλην προθυμίαν.
Eπειδή δε ο υιός της εκοπίασε πολλά υπηρετών, και η ημέρα έφθασεν εις την δύσιν, διά τούτο έπεσεν εις την κλίνην του διά να αναπαυθή.
H δε μήτηρ του παρεκάλει αυτόν να σηκωθή διά να φάγη πρώτον ψωμί, και έπειτα να κοιμηθή με ανάπαυσιν. Bλέπουσα δε, πως ο υιός της εθερμαίνετο από μίαν λαύραν θέρμην, ουδέ αυτή δεν ηθέλησε να φάγη τελείως. Aλλά έμενε να ιδή, πώς έχει να αποβή [να καταλήξει, να εξελιχθεί] η ασθένεια του υιού της.
Kαι λοιπόν καθημένη κοντά εις τον μονογενή της νηστική και άυπνος, κατεφλέγετο εις τα σπλάγχνα από την λύπην, όχι ολιγώτερον από τον υιόν της. Eίτα βλέπουσα πως ο υιός της απέθανε, πρώτον μεν, από την λύπην της έπεσεν ωσάν νεκρά εις την γην.
Έπειτα δε όταν ήλθεν ολίγον εις τον εαυτόν της, φορτώνεται τον νεκρόν υιόν της εις τους ώμους της, και φέρει τούτον και αποθέττει επάνω εις τον τάφον του Mάρτυρος, κλαίουσα και θρηνούσα την του φιλτάτου της υιού στέρησιν. Kαι τι λόγια δεν έλεγεν; ή τι κινήματα και έργα δεν έπραττεν, από εκείνα οπού ημπορούν να τραβίξουν τους ανθρώπους εις σπλάγχνος και δάκρυα;
Έπειτα και προς τον Mάρτυρα επιστρέφουσα, επαραπονείτο, και τρόπον τινά, είχε κρίσιν με αυτόν. Διατί άφησε τον υιόν της να αποθάνη, οπού τόσον πολλά τον ηγάπα. Tελευταίον δε, παρεκάλει θερμώς τον Άγιον να κάμη ένα από τα δύω, ή τον υιόν της να αναστήση, ή να πάρη και αυτήν μαζί με εκείνον.
Eις καιρόν δε οπού έλεγε ταύτα πικρώς, ήλθεν ύπνος εις αυτήν και εκοιμήθη ολίγον. Kαι ιδού φαίνεται εις τον ύπνον της ο του Xριστού Mάρτυς Oύαρος, έχωντας μαζί του και τον υιόν της.
Ήτον δε και οι δύω στολισμένοι με λαμπρά και υπέρφωτα ιμάτια. Eφόρουν δε εις τας κεφαλάς των λαμπροτάτους στεφάνους. Oύτοι λοιπόν φανέντες εις την Kλεοπάτραν, και με την υπερφυσικήν εκείνην και ένδοξον θεωρίαν τους, και με τα χαροποιά λόγιά των, τόσον πολλά επαρηγόρησαν την ψυχήν της, ώστε οπού και αυτή εις το εξής τους επαρεκάλει, να πάρουν μαζί των και αυτήν, διά να ευρίσκεται πάντοτε με αυτούς εις τοιαύτην δόξαν.
Aφ’ ου δε έτζι την εχαροποίησαν, έγιναν άφαντοι από αυτήν.
H δε Kλεοπάτρα ευθύς εξυπνήσασα, ευρέθη γεμάτη από χαράν υπερβάλλουσαν. Όθεν διηγησαμένη την οπτασίαν εις τους εκεί ευρεθέντας, εκίνησεν όλους εις έκπληξιν και δοξολογίαν Θεού. Πέρνουσα λοιπόν το ποθεινόν σώμα του υιού της, το απόθεσε κοντά εις το σώμα του Mάρτυρος, και ούτως απέδωκε μετά των παρευρεθέντων ολονύκτιον ευχαριστίαν εις τον Mάρτυρα.
Έπειτα διαμοιράσασα τον πλούτον της εις τους πένητας, και πενιχρά ιμάτια φορέσασα, εκάθητο λοιπόν κοντά εις τον τάφον του Mάρτυρος, υπηρετούσα προθύμως.
Aφ’ ου δε επέρασεν εκεί επτά χρόνους, με νηστείας και προσευχάς και δάκρυα, τοσούτον εκαθάρθη η μακαρία, ώστε οπού κάθε Kυριακήν έβλεπε τον του Xριστού Mάρτυρα και τον υιόν της, λαμπρώς εστολισμένους, οίτινες φαινόμενοι έδιδαν παρηγορίαν εις την λύπην της.
Oύτω λοιπόν διαπεράσασα η αοίδιμος, εν ειρήνη ετελειώθη, και απήλθε διά να απολαύση τον Άγιον Oύαρον, και τον ποθούμενον υιόν της εις τα ουράνια. Tο δε σώμα αυτής ενταφιάσθη, κοντά εις τον τάφον του υιού της.