Το έγκλημα του Αντρέας Λούμπιτς εμφανίζεται ως προμελετημένο και εμπνευσμένο πιθανώς από κινηματογραφικές ταινίες
Σε μετά θάνατον ψυχανάλυση υποβάλλεται -και μάλιστα δημόσια- το κεντρικό πρόσωπο της αεροπορικής τραγωδίας, ο συγκυβερνήτης της μοιραίας πτήσης 4U9525 της Germanwings, Αντρέας Λούμπιτς. Ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές από τη Γερμανία και τη Γαλλία προσπαθούν να σκιαγραφήσουν το προφίλ του ανθρώπου που φέρεται ως υπαίτιος της μαζικής ανθρωποθυσίας στις Γαλλικές Αλπεις, υλοποιώντας ένα αποτρόπαιο σχέδιο που πιθανώς είχε εξυφάνει με κάθε λεπτομέρεια.
Χαρακτηριστικά, ο Γερμανός ψυχοθεραπευτής Κρίστιαν Λούντκε δηλώνει στην εφημερίδα «Bild» ότι «το να οδηγήσει κανείς στον θάνατο 149 ανθρώπους δεν είναι μια σκέψη της στιγμής, αλλά ένα σχέδιο προμελετημένο, καλά οργανωμένο. Με τη φαντασία του, ο Λούμπιτς είχε ζήσει το ράλι του θανάτου πάνω από 100 φορές. Ατομα σαν και αυτόν έχουν απίστευτη επιθετικότητα. Πρόκειται για καταθλιπτικές προσωπικότητες. Λίγο πριν την αυτοκτονία, τα άτομα αυτά σταματούν κάθε είδους κοινωνική ζωή, αποφεύγουν ακόμα και τους φίλους τους αφού δεν εμπιστεύονται κανέναν. Αν γυμνάζονται, σταματούν την άθληση, κλείνονται τελείως στον εαυτό τους. Διακατέχονται από απέραντο άγχος».
Ο Μπερνάρ Γκρανζέρ, καθηγητής Ψυχιατρικής στο Κολλέγιο Rene Descartes των Παρισίων, θεωρεί πως, αν και είναι πολύ δύσκολο να σκιαγραφήσει το ψυχολογικό προφίλ του Λούμπιτς μια και δεν τον είχε συναντήσει ποτέ, μπορεί να κάνει πολλές εικασίες: «Στις περιπτώσεις της παραληρηματικής μελαγχολίας, μπορεί να υπεισέλθει η έννοια της αλτρουιστικής αυτοκτονίας. Οσοι βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση σκέφτονται ότι ο κόσμος είναι τόσο φρικτός ώστε, προκειμένου να σώσουν τους άλλους, τους σκοτώνουν και αυτούς. Αλλά το κλασικό σχήμα της αλτρουιστικής αυτοκτονίας είναι αυτό του ανθρώπου που σκοτώνει την οικογένειά του και στη συνέχεια αυτοκτονεί – κάτι που, όμως, δεν ισχύει σε αυτή την ιστορία».
Σύμφωνα με την εκτίμηση των Γερμανών εισαγγελέων που έκαναν φύλλο και φτερό την πατρική κατοικία του στο Μονταμπάουρ, αλλά και το σπίτι του στο Ντίσελντορφ, ο Λούμπιτς έπασχε από ασθένεια (πιθανότατα ψυχική) την οποία είχε κρατήσει κρυφή από την Germanwings. Μάλιστα, είχε λάβει αναρρωτική άδεια αρκετών ημερών -και για την ημέρα της συντριβής, την οποία, όπως φαίνεται, δεν χρησιμοποίησε-, καθώς το έγγραφο βρέθηκε σκισμένο στο σπίτι του. Ενας από τους εισαγγελείς υποστήριξε ότι ο Αντρέας Λούμπιτς λάμβανε φαρμακευτική αγωγή, απέφυγε όμως να αναφερθεί συγκεκριμένα στη νόσο από την οποία έπασχε. Στο σπίτι του βρέθηκαν ψυχοφάρμακα, όχι όμως σημείωμα αυτοκτονίας ή κάποιο άλλο στοιχείο που να υποδηλώνει ότι η πράξη του είχε πολιτικό ή θρησκευτικό κίνητρο.
