Είναι μία γυναίκα με μεγάλη διαδρομή στον χώρο της υποκριτικής, που πάντα έκανε αυτό που της άρεσε.
Η Ξένια Καλογεροπούλου ήταν σε όλη της τη ζωή ένας διαφορετικός άνθρωπος, για αυτό και αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί μόνο με το παιδικό θέατρο και ακολούθησε σταδιοδρομία στη συγγραφή θεατρικών έργων για παιδικό θέατρο.
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1936 και ανέβηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι στη Γαλλία το 1956 και δυο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε στην Αθήνα στο έργο «6ος Αμερικανικός Στόλος». Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1958 στην ταινία «Η κυρά μας η μαμή». Το 1964 τιμήθηκε με το βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ταινία «Γάμος αλά Ελληνικά» και από το 1965 ως το 1975 σχημάτισε το δικό της θίασο μαζί με τον τότε σύζυγό της, Γιάννη Φέρτη. Το 1984, ίδρυσε το Θέατρο Πόρτα και τώρα αποφάσισε για τη συνέχειά του.
Η Ξένια Καλογεροπούλου που γνωστοποίησε ότι έχει ήδη φτιάξει τη διαθήκη της, τώρα αποκάλυψε και τον άνθρωπο που έχει ορίσει να είναι εκείνος που θα το συνεχίσει. Μιλώντας στο popaganda είπε ότι ο Θωμάς Μοσχόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του «Πόρτα» είναι αυτός που το έχει πια στα χέρια του: «Ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι απόλυτα είναι ο Θωμάς Μοσχόπουλος, γι’ αυτό πλέον είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Πόρτας. Αυτός διαλέγει τα έργα που ανεβάζουμε, αυτός διαλέγει και τους συνεργάτες που φυσικά γνωρίζω κι εκτιμώ κι εγώ. Το 2002 βρισκόμασταν μαζί στην Αγία Πετρούπολη και του είπα ότι θα φτιάξω τη διαθήκη μου για να περάσει στα χέρια του το θέατρο μετά από εμένα. Αλλά μετά σκέφτηκα γιατί να μη γίνει αυτό ενώ είμαι εν ζωή;
Είμαι ευτυχής που το θέατρο βρίσκεται στα χέρια νεότερων ανθρώπων. Φέτος, που άνοιξε πάλι, πέρα από τις αλλαγές που κάναμε στη σκηνή και στην πλατεία, βγάλαμε και τις παλιές φωτογραφίες που κοσμούσαν τους τοίχους. Δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει το παρελθόν, τώρα υπάρχει μόνο το μέλλον. Μου αρέσει να συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους όπως μου αρέσει να κάνω παρέα μαζί τους και να παρακολουθώ θέατρο από νέες φωνές».
thetoc.gr