Τι κρύβει η νέα τακτική του ΣΥΡΙΖΑ – Ο φόβος για την προεδρική εκλογή και το κλείσιμο του ματιού σε μετεκλογικές συνεργασίες – Θέλει να εμφανιστεί ως δύναμη σταθερότητας
Σε power game για γερά νεύρα και με κινήσεις υψηλού ρίσκου, άλλοτε ουσίας και άλλοτε εντυπωσιασμού, εξελίσσεται το πολιτικό μπρα ντε φερ ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα, με φόντο την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να καθορίσει ο ίδιος την πολιτική ατζέντα και να διατηρήσει το δημοσκοπικό και πολιτικό προβάδισμα, που φάνηκε να αποκτά από τη ΔΕΘ και εντεύθεν. Η κίνησή του να επισκεφθεί τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια το μεσημέρι της Δευτέρας και να ουσιαστικά να ζητήσει εκλογές, εντάσσεται ακριβώς σε αυτή την προσπάθεια.
Ο κ. Τσίπρας κατέθεσε μια ολοκληρωμένη και δημοκρατικά άψογη, κατά την άποψη της Κουμουνδούρου, πρόταση για την έξοδο από την πολιτική κρίση και την αντιμετώπιση των προκλήσεων στο μέτωπο της οικονομίας. Μια πρόταση που περιλαμβάνει τα εξής βήματα: Σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για να συμφωνηθεί η διενέργεια εκλογών, η ανάδειξη αμέσως μετά νέου προέδρου Δημοκρατίας από κοινού και στη συνέχεια διαπραγμάτευση με τους δανειστές, προφανώς και πάλι σε κλίμα συνεργασίας και κοινής προσπάθειας. Δηλαδή η λογική είναι η εξής: Βεβαίως να υπάρξει συναίνεση και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόθυμος να συμβάλει στην επίτευξή της, αλλά πρώτα πρέπει να γίνουν εκλογές για να υπάρξει νωπή και πιστή αποτύπωση της λαϊκής βούλησης, καθώς η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει πλέον τη λαϊκή νομιμοποίηση για να δεσμεύσει τη χώρα έναντι των δανειστών, αλλά ούτε και τη ισχύ να διασφαλίσει την πολιτική σταθερότητα ή τη διάθεση για πραγματική συναίνεση. Γι’ αυτό και «διαπραγμάτευση χωρίς λαϊκή εντολή δεν υπάρχει» διαμηνύει η Κουμουνδούρου.
Η κίνηση του κ. Τσίπρα αποσκοπεί κατ’ αρχήν να απορρίψει και να επιστρέψει την πίεση που φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ασκείται στον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να χαμηλώσει την αντιπολιτευτική του κριτική, ή να συναινέσει στην προεδρική εκλογή, ακόμα και να συμμετάσχει σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας.
Παράλληλα στέλνει μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενη πλευρά ότι είναι έτοιμος για συναινετικές λύσεις αμέσως μετά τις εκλογές, στις οποίες θεωρεί ότι θα είναι πρώτο κόμμα: Πρώτον, δεν θα εκλέξει πρόεδρο της αρεσκείας του, αλλά θα συνεννοηθεί με όλους, άρα είναι ανοιχτός σε πρόσωπα ευρύτερα ευρύτερης αποδοχής. Δεύτερον, ότι δεν θα διαπραγματευτεί μόνος για το πρόβλημα του χρέους, ακόμη κι αν έχει την αυτοδυναμία, αλλά θα δημιουργήσει μια «εθνική ομάδα» για να διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση στο πρόβλημα. Άρα είναι διατεθειμένος να συζητήσει διάφορους τρόπους, προφανώς μακριά από τη λογική των μονομερών ενεργειών – αλλά πάντα στη βάση ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο – και ως εκ τούτου είναι ανοιχτός για συνεργασίες με ευρύτερες δυνάμεις. Υπό αυτό το πρίσμα είναι ανοιχτός, ανάλογα με την έκφραση της λαϊκής βούλησης, να συνεργαστεί και με άλλες ευρύτερες δυνάμεις, ακόμη και σε κυβερνητικό επίπεδο
Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει από τώρα περίπου τη μέγιστη διάθεση για συναίνεση, εγγυώμενος με αυτό τον τρόπο ότι η επόμενη ημέρα των εκλογών με αυτόν νικητή θα σηματοδοτήσει την αποκατάσταση της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα και θα διασφαλίσει, σε αντίθεση με την τωρινή κυβέρνηση, την ευρύτερη δυνατή συναίνεση.