Ωστόσο, το μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του πυκνώνει καθώς αποκαλύπτεται ότι δεν ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφουν ψυχίατροι και εισαγγελείς – ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο έτσι: ο Κλάους Ράντκε, ιδιοκτήτης της αερολέσχης από την οποία ο Λούμπιτς πριν από αρκετά χρόνια είχε πάρει την πρώτη του άδεια πτήσης ως ερασιτέχνης πιλότος, λέει: «Ο Αντρέας ήταν ένας συμπαθητικός, ευχάριστος και ευγενικός νέος».
Για έναν νέο κοινωνικό, ήσυχο, που έτρεχε σε ημιμαραθώνιους, ενδιαφερόταν για την ηλεκτρονική -κυρίως- μουσική και πήγαινε σε κλαμπ μιλάνε οι γνωστοί και οι φίλοι του Λούμπιτς. Σύμφωνα όμως με την εκτίμηση των Γερμανών εισαγγελέων, έπασχε από ασθένεια (πιθανότατα ψυχική) την οποία είχε κρατήσει κρυφή από την Germanwings
Οι συντοπίτες του στη μικρή πόλη Μονταμπάουρ, στο κρατίδιο Ρηνανίας-Παλατινάτου στη Δυτική Γερμανία, έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν έμαθαν ότι το γλυκό και πρόσχαρο αγόρι που αθλούνταν τακτικά στους δρόμους της γερμανικής πόλης έκοψε το νήμα της ζωής εκατοντάδων ανθρώπων. «Δεν ήταν τρομοκράτης», τόνισε o Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ, όμως ο Λούμπιτς έγινε ήρωας στα μάτια των τζιχαντιστών, οι οποίοι έσπευσαν να του πλέξουν το εγκώμιο στην ιστοσελίδα τους.
Ωστόσο, όπως φαίνεται από το προφίλ του στο Facebook, ο Αντρέας Λούμπιτς ήταν όντως κοινωνικός, έτρεχε σε ημιμαραθώνιους, ενδιαφερόταν για την ηλεκτρονική -κυρίως- μουσική και πήγαινε σε κλαμπ. «Εχω μείνει άφωνος, δεν έχω καμία εξήγηση για ό,τι έγινε», υποστηρίζει ο Πέτερ Ρίκερ, παλιό μέλος της αερολέσχης στο Μονταμπάουρ, κάποιος που γνώριζε καλά τον Λούμπιτς. «Είναι αδιανόητο. Ο Αντρέας είχε πολλή πλάκα, αν και ίσως μερικές φορές ήταν κάπως ήσυχος. Ηταν ένα παιδί όπως πολλά άλλα, είχε πολλούς φίλους, δεν ήταν μοναχικός τύπος».
Μια παλιά συμμαθήτρια του Λούμπιτς, η Πάολα, στην οποία είχε εκμυστηρευτεί ότι πριν από έξι χρόνια υπέστη υπερκόπωση και κάποιας μορφής κατάθλιψη, υποστήριξε ότι είχε συναντήσει τον Αντρέας πριν από τα Χριστούγεννα. Της είχε δώσει την εντύπωση ενός απολύτως υγιούς νέου. Ο Λούμπιτς ζούσε με τους γονείς του στο Μονταμπάουρ και παράλληλα διατηρούσε ένα σπίτι στο Ντίσελντορφ.
Εκεί συζούσε με την αρραβωνιαστικιά του, με την οποία είχε συχνά ερωτικά καβγαδάκια, ένα στοιχείο στο οποίο βασίστηκε μια σειρά από δημοσιεύματα ευρωπαϊκών ΜΜΕ για να προτείνουν τη θεωρία ότι ο Αντρέας Λούμπιτς έριξε το Airbus εν είδει τυφλής αντίδρασης στην ερωτική απογοήτευση που βίωνε.
