«35 χρόνια έτρεξα, αγωνίστηκα, από το πρωί έως το βράδυ, μέρα – νύχτα, κοντά στους πολίτες, στις χαρές και στις λύπες τους.
Από κάποιους μάλιστα παρεξηγήθηκα για τις επιλογές μου αυτές.
Αλήθεια, όμως, ολόκληρη Αθήνα δε βρέθηκε ένας πολιτικός να στείλει ένα στεφάνι, να κάνει μια δήλωση για το χαμό του νέου αυτού παλικαριού, του Παντελή Παντελίδη; Ούτε η παρουσία 15-20.000 πολιτών στην κηδεία του τους συγκίνησε;
Κρίμα, κρίμα, κρίμα…»