Όλη η τακτική αυτή υποκρύπτει και έναν αδιόρατο φόβο, που εκφράζεται στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ: Ότι μπορεί να εκλεγεί, έστω και με «ακραίες» πολιτικές εκπλήξεις πρόεδρος Δημοκρατίας τον ερχόμενο Φεβρουάριο από τη σημερινή Βουλή. Ακόμη δηλαδή κι αν χρειαστεί να «κοπούν στη μέση» κόμματα, όπως η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που επισήμως έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν ψηφίζουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να στείλει και ένα μήνυμα σε όσους βουλευτές και πολιτικές δυνάμεις ταλαντεύονται σε αυτό το «προεδρικό» δίλημμα: ότι δηλαδή, η εκλογή προέδρου από τη σημερινή Βουλή και η παράταση ζωής που θα λάβει η συγκυβέρνηση, όχι μόνο δεν διασφαλίζει μια καλύτερη αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος – την επιτυχία δηλαδή των όποιων συζητήσεων με τους δανειστές – αλλά δεν θα αποκαταστήσει ούτε την πολιτική σταθερότητα, με δεδομένη τη στάση της μείζονος, αλά και σύσσωμης της ελάσσονος αντιπολίτευσης πλέον. Ειδικά μετά την ξεκάθαρη θέση του Πάνου Καμμένου ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει ούτε τον Κώστα Καραμανλή για την προεδρία της Δημοκρατίας, το κυβερνητικό εγχείρημα για την ανεύρεση των «180» γίνεται ακόμη δυσκολότερο.
Με τη σκληρή στάση του στο θέμα του χρέους και των πιθανών νέων συμφωνιών με την τρόικα – «δεν θα γίνει καμία δεκτή» διαμηνύει – διαμορφώνει έτσι κι αλλιώς ένα «γόρδιο δεσμό», που λύνεται μόνο με εκλογές: Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συναινεί σε τίποτα και δεν αποδέχεται πιέσεις από τους δανειστές πριν από εκλογές – σε αντίθεση με ό,τι έκανε ο κ. Σαμαράς που υπέγραψε δέσμευση πριν τις εκλογές του 2012 – τότε είναι εξαιρετικά απίθανο και οι δανειστές να δεσμευτούν σε οποιαδήποτε συμφωνία! Άρα αυτός ο γόρδιος δεσμός μπορεί να λυθεί μόνο με εκλογές, είναι το μήνυμα και η πρόκληση – πρόσκληση που απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας με τις τελευταίες κινήσεις του.
Οι δηλώσεις
Αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον κ. Παπούλια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε πως η προσφυγή στις κάλπες πρέπει «συντεταγμένα και ομαλά», και θα επιτρέψει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης που θα έχει ισχυρή λαϊκή εντολή προκειμένου να διαπραγματευτεί με τους δανειστές με βάση ένα «εθνικό σχέδιο διαπραγμάτευσης».
Συμπλήρωσε πως στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών θα υπάρχει η δυνατότητα να βρεθεί η απαραίτητη συναίνεση για επιλογή υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας που θα εκλεγεί από νέα Βουλή. Παράλληλα, κατηγόρησε τον Αντώνη Σαμαρά πως «αποσταθεροποιεί» της χώρα «επιλέγοντας» να την οδηγεί σε μια παρατεταμένη περίοδο έντασης «παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει της απαραίτητη πλειοψηφία» για την εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «ζητούμε την άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών προκειμένου:
– Να συμφωνήσουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών πριν την προεδρική εκλογή και πριν την υπογραφή νέων δεσμευτικών συμφωνιών με τους εταίρους, προκειμένου με ομαλό και συντεταγμένο τρόπο να δώσουμε τη δυνατότητα κυριαρχικά να αποφασίσει ο λαός μας.
-Προκειμένου να διερευνήσουμε τη δυνατότητα να συμφωνήσουμε στο πρόσωπο του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, που θα μπορούσε να εκλεγεί με ευρύτατη πλειοψηφία στη νέα Βουλή.
Κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζοντας την απόρριψη της πρότασης Τσίπρα από τον πρωθυπουργό, έλεγαν ότι «ο Σαμαράς δεν επιθυμεί την πολιτική συνεννόηση και επιλέγει την τεχνητή πόλωση και την αποσταθεροποίηση».