Πήρε την ιδέα από ταινία;
Ο σχετικά άπειρος Λούμπιτς είχε αρχίσει να εργάζεται ως συγκυβερνήτης στη θυγατρική της Lufthansa, Germanwings, τον Σεπτέμβριο του 2013. Προηγουμένως, το 2009, είχε διακόψει τη φοίτησή του στη σχολή χειριστών αεροσκαφών λόγω κατάθλιψης και, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή της η Εισαγγελία του Ντίσελντορφ, επί έναν χρόνο νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική. Η υπερκόπωση και τα ψυχολογικά προβλήματα τα οποία προσπαθούσε να ξεπεράσει, όπως υποστηρίζει το γερμανικό περιοδικό «Stern», ήταν γνωστά στη Lufthansa. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του γερμανικού αερομεταφορέα, Κάρστεν Σπορ, επιβεβαίωσε ότι ο Λούμπιτς είχε διακόψει την εκπαίδευσή του, χωρίς όμως να διευκρινίσει γιατί είχε συμβεί αυτό. «Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί εύκολα στις σχολές μας», δήλωσε ο Σπορ, διευκρινίζοντας ότι «εμείς ελέγξαμε τα προσόντα του, την ικανότητά του και επέστρεψε στη σχολή. Επειτα από αυτό ήταν απόλυτα επιτυχημένος, πέρασε με άριστα. Ηταν ικανός σε όλους τους τομείς, 100%». Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με την επικρατέστερη, μέχρι στιγμής, εκδοχή για το τι συνέβη στη μοιραία πτήση, ο 28χρονος Λούμπιτς κλείδωσε εσκεμμένα τον κυβερνήτη έξω από το κόκπιτ του Airbus και έθεσε το αεροσκάφος σε καθοδική πορεία. Την ώρα που ο πιλότος χτυπούσε την πόρτα ουρλιάζοντας, ο Λούμπιτς έμοιαζε με τέρας ψυχραιμίας. Παρέμεινε σιωπηρός και ήρεμος, όπως μαρτυρά η φυσιολογική αναπνοή του, μέχρι τη στιγμή που το αεροσκάφος προσέκρουσε στο βουνό. Αυτή είναι η πρώτη αναπαράσταση που δόθηκε στη δημοσιότητα από την Εισαγγελία της Μασσαλίας, κατόπιν μελέτης των δεδομένων της πτήσης όπως καταγράφηκαν στο μαύρο κουτί του αεροσκάφους.
Την ώρα που όλος ο κόσμος είναι συγκλονισμένος από το τραγικό δυστύχημα, ο Λούμπιτς έγινε ήρωας στα μάτια των τζιχαντιστών, οι οποίοι έσπευσαν στην ιστοσελίδα τους να του πλέξουν το εγκώμιο
Η «Bild» αναφέρει ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο ο Αντρέας Λούμπιτς να είχε μελετήσει ενδελεχώς μια πτήση της LAM, του εθνικού αερομεταφορέα της Μοζαμβίκης, η οποία το 2013 είχε καταπέσει στη Ναμίμπια, οδηγώντας στον θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους. Θεωρείται και αυτή μια «πτήση αυτοκτονίας», κάτι που στο μυαλό του Λούμπιτς δεν αποκλείεται να λειτούργησε ως διεστραμμένο πρότυπο – μολονότι η πτώση του Airbus θα μπορούσε να έχει ομοιότητες και με άλλες αεροπορικές τραγωδίες. Η γαλλική εφημερίδα «Liberation» εικάζει ότι είναι πιθανό ο συγκυβερνήτης του Airbus να είχε εμπνευστεί την εγκληματική του πράξη από την ταινία «Relatos Salvajes» («Ιστορίες για αγρίους»), στην οποία ο διάσημος Ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ είχε συμμετάσχει ως συμπαραγωγός.
Μία από τις έξι παράλληλες ιστορίες που συνθέτουν την ταινία παρουσιάζει έναν πιλότο που συγκεντρώνει όλους τους ανθρώπους που αντιπαθεί σε ένα αεροπλάνο μόνο και μόνο για να το ρίξει εσκεμμένα σε κατοικημένη περιοχή.
Οι τελευταίες στιγμές που αποτυπώνει η καταγραφή του μαύρου κουτιού συμπίπτουν με το τέλος της ταινίας, καθώς και στις δύο περιπτώσεις κάποιος προσπαθεί να εισβάλει στο πιλοτήριο προκειμένου να αποτρέψει την πορεία θανάτου. Η πραγματικότητα, με τον κυβερνήτη να προσπαθεί με τσεκούρι να διαρρήξει την πόρτα του πιλοτηρίου, αποδείχτηκε πολύ πιο εναγώνια και τραγική.
protothema.gr