Χείρα… βοηθείας προς την Αθήνα τείνουν μεγάλα αμερικανικά μέσα, σε συνέχεια της ηχηρής παρέμβασης Ομπάμα και μάλιστα σε μια δύσκολη συγκυρία για την ελληνική κυβέρνηση, που δέχεται τα πρώτα “βαριά” πυρά από το Βερολίνο.
“Η Ελλάδα βιώνει μια τραγωδία που έχει ρημάξει ζωές” αναφέρεται σε άρθρο στην εφημερίδα New York Times, καταγράφοντας θέσεις για “μια συμφωνία που η Ευρώπη δεν μπορεί να αρνηθεί”.
Στο άρθρο, το οποίο υπογράφει η ακαδημαϊκός και συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Brookings, Terra Lawson-Remer, επισημαίνεται ότι “η Ελλάδα βιώνει τώρα μια τραγωδία που έχει ρημάξει ζωές, με την ανεργία, τη φτώχεια και την πείνα να είναι σε χειρότερο επίπεδο που έχει υπάρξει από τη δεκαετία του 1930”, όπως επίσης ότι “σύμφωνα με τα ισχύοντα μέτρα λιτότητας και τις υποχρεώσεις αποπληρωμής, η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πάρει στα χέρια της την οικονομία της και να σταθεί και πάλι στα πόδια της”. Το άρθρο καταλήγει με την επισήμανση ότι αν ο κ. Ντράγκι και η κ. Λαγκάρντ αναλάβουν ηγετικό ρόλο και συναντήσουν τον κ. Τσίπρα στα μισά του δρόμου, υπάρχει η δυνατότητα να βγουν όλοι κερδισμένοι.
“Για το καλό της Ευρώπης, η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα συμφωνία («new deal»)», αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύεται στην Washington Post και ρίχνει φως στην εκτίναξη του ελληνικού Χρέους, στην εκτόξευση της ανεργίας, στη μείωση του κατώτερου μισθού, στη συρρίκνωση των εισοδημάτων.
«Μην πιστεύετε στις χαζομάρες σχετικά με την κρίση στην Ευρώπη. Με την εκλογή του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ο ελληνικός λαός προσφέρει ελπίδα στην Ευρώπη»,επισημαίνει το άρθρο, συμπληρώνοντας ότι “πρόκειται για την ευκαιρία της Ευρώπης στην καταστροφική λιτότητα η οποία βύθισε τον Νότο στην ύφεση και τον Βορρά στον αποπληθωρισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ένα “new deal” όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη”. Το άρθρο κρούει, επίσης, τον κίνδυνο η εμμονή της Γερμανίας να δώσει περισσότερο έδαφος στα ακροδεξιά και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα στην Ευρώπη.
“Πρόκειται με μια λέξη, «για ηλιθιότητα», σχολιάζει η αρθρογράφος τη στάση των Γερμανών, συμπληρώνοντας ότι “η μετάδοση της κρίσης δεν θα είναι οικονομική, αλλά πολιτική.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δηλώνουν ότι δεν μπορούν πλέον. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos προσφέρουν μια διέξοδο στην Ευρώπη. Εάν αποτύχουν, η μετάδοση θα μπορούσε να λάβει πολύ πιο φρικτές μορφές. Τα ισχυρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ιταλία είναι εχθρικά προς το ευρώ. Στη Γαλλία το ακροδεξιό Front National κέρδισε τις περισσότερες έδρες στις πρόσφατες ευρωεκλογές, υποσχόμενο την επιστροφή στο φράγκο.
Όπως συμπεραίνει ο Ambrose Evans-Pritchard, αρθρογράφος οικονομικών θεμάτων στην Daily Telegraph, το ερώτημα δεν είναι εάν η Ελλάδα οδηγηθεί σε μια βαθύτερη ύφεση εξαιτίας της εφαρμογής μιας συμφωνίας που υπέγραψαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες. Το ερώτημα είναι εάν η Ευρώπη μπορεί να διασωθεί από την οικονομική της ύφεση, που προκάλεσαν τα πέντε χρόνια μιας απολύτως καταστροφικής λιτότητας. Κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί εάν οι Γερμανοί διδάχθηκαν κάτι από την ιστορία τους. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υποχρεώθηκαν να πληρώσουν δυσβάστακτες αποζημιώσεις.
Αποτέλεσμα ήταν ο υπερπληθωρισμός και συνακόλουθα η βαθιά ύφεση και η άνοδος του Αδόλφου Χίτλερ. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σύμμαχοι είχαν αρκετή σύνεση ώστε να κουρέψουν το γερμανικό χρέος – που είχε σωρευθεί από την πιο μισητή όλων των κυβερνήσεων- θέτοντας τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Η Ελλάδα βεβαίως δεν έχει ούτε το βάρος, ούτε ενέχει την απειλή που έθετε η Γερμανία, αλλά η απειλή για την Ευρώπη ξεπερνά τα όρια της κοινότητας”
iefimerida.gr