Ένας γιατρός μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο μετά από κλήση που δέχτηκε για ένα επείγον περιστατικό που απαιτούσε άμεση χειρουργική επέμβαση.
Πολύ γρήγορα άλλαξε ρούχα και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο.
Στον διάδρομο, όπως προχωρούσε, συνάντησε τον πατέρα του αγοριού που τον περίμενε ήδη στο χειρουργείο.
Βλέποντας τον ο πατέρας, του φώναξε: «Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Δεν ξέρεις ότι η ζωή του γιου μου βρίσκεται σε κίνδυνο; Τι γιατρός είναι εσύ. Δεν έχεις καμία αίσθηση ευθύνης;»
Ο γιατρός χαμογέλασε και του απάντησε χαμηλόφωνα: «Λυπάμαι, δεν ήμουν στο νοσοκομείο και ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα μόλις μου το είπαν. Τώρα θα σας παρακαλέσω να ηρεμήσετε, έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω τη δουλειά μου.»
«Να ηρεμήσω; Με κοροϊδεύεις; Τι θα συνέβαινε αν ήταν ο δικός σου γιος αυτή τη στιγμή στο χειρουργείο; Θα ήσουν ήρεμος; Αν έβλεπες το δικό σου παιδί να πεθαίνει τι θα έκανες;» του είπε εκνευρισμένος ο πατέρας.
Ο γιατρός χαμογέλασε πάλι και του απάντησε: «Θα έλεγα αυτό που είπε κάποτε ο Ιώβ: «Από τη σκόνη προερχόμαστε και στη σκόνη θα επιστρέψουμε». Οι γιατροί δεν μπορούν να παρατείνουν τη ζωή. Πήγαινε και προσευχήσου για τον γιο σου. Εγώ θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ για να τον σώσω.»
«Το να δίνεις συμβουλές όταν δεν είσαι ο άμεσα ενδιαφερόμενος είναι πολύ εύκολο» μουρμούρισε ο πατέρας.
Η επέμβαση κράτησε αρκετές ώρες. Αργά το βράδυ ο γιατρός βγήκε χαρούμενος από το χειρουργείο και απευθυνόμενος στον πάτερα, του είπε:
«Όλα πήγαν καλά. Ο γιος σας θα γίνει καλά! Αν έχετε οποιαδήποτε απορία, ρωτήστε τη νοσοκόμα.» Χωρίς να περιμένει την απάντηση του πατέρα έτρεξε γρήγορα να αλλάξει ρούχα.
«Γιατί είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει μερικά λεπτά για να μου εξηγήσει μερικά πράγματα για την κατάσταση του παιδιού;» απευθύνθηκε ο πατέρας στη νοσοκόμα.
Η νοσοκόμα του απάντησε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα της: «Ο γιος του πέθανε προχθές σε τροχαίο ατύχημα. Όταν τον καλέσαμε να έρθει για τον γιο σας, ήταν στην κηδεία του γιου του. Τώρα που έσωσε τη ζωή του παιδιού σας, πηγαίνει και πάλι να αποχαιρετήσει για πάντα το δικό του παιδί».
Είναι εύκολο να κρίνουμε τους άλλους. Το δύσκολο είναι να μην το κάνουμε. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει στη ζωή του και πόσο μεγάλες είναι η δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει.