Ο Μάριος Φρίξου μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook μοιράζεται μαζί με τους διαδικτυακούς του φίλους το δυσάρεστο συμβάν που τον σημάδεψε για το υπόλοιπο της ζωής του. Την ημέρα που πνίγηκε ο πατέρας του μπροστά στα μάτια του.
Ένας άντρας βιοπαλαιστής, Κύπριος, γύρω στα 52, οδοκαθαριστής, που έβαζε την υπογραφή του χρησιμοποιώντας τον τσακισμένο από τη σκληρή δουλειά αντίχειρα του, αλλά με λεβέντικη κορμοστασιά, πήγε με το εντεκάχρονο παιδάκι του στη θάλασσα για κολύμπι ένα μακρινό καλοκαίρι… Το ρεύμα ήταν πολύ επικίνδυνο, φύσαγε πολύ, τα κύματα χτυπούσαν μανιωδώς στα βράχια…. Βούτηξε αφήνοντας τον μικρό γιο του να τον περιμένει έξω στην αμμουδιά… ‘
‘Εννά έρτω πίσω, μεν φοάσαι…”, του φώναξε καθώς απομακρυνόταν στα βαθιά και ανοιχτά της θαλάσσιας εκείνης περιοχής.. Ξάφνου χάθηκε από τα μάτια του μικρού… Λίγο αργότερα είδε τον πατέρα του να παλεύει με τα μανιασμένα κύματα.. Έντρομος ο γιος έβαλε τα κλάματα μόλις είδε το χέρι του βιοπαλαιστή να προσπαθεί να ανασηκώσει το κορμί του από την φουρτούνα και τη μεγάλη τρικυμία… Καλοκαίρι κιόλας… Μετά χάθηκε και το χέρι από την επιφάνεια της θαλασσοταραχής..
Πέρασε ακόμα λίγη ώρα… Ο μικρός υπέστη σοβαρό σοκ. Ένα συγγενικό πρόσωπο τον πήρε πίσω στο χωριό, σ’ ένα σπίτι να ηρεμήσει από τον πανικό. Το παιδάκι του δεν άντεξε και έφυγε τρεχάτο για την πατρική του οικία.. Εκεί… Εκεί στην είσοδο μόλις μπήκε, είδε τη θεία του με τον μεγαλύτερο αδερφό του να ανακοινώνουν στην καμαριέρα μάνα του που μόλις σχόλασε από τη δουλειά της η κακομοίρα, ότι ο άντρας της, ο πατέρας του πέθανε… Τον έψαχναν απεγνωσμένα και τον εντόπισαν ήδη νεκρό. Η μάνα άρχισε ένα κλάμα γοερό… Ατέλειωτο…
Τότε έτρεξε στο δωμάτιο του και κλείστηκε μέσα. Άρχισε να σκίζει ένα-ένα τα ρούχα του, χωρίς να κλάψει… Στην κηδεία μόλις αντίκρισε το πρόσωπο του πατέρα του, τον έπιασε θυμός… Δεν ξαναείδε το χέρι του. Ναι, δεν τον είδα ξανά. Παρά μόνο σ’ ένα όνειρό μου. Ένα χέρι όλο κάρβουνο και στάχτη. Ο μικρός εκείνος, ο 11χρονος ήμουν εγώ. Σήμερα στα 36 μου, δεν φοβάμαι καθόλου τον θάνατο. Είδα τον πατέρα μου να αργοσβήνει, είδα τη μάνα μου να σπαράζει, είδα.. είδα.. είδα.. Αγαπώ πολύ την επανάσταση.
Έχω απίστευτη λατρεία στα ορφανά παιδιά. Ίσως τα πιο αδικημένα από πολλούς. Γιατί σχεδόν ποτέ δεν έγιναν φιλανθρωπικές εκστρατείες στην Κύπρο γι’ αυτά. Θα κάνω αγώνα γι’ αυτά ενόσω ζω και αναπνέω. Σας λέω, αγαπώ την επανάσταση κάθε λογής και με κάθε τίμημα. Δεν θα κρυφτώ ποτέ για κανέναν λόγο και για τίποτα. Είμαι ειλικρινής, ντόμπρος, στ’ αλήθεια δεν κρύβομαι. Είμαι υπέρ του δημόσιου λόγου και της διαφάνειας.
Έχω πολύ δρόμο να διανύσω ακόμα, για πολλά και διάφορα πράγματα, και ας μη φοβάμαι όπως σας είπα, το θάνατο. Ούτε τα σκληρά βλέμματα των ανθρώπων φοβάμαι. Ούτε τα κραξίματα, ούτε τα κουτσομπολιά. Είμαι γερός σήμερα και θα πολεμήσω με τον τρόπο μου και με τη σειρά μου ενάντια σε κάθε είδους αδικία… Ναι πατέρα, δεν φοβάμαι πια. R.I.P. +Μιχάλης Φρίξου, 15/8/1991 Marios Frixou-b Μάριος Φρίξου – Συγγραφέας
lifenewscy.com